علی‌اصغر درویش - همشهری‌آنلاین: یکی از اتفاقات ناخوشایند ورزش در شروع سال جدید از دست رفتن سهمیه بازی‌های پارالمپیک پاریس برای تیم ملی بسکتبال با ویلچر بود. در مسابقات انتخابی که روزهای آخر فرودین به میزبانی فرانسه برگزار شد، تیم ملی ایران نتوانست مجوز حضور در بازی‌های ۲۰۲۴ را بگیرد. عادل طُرفی، کاپیتان سابق تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران که سابقه ۲۰سال بازی در تیم ملی و تجربه حضور در ۲دوره از بازی‌های پارالمپیک را دارد، در گفت‌وگو با همشهری دلایل از دست رفتن این سهیمه را بررسی کرده است.
طرفی بعد از خداحافظی از تیم ملی چند سالی است که به عنوان مربی بازیکن در این رشته فعالیت می‌کند. ستاره سابق تیم ملی افتخارات بسیاری را در ادوار مختلف آسیایی و جهانی کسب کرده است و حالا در اهواز هدایت یک تیم بسکتبال با ویلچر را برعهده دارد. این مربی ۴۷ ساله از کم‌توجهی مسئولان به استعدادهای ناب این رشته در داخل ایران هم گلایه دارد.
*تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران با قبول شکست مقابل آلمان سهمیه المپیک را از دست داد. ارزیابی شما از نتایج تیم ملی به عنوان کسی که سال‌ها در تیم ملی حضور داشتید، چیست؟
متاسفانه برخی از بازیکنان خوب تیم ملی به دلایلی نامعلوم که من هم نمی‌دانم علت آن چه بوده در ترکیب اصلی قرار نگرفتند.
*مثلا کدام بازیکن؟
امید هادی‌اظهر به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جهان و آسیا، در ترکیب نبود و من از غیبت این بازیکن در ترکیب تعجب کردم. تا جایی که می‌دانم این بازیکن هیچ مشکلی با کادر فنی هم نداشت. در جام‌جهانی اخیر که حدود ۷-۸ ماه پیش در دبی برگزار شد و تیم ما به مقام سوم رسید، هادی‌اظهر یکی از بهترین بازیکنان تورنمنت شد.
*دلایل دیگری هم در از دست رفتن سهمیه نقش داشت؟
ما در بسکتبال با ویلچر خیلی لژیونر داریم و تعدادی از لژیونرها در مسابقات فرانسه به تیم اضافه شدند و در اردوی تهران فقط ۵-۶نفر حضور داشتند. این موضوع باعث ناهماهنگی بین بازیکنان شد و شاید به همین دلیل نتوانستند تفکرات کادر فنی را در زمین پیاده کنند. البته بازیکنان لژیونر در کوران مسابقات باشگاهی قرار داشتند و نمی‌توانستند مرخصی بگیرند.
*در هر صورت تیم ملی از این معضل ضربه خورد و المپیک را از دست دادیم. آیا نمی‌شد برای این موضوع برنامه‌ریزی کرد؟
چرا اگر فدراسیون برنامه‌ریزی انجام می‌داد، می‌توانست با باشگاه‌های لژیونرها رایزنی کند و این اتفاق شدنی بود.
*صحبت از فدراسیون شد. با تغییراتی که این چند ساله اتفاق افتاده مسوولان جدید فدراسیون چه نگاهی به بسکتبال با ویلچر دارند، این رشته در اولویت‌های آنها هست؟
متاسفانه در این چند سالی که آقای خسروی‌وفا از فدراسیون جدا شده‌اند، فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین آنطوری که باید عملکرد خوبی نداشته و جایگاه خودش را از دست داده است. در این سال‌ها یکسری از افراد آمدند و برای رشته‌های مختلف سلیقه‌ای تصمیم گرفتند، تصمیماتی که فنی نبود و همین موضوع ضربه زد و نتیجه‌اش از دست رفتن سهمیه المپیک شد.
در همین مسابقاتی که سهمیه پاریس را از دست دادیم، به هلندی و فرانسه باختیم. در مرحله رده‌بندی جام‌جهانی ۲۰۲۲ با اختلاف بیشتر از ۲۰امتیاز هلند را برده بودیم و تیم فرانسه را هم در مرحله‌حذفی با ۲۰امتیاز بیشتر شکست داده بودیم. ما به تیم‌هایی باختیم که به راحتی آنها را برده بودیم.
*به نظر شما آن تیم‌ها در این چندماه چه کاری انجام داده بودند که ما نکردیم؟
آنها در این چند ماه هدفگذاری و برنامه‌ریزی داشتند، در مسابقات تدارکاتی زیادی شرکت کردند، اردوهای منظم و مستمری داشتند و بازیکنانشان در لیگ‌های خودشان هرهفته بازی داشتند و در اختیار تیم ملی کشورشان هم بودند.
*شما فکر می‌کنید تیم ملی به راحتی می‌توانست هلند، فرانسه و آلمان را شکست بدهد؟
شک نکنید مثل آب خوردن می‌توانستیم این تیم‌ها را ببریم. در مرحله گروهی ما کانادا را در بازی سوم بردیم و کانادا چهارم و ما سوم شدیم. در گروه دیگر ایتالیا آلمان را شکست داد و آلمان به ایران خورد و ایتالیا به کانادا. ما به آلمان باختیم و کانادایی که تیم چهارم گروه ما شده بود، با شکست ایتالیایی که صدرنشین آن گروه بود به المپیک صعود کرد. این عمق فاجعه در نرسیدن ایران به المپیک است.
*خب از خودتان بگویید، از لیگ و اینکه فصل را چطور گذراندید؟
من این فصل سرمربی تیم ملی‌حفاری استان خوزستان بودم. در شروع فصل گذشته به خاطر نداشتن اسپانسر مشکل داشتیم اما با خواهش و التماس‌هایی که کردیم مهندس گلپایگانی، مدیرعامل شرکت ملی‌حفاری ایران قبول کرد تا با تیم استان همکاری و از این تیم حمایت کند. یک اتفاق خیلی خوب و مثمرثمر بود. شخصا از طرف تمام بچه‌های بسکتبال با ویلچر استان خوزستان از او تشکر می‌کنم و امیدوارم که این نگاه مثبت به بچه‌های معلول و توانیاب مخصوصا رشته بسکتبال با ویلچر ادامه داشته باشد. مطمئن باشند اگر این نگاه ویژه ادامه‌دار باشد، تعدادی از بازیکنان جوان معلول که در خانه هستند، می‌توانند وارد جامعه شوند و به تیم ملی کمک کنند. در کل با حمایت‌هایی که از ما شد، توانستیم در لیگ شرکت کنیم و با بازیکنان بومی مقام چهارم مسابقات را کسب کنیم. دوره‌های قبل به دلیل مشکلات مالی حضور خوبی در لیگ نداشتیم اما فصل پیش اتفاقات خوبی برای تیم افتاد.
*شما سال قبل خیلی تلاش کردید که این اسپانسر پیدا شود. هدف عادل طرفی در این ورزش چیست؟
دورهم بودن بچه‌های معلول و توانیاب همیشه یکی از اهداف من بوده است. شاید در صحبت قابل وصف نباشد اما خودم که جانباز هستم باید بگویم وقتی در مسابقات و اردو هستی به قدری با بچه‌ها خوش می‌گذرد که گذر زمان را متوجه نمی‌شوی. حضور در تیم‌های ورزشی برای معلولان اتفاق خیلی خیلی خوبی است و کمک می‌کند تا دیده شوند. بسکتبال با ولیچر یک برند بین بچه‌های معلول و توانیاب است و در بازی‌های پارالمپیک روز آخر مسابقات را با فینال بسکتبال با ویلچر تمام می‌کنند و دربازی‌های پاراآسیایی هم اختتامیه و قبل از اختتامیه رقابت‌های بسکتبال با ویلچر برگزار می‌شود. تنها رشته‌ای است که ۵-۶ کشور از لحاظ امکانات، تجهیزات و اسپانسر لیگ فوق‌العاده مدرن و حرفه‌ای دارند و از تمام کشورها بازیکنان خوب را جذب می‌کنند.
*سهم ایران برای حضور در این کشورها چقدر بوده و چند لژیونر داریم؟
نزدیک به ۶ لژیونر داریم.
*این فصل چه درخواستی از مسئولان دارید؟
درخواست من از مسئولان این است که نگاه ویژه‌ای به استان‌هایی که استعداد در این رشته دارند، داشته باشند تا بتوانند دیده شده و به تیم ملی برسند. ما استعدادهایی داریم که حتی می‌توانند لژیونر شوند. شاید بد نیست بدانید حدود چند روز پیش رئیس فدراسیون عراق به من زنگ زد و گفت که من از تو بازیکن می‌خواهم که در تیم ملی عراق بازی کند و به او گفتم بازیکن خوب در تیم ملی خودمان بازی می‌کند و گفت که بازیکن‌هایی را که استفاده نمی‌کنید بفرستید و من قبول نکردم. حتی کشورهای دیگر به دنبال استعدادهای ایران هستند. درخواست من از مسئولین این است که مثل استان‌های اصفهان، مرکزی، ارومیه استان‌های دیگر مثل یزد که به دلیل نداشتن اسپانسر لیگ را نیمه‌کاره رها کرد، نگاه ویژه‌ای داشته باشند. امیدوارم همه ورزشکارهای عزیز این کشور موفق باشند و روزی برسد در همه رشته‌ها چه بچه‌های سالم و چه جانباز سربلند باشند.