عملیات تنبیهی ایران علیه رژیم‌صهیونیستی در حالی انجام شد که افکارعمومی جهان و بسیاری از کشورها حق ایران برای انجام این عملیات را به رسمیت شناخته بودند.

به گزارش همشهری آنلاین، حمله صهیونیست‌ها به کنسولگری ایران در دمشق اقدامی بی‌سابقه در تاریخ معاصر جهان بود که باعث شد خوی درندگی صهیونیست‌ها در پشت پا زدن به قوانین و مقررات بین‌المللی و کنوانسیون‌های جهانی بیش از پیش برای جهانیان علنی شود.


صهیونیست‌ها دست‌کم به‌مدت 15سال اقدام به انجام همه نوع عملیات علیه منافع ملی ایران کرده بودند؛ از ترور دانشمندان هسته‌ای در خیابان‌های تهران گرفته تا خرابکاری در تاسیسات هسته‌ای و حملات ایذایی به مناطق حساس و یا حتی ترور شهید فخری‌زاده. در سوریه هم صهیونیست‌ها از بعد از حمله به پایگاه «تی4» گام‌به‌گام اقدام به تشدید حملات به منافع ایران کرده و در یک سلسله عملیات، چهره‌های مهمی از مستشاران نظامی ایران را به شهادت رسانده بودند و در مقابل، اتخاذ سیاست موسوم به «صبر استراتژیک» در ایران باعث شده بود رژیم صهیونیستی قدم‌به‌قدم اقدام به پیشروی در جنس عملیات علیه ایران کند. در نهایت حمله به کنسولگری ایران در دمشق، باعث شد ایران به پشتوانه حقانیت اخلاقی، حقوقی و بین‌المللی یکباره دکترین خود را از «صبر استراتژیک» به «بازدارندگی» تغییر دهد و این همان خطای محاسباتی صهیونیست‌ها در طراحی حمله به کنسولگری ایران بود.

ایران پس از پاسخ به صهیونیست‌ها در عالی‌ترین سطوح «پایان عملیات» را اعلام کرد و انتظار دارد طرف صهیونیست هم پیام موشکباران شبانه را درک کند؛ هرچند صهیونیست‌ها در ادامه اشتباهات محاسباتی خود، اعلام کرده‌اند که قصد اقدام مجدد علیه ایران را دارند. در این رابطه سناریوهای مختلفی مطرح است که وقوع هر کدام واکنش‌های متفاوتی را محتمل می‌کند.

1 حمله به اهدافی در منطقه‌

سناریوی نخست، تکرار سناریوی کنونی تقابل حزب‌الله و صهیونیست‌هاست؛ به شکلی که طرفین در یک توافق نانوشته، از حمله به مناطق مسکونی یکدیگر خودداری کرده و صرفا به هدف قرار دادن اماکن حساس یکدیگر در حوزه نظامی بسنده می‌کنند. در این سناریو محتمل است که صهیونیست‌ها اقدام به هدف قرار دادن پایگاه‌هایی کنند که البته با توجه به هشدار جدی ایران مبنی بر پاسخ شدید و فوری، به‌نظر می‌رسد آنها برای پرهیز از ورود به یک جنگ تمام‌عیار و فرار از پاسخ شدید تهران، عملیات خود را در سوریه به انجام برسانند.

2 حمله به اهدافی در خاک ایران

در سناریوی دوم، صهیونیست‌ها پاسخ شدید ایران را به جان می‌خرند و اقدام به حمله به پایگاهی در خاک ایران خواهند کرد که در این صورت، تهران نیز همچون اعلام رسمی‌اش پاسخ جدی و فوری خواهد داد؛ اما کماکان به‌صورت مدیریت‌شده و با هدف حفظ بازدارندگی.

3 تدارک حملات سایبری

در سناریوی سوم، صهیونیست‌ها برای پرهیز از باز شدن یک جبهه جدید که می‌تواند شرایط را برای آنها وخیم و ملال‌آور کند، ممکن است اقداماتی همچون هک زیرساخت‌ها و سامانه‌های ایران را در دستورکار قرار دهند و در صورت موفقیت‌آمیز بودن، با احساس پیروزی، مرهمی بر زخم عملیات انتقام‌جویانه ایران قرار دهند.

4
ورود به یک جنگ تمام‌عیار؟
دیگر سناریویی که بعیدترین و دورترین گزینه ممکن به‌شمار می‌رود، ورود صهیونیست‌ها به یک جنگ تمام‌عیار است؛ به‌نحوی که اقدام به هدف قرار دادن زیرساخت‌های حیاتی جمهوری اسلامی ایران کنند که در این صورت تهران نیز تمام ظرفیت موشکی و پهپادی بسیار پیشرفته خود را برای مجازات رژیم اشغالگر صهیونیستی به‌کار خواهد گرفت.

تمایل صهیونیست‌ها به پیشبرد پروسه آتش‌بس
به‌نظر می‌رسد نه ایران و نه رژیم صهیونیستی تمایلی به گسترش تنش در منطقه ندارند و هر دو ترجیح می‌دهند پروسه آتش‌بس در غزه پیش برود؛ به‌خصوص صهیونیست‌ها که اگرچه به ظاهر آتش‌بس را با دست پس می‌زنند، اما به‌دلیل فرسایشی شدن آن از یک‌سو و خستگی و استیصال نیروها و نیز مناقشه داخلی و هزینه‌های سنگین ازسوی دیگر، در خفا و با پا آتش‌بس را پیش کشیده و دنبال می‌کنند.