به گزارش همشهری‌آنلاین، با وجود همه تردیدهایی که این چند روز در مورد صلاحیت فنی اوسمار ویرا برای هدایت پرسپولیس به‌وجود آمده، او هنوز جای دفاع زیادی دارد. نمایش پرسپولیس برابر آلومینیوم اراک در جام حذفی فاجعه‌بار نبود؛ به هر حال فوتبال زیبایی دیدیم که در آن اراده و میل و اشتیاق شگرف میزبان منجر به خلق شگفتی و حذف سرخپوشان شد. بازی با سپاهان هم سخت است. هزار بار سخت است. اینکه تماشاچی آمده، استقلال امتیاز داده و پرسپولیس با برد می‌توانست صدرنشین شود هم دلایل کافی نیستند برای اینکه فکر کنیم این مسابقه آسان بود و قرمزها حتما باید برنده می‌شدند. بالاخره تیم رقیب کلی ستاره دارد و از فشار کورس قهرمانی هم معاف بود، بنابراین رقابت با چنین تیمی ساده نیست و نمی‌شود پرسپولیس را بابت مساوی ملامت کرد. مشکل اوسمار اما جای دیگری است؛ آنجا که گاهی به‌نظر می‌رسد او در مهار و کنترل پرسپولیس پرستاره مشکل دارد.
موضوع فقط از کوره در رفتن بد موقع امید عالیشاه و کارت قرمزی که در بازی با سپاهان گرفت نیست. یک مورد اعتراض به تعویض از سوی عیسی آل‌کثیر هم در مسابقه با ملوان داشتیم که به هر حال پسندیده نبود. شاید اینطور جاها بیشتر از هر چیز دیگری جای خالی کریم باقری احساس شود. جایی که نقش اوسمار زیر سؤال می‌رود، برش‌هایی از بازی پرسپولیس است که در آن هرج‌ومرج به چشم می‌آید. در بازی با سپاهان به دفعات دیده شد تعدادی از بازیکنان این تیم توپ را برمی‌داشتند و به‌صورت انفرادی به سمت دروازه حریف حرکت می‌کردند. به‌طور مشخص تکروی‌های اوستون اورونوف بی‌پایان به‌نظر می‌رسد و با وجود آنکه این بازیکن از سطح کیفی بالایی برخوردار است، رغبت چندانی به بازی تیمی نشان نمی‌دهد. اینها ممکن است به پرسپولیس ضربه بزند. اگر قرار است اوسمار یک مربی بلندمدت برای پرسپولیس باشد، این مشکلات باید کمتر در تیم او به چشم بخورد. چنین تیم مهم و پرستاره‌ای نیاز دارد که رد پای یک مربی مقتدر در آن به چشم بخورد. آیا اوسمار چنین کاراکتری دارد؟