به گزارش همشهری آنلاین، به این ترتیب عموم مردم ایران برای نخستین بار جمله «اینجا تهران است، صدای ایران» را از طریق امواج رادیویی مرکز «رادیو تهران» در میانه جاده قدیم شمیران، به فاصله ۹کیلومتری پایتخت، شنیدند.
پیش از آن در سال ۱۳۰۳ پای بی‌سیم به ایران باز شده بود. بعد از آن اداره رادیو سال ۱۳۱۳ با خرید ۳ دستگاه فرستنده رادیویی موج کوتاه و متوسط تاسیس شد. رادیو تهران در سال افتتاح، یک فرستنده موج متوسط به قدرت ۲ کیلووات، یک فرستنده موج کوتاه به قدرت ۱۴ کیلووات و یک مولد برق و وسیله انتقال صدا داشت.
در آن سال‌ها برق تهران شبانه‌روزی نبود و برنامه‌های رادیو هم محدود به ساعات معینی می‌شد. ۴ ساعت برنامه در قالب ۲ بخش؛ یکی ظهر و دیگری عصر. هر روز ۴ گفتار ۱۵ دقیقه‌ای خوانده می‌شد و بقیه‌اش موسیقی بود. از سال ۱۳۳۲ برای صبح‌ها هم برنامه گذاشته شد؛ آن هم ۳ ساعت.
بیشتر بخوانید:
تبریز دومین شهری بود که سال ۱۳۲۵ صاحب رادیو شد و بعد از آن هم فرستنده‌های رادیو در مشهد و اصفهان و چند شهر دیگر نصب شد. سال ۱۳۳۸ بعد از جدا شدن رادیو ایران از رادیو تهران، ساختمان جدید رادیو در میدان ارگ افتتاح شد؛ جایی که حالا آن هم قدیمی به‌حساب می‌آید.
الان چندین شبکه رادیویی در ایران فعالند و تمام مراکز استان‌ها هم رادیوی استانی دارند و رادیوهای برون‌مرزی برای بیشتر از ۳۰ زبان و گویش برنامه پخش می‌کنند.