به گزارش همشهری‌آنلاین، حکم کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال که سه‌شنبه‌شب رسانه‌ای شد، نه‌تنها فضای فوتبال که جامعه ورزشی و هواداری را هم تحت‌تأثیر قرار داد؛ حکمی که برخلاف روال حاکم بر فوتبال و برخلاف ذهنیتی که حداقل در یک هفته اخیر ساخته شده بود، صادر شد.
داستان از بازی پرسپولیس و سپاهان آغاز شد؛ بازی حساس هفته بیست‌وپنجم لیگ برتر که قرار بود نتیجه‌اش در معرفی قهرمان لیگ نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید اما اتفاق جنجالی نه در زمین فوتبال که روی سکوها افتاد. دقایقی بعد از بازی، فضای مجازی چهره مرد موسپیدکرده‌ای را به نمایش گذاشت که دور از همه آموزه‌های اخلاقی به تماشاگران زن توهین می‌کرد. البته این تمام ماجرا نبود چراکه ویدئوهایی هم از تنش‌های رخ‌داده روی سکوها بین هواداران مرد و زن منتشر شد و خیلی زود سروصداهای زیادی به راه انداخت. این ویدئوها نه رنگ‌ها که کل جامعه را متاثر و سؤال کلیدی را مطرح کرد؛ آیا قرار است این نوع رفتارها در ورزشگاه‌های فوتبال تکرار و توهین‌ها عادی شود؟ اما نگرانی اصلی چیز دیگری بود؛ اینکه با اتفاقات رخ‌داده در جریان بازی پرسپولیس و سپاهان، دوباره تماشاگران زن فوتبال با مشکل حضور در استادیوم‌ها روبه‌رو می‌شوند؟ طبق معمول سناریوهایی نوشته شد؛ بعضی مدعی شدند این اتفاق طبق خواسته گروهی که مخالف حضور زنان در استادیوم‌ها هستند، برنامه‌ریزی و اجرا شده و نتیجه‌اش به‌طور حتم حذف دوباره زنان است. بعضی از مخالفان دوباره میدان را خالی دیدند، جولان دادند و فریاد زدند که حق با ما بود و استادیوم جای زن نیست.
اما در بین تنش‌ها و شائبه‌هایی که ایجاد شد، کمیته انضباطی رأیی داد که دور از تصور بود. طبق این رأی، فصل آینده بازی‌های رفت و برگشت ۲تیم پرسپولیس و سپاهان در تهران و اصفهان بدون تماشاگران مرد و با حضور زنان برگزار می‌شود. این حکم را می‌شود بهترین حکم این کمیته در دهه‌های اخیر دانست؛ حکمی که با تحسین همگانی روبه‌رو شده است. در حافظه تاریخی نسلی که امروز با فوتبال درگیر است، تقریبا بیشتر حکم‌ها در حد جریمه و محرومیت بوده و با اعتراض همراه. اما این حکم هرچند گروهی از مردان را از حضور در ۲بازی تماشایی محروم کرده اما فعلا معترضی ندارد؛ چراکه عادلانه به‌نظر می‌رسد و شاید از نظر خود مردان هم این رأی بهترین راه برای دلجویی از زنانی باشد که مورد توهین قرار گرفته‌اند.
این حکم زنان را به ۲خواسته‌ای هم که در این چند سال داشته‌اند، می‌رساند. هر بار که موانعی برای حضور زنان در استادیوم ساخته شد، آنها پیشنهاد دادند که یکی دو بازی بدون مردان و فقط با تماشاگران زن برگزار شود. در آن روزهایی که واژه زن و استادیوم تابو بود، فکر کردن به این ایده و اجرایی‌کردن آن و حتی تصور تماشای یک استادیوم زنانه، اتفاقی ناشدنی بود. اما تجربه یک فصل برگزاری مسابقات با حضور تماشاگران زن، هرچند دست‌وپا شکسته، فدراسیون و دیگر مسئولان را مجاب کرده است که می‌شود بعضی از بازی‌ها را بدون مردان و فقط در حضور زنان برگزار کرد؛ همان کاری که در فوتبال همسایگانی نظیر ترکیه بارها تکرار شده است. شاید زنان الگوی بهتری از تماشاگران فوتبال را ارائه دهند.
در همه سال‌های گذشته فوتبال به‌عنوان ورزش مردانه معرفی شده که فقط مردان حق تماشای آن و حق اظهارنظر درباره آن را دارند. حتی در فصلی هم که باز سپاهان و پرسپولیس به‌خاطر بی‌اخلاقی روی سکوها، خارج از تهران و اصفهان و بدون تماشاگر بازی کردند، کسی به این فکر نبود که تماشاگران زن می‌توانند سکوها را پر کنند، چراکه زنان را دور از فوتبال می‌دیدند حتی با اینکه سال‌ها بود که زنان تیم ملی فوتبال داشتند. اما این حکم و البته استقبال پرشور زنان از بازی‌های لیگ نشان می‌دهد که این تفکر کم‌کم رنگ می‌بازد.
حکمی که صادر شده، غیر از زنان، برنده دیگری هم دارد؛ فدراسیون فوتبال. فدراسیون در این چند سال و به‌خصوص در چند روز اخیر به ضدزن بودن متهم شده و اتفاق بازی سپاهان و پرسپولیس این شائبه را که مسئولان فوتبال با آغوش باز از حذف زنان استقبال می‌کند، تقویت کرد اما حکم کمیته انضباطی فدراسیون را تبرئه کرد و نگاه را به این نهاد تغییر داد.
از حالا می‌شود پیش‌بینی کرد و منتظر اتفاق ویژه‌ای در ۲بازی فصل آینده بود. شاید در این ۲بازی استادیوم آزادی ۱۰۰هزار نفری نشود و نقش‌جهان روز خلوت‌تری را پشت‌سر بگذارد اما هم زنان تجربه جدیدی خواهند داشت و هم فوتبال ایران. از حالا زنان برای این ۲بازی روزشماری می‌کنند.