همشهری آنلاین- رابعه تیموری:روز چهارشنبه در دانشکده علوم ورزشی دانشگاه تهران دور هم جمع شدند تا مسئولان در جمع خانواده‌ها دانشجویان برتر کشور را قدر بدانند و خوش درخشیدن آنها در المپیادهای علمی دو سال اخیر را تقدیر کنند. محمد حسین شاه محمدی، پگاه سادات میر شفیعی، رضا جوان و محمد حیدری راد ازجمله این دانشجویان برگزیده هستند و گزارش زیر نقل گوشه‌ای از حرفهای شنیدنی آنها است. وزیر علوم هم در پاسخ به آنها وعده‌هایی داشت که در گفتگو با همشهری مطرح کرد:
آقای طلایی عاشق وطن است
پدر و مادر امروز خستگی سال‌ها زحمت برای محمد حسین را از تن‌شان تکاندند و از داشتن این نازنین پسر حسابی کیفور هستند. برایش سنگ تمام گذاشته‌اند و حتی وقتی احساس کردند محمد حسین برای بهتر درس خواندن و موفق شدن به محیطی بزرگتر از شهرستان کوچک لوشان نیاز دارد، بار و بندیل سفر بستند و ساکن قزوین شدند. محمد حسین هم این محبت آنها را بی‌پاسخ نگذاشت و بعد از ماه‌ها دود چراغ خوردن در رشته مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر پذیرفته شد. بعد هم در جمع امیرکبیری‌های این رشته آنقدر همت به خرج داد که مسئولان دانشگاه از او خواستند در المپیاد علمی دانشجویی کشور برای روسپید کردن هم دانشگاهی‌هایش تلاش کند. محمدحسین از این آزمون علمی نفسگیر سربلند بیرون آمد و مدال طلای المپیاد علمی دانشجویان را به‌دست آورد. آقای طلایی دل در گرو این آب‌وخاک دارد و دلش می‌خواهد برایش شرایط اشتغال به گونه‌ای رقم بخورد که بتواند توانایی‌ها و دانسته‌های خود را برای پیشرفت وطنش به‌کار گیرد.
مسیری ناهموار
پگاه سادات میرشفیعی از آن دسته دانشجویانی است که سر بی‌دردش را با دست خودش دستمال می‌بندد و با اشتیاق به استقبال چالش‌های علمی می‌رود. این ویژگی پگاه پیش از پذیرفته شدنش در دانشگاه امیرکبیر هم جزء شخصیتش بوده و شوق او برای حل‌وفصل خلاقانه معماهای علمی در دوره متوسطه به تصاحب مدال طلای المپیاد دانش‌آموزی نجوم انجامیده است. پگاه قرار گرفتن در بستر چالش‌های المپیادهای علمی را مقدمه دستیابی به مکتبی فکری می‌داند که گذر از محفوظات و دستیابی به تفکری عمیق را برای نوجوانان و جوانان رقم می‌زند. او که در المپیاد رشته سلول‌های بنیادی نماینده شایسته‌ای برای دانشجویان دانشگاه امیرکبیر بوده و مدال نقره این ماراتن علمی را به‌دست آورده، از ناهموار بودن مسیر تحقیق و پژوهش برای دانش‌آموزان و دانشجویان مستعد گلایه دارد و می‌گوید: «گاهی مشکلاتی مانند هزینه‌های بالای پروژه‌های علمی و پرمشغلگی بودن اساتید راهنما، جوانان را دلسرد می‌کند و باعث بی‌انگیزگی آنها می‌شود.» پگاه این اقبال را داشته که پدر و مادر دلسوزش در لحظات سخت همراهش باشند و با همان حقوق بازنشستگی پدر، مخارج فعالیت‌های علمی او در دوران دانشجویی را تامین کنند.
نخبه‌ای به نام هیچکس
رضا زبان تعریف و تمجید از خودش را ندارد و همه ویژگی‌های خود را در دو کلام خلاصه می‌کند: «من هیچکسم»، اما این آقای هیچکس کافی است که زبان باز کند تا خونگرمی و ادب و تواضعی را که از غور و تفرج چندین‌ساله در زبان شکرشکن پارسی نصیبش شده، به خوبی احساس کنید. صاحب رتبه ٢ المپیاد ادبیات فارسی همشهری حافظ و سعدی است و انس و الفت دیرینه او با ادبیات فارسی باعث شده در دوران دبیرستان هم بی‌رقیب و صاحب مدال طلای المپیاد دانش‌آموزی در رشته ادبیات فارسی باشد. پدر خانواده جوان کاسب و مادر خانواده خانه‌دار است، ولی به حکم فرهنگ اهالی مهد شعر و عرفان، اهل حافظ‌خوانی و حشر و نشر با سعدی نامه هستند و کتابخوانی مادر در پای گهواره رضا او را شیفته ادبیات غنی فارسی کرده است. تحقیق و پژوهش در ادبیات عرفانی هدفی است که رضا برای آینده اش مشخص کرده و آرزو دارد بتواند برای غنا و شکوفایی زبان فارسی قدمی بردارد.
گیمر حرفهای
محمد خوشرو و همیشه خندان، به همان اندازه‌ای که می‌تواند در مسائل چغر علم رایانه غرق شود، قادر است در اوقات فراغت اندک خود آتش‌بسوزاند و شیطنت کند. او گیمری حرفهای است و برایش شکست دادن حریفانش در بازی‌های کلش آف کلنز و کلش رویال، از جنگیدن با رقبای علمی اش کم‌اهمیت‌تر نیست. پسر تیزهوش خانواده حیدری راد برای آماده شدن در المپیاد مهندسی رایانه فرصت چندانی نداشته، اما تصاحب رتبه ٢ این رقابت، سبب شده ماه‌ها استرس و فشار روحی او بی‌ثمر نماند. دنیای بی‌انتهای رایانه به محمد کمک کرده که حد و مرز توانایی‌ها و محدودیت‌های علم بشر را بشناسد، ولی هیچ‌چیز و هیچکس نمی‌تواند مانع بلندپروازی‌ها و سختگیری‌های او در مورد خودش شود. محمد ایمان دارد که همیشه می‌تواند بهتر از گذشته اش باشد و برای رسیدن به پیشرفت از مچ انداختن و کلنجار رفتن با مشکلات طفره نمی‌رود. دانشجوی منتخب المپیاد مهندسی رایانه داشتن رفاهی نسبی و فراهم بودن زمینه فعالیت‌های علمی را از انتظارات نخبه‌های علمی می‌داند که در کاهش مهاجرت آنها تاثیر بسزایی دارد.
وعده‌های آقای وزیر
شوق ماندن در وطن و امیدواری برای عبور از مشکلات پررنگ‌ترین وجه اشتراک گفتنی‌های محمد حسین، پگاه سادات، رضا و محمد بود و وزیر علوم اقدامات و برنامه‌هایی را که برای تسهیل اشتغال نخبگان طراحی شده، تلاشی در جهت حفظ و حراست این شوق و امیدواری ارزشمند می‌داند. محمدعلی زلفی گل در گفتگو با همشهری می‌گوید: «بر اساس توافقنامه‌ای که سال گذشته با بنیاد ملی نخبگان منعقد کردیم، زمینه بورسیه کردن دانشجویان نخبه فراهم شده و سال گذشته در راستای اجرایی کردن این توافقنامه، ١٣٨٠ نفر از نخبگان علمی کشور را بورسیه کردیم.»
آقای وزیر که روز چهارشنبه بی‌شتاب و عجله و از سر صبر و حوصله به مراسم تقدیر از دانشجویان برگزیده آمده بود و لحظاتی طولانی را به گفت و شنود و گرفتن عکس یادگاری با آنها گذراند، بردن دستورالعملی به شورای ملی انقلاب فرهنگی را اقدام دیگری برای ارج نهادن به استعدادهای علمی کشور برمی شمرد و می‌گوید: «در این دستورالعمل مصوب شده که برگزیدگان المپیادهای علمی و سایر نخبگان پس از اخذ مدرک دکترا، خارج از فراخوان به کرسی استادی دانشگاه‌ها دست پیدا کنند.» او دانشجویان مهاجری را که علاقه‌مند به بازگشت به وطن باشند، شامل این امتیاز می‌داند.
آقای وزیر دستورالعمل سازمان امور اداری استخدامی را که در دولت تصویب شده، راهکار دیگری برای افزایش رفاه و پاسخگویی به مطالبات نخبگان ذکر می‌کند و توضیح می‌دهد: «بر اساس این دستورالعمل برگزیدگان المپیادها و سایر اعضای بنیاد ملی نخبگان می‌توانند با حقوق و مزایایی بالاتر از سایرین در دستگاه‌های اجرایی استخدام شوند.» او فراهم شدن زمینه ارتباط اساتید دانشگاهی با بخش صنعت را اتفاق قابل توجهی می‌داند که برای افزایش درآمد نخبگان پیش‌بینی شده است. زلفی گل می‌گوید: «کسانی که در آموزش عالی به‌عنوان استاد دانشگاه استخدام می‌شوند، می‌توانند با بخش‌های صنعتی هم قرارداد همکاری داشته باشند و در پست‌های مدیریتی این بخش مشغول به‌کار شوند تا علاوه بر درآمدزایی به پویایی بخش صنعت هم کمک کنند.»