همشهری آنلاین - مهناز عباسیان: طبق مصوبه سال ۱۴۰۱ شورای عالی انقلاب فرهنگی، اول اردیبهشت سالروز تولد شهید ابراهیم هادی در تقویم رسمی کشور به عنوان روز «شهدای ورزشکار» نامگذاری شده است. این روز بهانه به دست ما داد تا یادی کنیم از این شهید قهرمان.
شروع با ورزش باستانی
ابراهیم هادی در اول اردیبهشت سال ۱۳۳۶ در محله شهید آیت الله سعیدی حوالی میدان خراسان متولد شد؛ او چهارمین فرزند خانواده بود با این حال پدرش، مشهدی محمدحسین، به او علاقه خاصی داشت. او نیز منزلت پدر خویش را به درستی شناخته بود پدری که با شغل بقالی توانسته بود فرزندانش را به بهترین نحو تربیت کند. ابراهیم نوجوان بود که طعم تلخ یتیمی را چشید؛ از آنجا بود که همچون مردان بزرگ، زندگی را به پیش برد. او دوران دبستان را به مدرسه طالقانی رفت و دبیرستان را نیز در مدارس ابوریحان و کریم خان زند پشت سر گذاشت. در نهایت در سال ۱۳۵۵ دیپلم گرفت. او به شدت اهل ورزش بود و با ورزش پهلوانی یعنی ورزش باستانی شروع کرد؛ البته در والیبال و کشتی هم بی‌نظیر بود، هرگز در هیچ میدانی پا پس نکشید و مردانه می‌ایستاد. مردانگی او را می‌توان در ارتفاعات سر به فلک کشیده بازی دراز و گیلان‌غرب تا دشت‌های سوزان جنوب مشاهده کرد. حماسه‌های او در این مناطق هنوز در اذهان یاران قدیمی جنگ ماندگار شده است. در والفجر مقدماتی، ۵ روز به همراه بچه‌های گردان‌های «کمیل» و «حنظله» در کانال‌های فکه مقاومت کردند، اما تسلیم نشدند. سرانجام در ۲۲ بهمن سال ۱۳۶۱ بعد از فرستادن بچه‌های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد و دیگر کسی او را ندید.
هدایت گنده لات‌ها به هیئت و زورخانه
در کتاب «سلام بر ابراهیم» یکی از دوستان شهید ابراهیم هادی در خاطره‌ای از او می‌گوید: «بارها می‌دیدم ابراهیم با بچه‌هایی که نه ظاهر مذهبی داشتند و نه به دنبال مسائل دینی بودند، رفیق می‌شد. آنها را جذب ورزش می‌کرد و به مرور به مسجد و هیئت می‌کشاند. یکی از آنها خیلی از بقیه بدتر بود؛ همیشه از خوردن مشروب و کارهای خلافش می‌گفت! اصلاً چیزی از دین نمی‌دانست؛ نه نماز و نه روزه. به هیچ چیز هم اهمیت نمی‌داد. حتی می‌گفت تا حالا هیچ جلسه مذهبی یا هیئت نرفته‌ام. به ابراهیم گفتم: آقا ابراهیم، اینها کی هستند دنبال خودت میاری؟ با تعجب پرسید: چطور؟ چی شده؟ گفتم: دیشب این پسر پشت سر شما وارد هیئت شد؛ بعد هم آمد و کنار من نشست. حاج آقا صحبت می‌کرد از مظلومیت امام حسین و کارهای یزید می‌گفت و این پسر هم خیره خیره و با عصبانیت گوش می‌کرد. وقتی چراغ‌ها خاموش شد، به جای این که اشک بریزد مرتب فحش‌های ناجور به یزید می‌داد. ابراهیم داشت با تعجب گوش می‌کرد و یک دفعه زد زیر خنده. بعد هم گفت: «عیبی نداره! این پسر تا حالا هیئت نرفته و گریه نکرده، مطمئن باش با امام حسین علیه السلام که رفیق بشه تغییر می‌کنه؛ ما هم اگر این بچه‌ها را مذهبی کنیم هنر کردیم.» دوستی ابراهیم با این پسر به جایی رسید که همه کارهای اشتباهش را کنار گذاشت، یکی از بچه‌های خوب ورزشکار شد، چند ماه بعد و در یکی از روزهای عید همان پسر را دیدم که بعد از ورزش جعبه شیرینی خرید و پخش کرد و گفت: رفقا! من مدیون همه شما و مدیون آقای ابراهیم هستم. از خدا خیلی ممنونم؛ من اگر با شما آشنا نشده بود معلوم نبود الان کجا بودم؟ ما هم با تعجب نگاهش می‌کردیم؛ با بچه‌ها آمدیم بیرون، توی راه به کارهای ابراهیم دقت می‌کردم. چقدر زیبا یکی یکی بچه‌ها را جذب ورزش می‌کرد و بعد هم آنها را به مسجد و هیئت می‌کشاند و به قول خودش «می‌انداخت تو دامن امام حسین.» یاد حدیث پیامبر به امیرالمومنین افتادم که فرمود: «یا علی اگر یک نفر به واسطه تو هدایت شود از آنچه آفتاب بر آن می‌تابد بالاتر است.»
ماجرای کشتی با قهرمان جهان
در همین کتاب حسین الله کرم دوست شهید در خاطره‌ای از شهید ابراهیم هادی می‌گوید: «سیدحسین طحامی، کشتی‌گیر قهرمان جهان، به زورخانه ما آمده بود و با بچه‌ها ورزش می‌کرد، هر چند مدتی بود که سید به مسابقات قهرمانی نمی‌رفت، اما هنوز بدنی بسیار ورزیده و قوی داشت. بعد از پایان ورزش رو کرد به حاج حسن و گفت: «حاجی کسی هست با من کشتی بگیرد؟ حاج حسن نگاهی به بچه‌ها کرد و گفت: ابراهیم. بعد هم اشاره کرد برو وسط. معمولاً در کشتی پهلوانی حریفی که زمین بخورد یا خاک شود، می‌بازد. کشتی شروع شد همه ما تماشا می‌کردیم. مدتی طولانی دو کشتی‌گیر درگیر بودند اما هیچ‌کدام زمین نخوردند؛ فشار زیادی به هر دو نفرشان آمد، اما هیچ‌کدام نتوانست حریفش را مغلوب کند، این کشتی پیروز نداشت. بعد از کشتی سیدحسین بلند بلند می‌گفت: بارک الله، بارک الله، چه جوان شجاعی، ماشاءالله پهلوان.»
۵۱۳۵ شهید ورزشکار در کشور
«مهدی میرجلیلی» رئیس سازمان بسیج ورزشکاران کشور با بیان اینکه جامعه ورزشی در عرصه‌های سخت مانند ۸ سال دفاع‌مقدس و عرصه‌های جنگ نرم و مسئولیت‌های اجتماعی ایفای نقش کردند، تأکید می کند: «وجود بیش از ۵ هزار شهید ورزشکار در دوران دفاع‌مقدس نشان از بصیرت، معرفت و عرق ملی جامعه ورزشی کشور است که سکو و مدال قهرمانی را رها کردند و در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور پیدا کرده و مدال آنها پلاک‌شان شد. باتوجه به وجود ۵۱۳۵ شهید ورزشکار در کشور، سالروز تولد شهید ابراهیم هادی، روز شهدای ورزشکار نامگذاری شده است. در سراسر کشور برنامه‌های متنوعی همچون دیدار و تجلیل از خانواده‌های شهدای ورزشکار، عطرافشانی گلزار شهدا، یادآوره‌های خانوادگی و شهرستانی شهدا، برگزاری مسابقات فرهنگی از وصیت‌نامه و دلنوشته‌های شهدا، برگزاری مسابقات و همایش‌ها و جشنواره‌های ورزشی به نام شهدای ورزشکار و پویش اهدای مدال قهرمانی به خانواده شهدا در نظر گرفته شد. هم چنین در بهشت زهرا و در کنار یادمان شهید ابراهیم هادی، مراسمی با حضور خانواده این شهید بزرگوار و چند تن خانواده‌های شهدا با محوریت و فعالیت کمیت ملی المپیک، وزارت ورزش و جوانان و بسیج ورزشکاران برگزار شد و امیدوارم بتوانیم با برگزاری این یادآوره‌ها و معرفی شهدا، سیره و منش شهدا و غیرت ملی و مردم‌داری‌شان را در جامعه ورزش جاری کنیم.» وی با اشاره به اینکه جامعه ورزشی کشور بیش از ۱۳۵ شهید مدافع حرم دارد، گفت: «امروز جامعه ورزش به این قهرمانان و پهلوانان واقعی افتخار می‌کند. شهدای ورزشکار در ۲ میدان جنگیدند؛ یک میدان جنگ سخت چه در دفاع‌مقدس و چه در دفاع از حرم و یک میدان هم جهاداکبر بود؛ چراکه آنها می‌توانستند برای دستیابی به مدال و شهرت، به میدان جنگ سخت نروند.»