به گزارش همشهری آنلاین، «امیر دیپلماسی ایران» لقبی است که به وزیر شهید امورخارجه ایران یعنی دکتر حسین امیرعبداللهیان دادهاند. شخصیتی که از دل دستگاه سیاستخارجه ایران رشد کرد و با پشت سر گذاشتن مراحل مختلف، در دولت سیزدهم به سکّانداری شهید جمهور، سیدابراهیم رئیسی سه سال امور سیاستخارجه کشور در وزارت امور خارجه ایران را به دست گرفت. برای بررسی بهتر نقش او با حسن هانیزاده، کارشناس مسائل منطقه گفتوگویی داشتیم که در ادامه میخوانید.
مردی از دل دستگاه دیپلماسی
هانیزاده در ابتدا گفت: شهید دکتر حسین امیرعبداللهیان را باید یکی از شخصیتهای برجسته و اثرگذار در سیاستخارجه ایران طی سه دهه گذشته دانست. ایشان با حضور در دستگاه وزارت خارجه ایران به عنوان کارشناس مسائل خاورمیانه توانست پلههای ترقی را طی کند و با توجه به ذکاوت و شناختی که از مناسبات بین قارهای داشت اثرگذاری قابل توجهی در حوزه سیاست خارجه ایران به جا گذاشت.
تلاش برای ایجاد جبهه ضد صهیونیستی در دستگاه دیپلماسی کشورهای مسلمان
وی افزود: وزیر شهید جمهوری اسلامی، زمانی که در معاونت عربی و آفریقایی وزارت امورخارجه به خدمت مشغول بود توانست همگرایی قابل توجهی بین ایران و کشورهای عربی، بالاخص کشورهای شمال آفریقایی ایجاد کند. پس از اینکه در دولت سیزدهم حسین امیرعبداللهیان به سمت وزیز خارجهای رسید سعی داشت تا در دستگاه دیپلماسی کشورهای اسلامی یک جبهه ضدصهیونیستی ایجاد کند. پس از بحران غزه، شهید امیرعبداللهیان با سفر و حضور در کشورهای مختلف عربی توانستند روند مثبت سیاسی و دیپلماتیک را به سمت مقاومت و حمایت از مردم فلسطین هدایت کنند.
او اشاره داشت: در سالیان قبل، سیاست خارجه ایران تأکید بیش از حد و خاصی بر تعامل با کشورهای غربی داشت؛ اما پس از آمدن شهید امیرعبداللهیان روند به سمت بهبود روابط با همسایگان و کشورهای منطقه از جمله اعضای شورای همکاری خلیج فارس رفت. بهبود یافتن روابط ایران و عربستان و روزنهگشایی تعامل و همکاری با کشورهای شمال آفریقا از جمله مهمترین ثمرات و اثرات حضور این وزیر شهید در دستگاه دیپلماسی ایران بود. ایشان بدون هیچ ادعا و سهمخواهی در کمال تواضع تمام سعی و تلاش خود را مصروف این امر کرد تا سیاستهای کلان جمهوری اسلامی که از دستورات و هدایتهای رهبری و رئیسجمهور شهید منشعب میشد در منطقه و فضای بینالمللی محقق کنند.
هانیزاده در انتها گفت: در طول جنگ اخیر و البته از قبلتر آن، شهید امیرعبداللهیان عنایت ویژهای به مردم مظلوم فلسطین داشت و بدون هیچ ترس و واهمهای با صراحت تمام از حقوق مردم فلسطین دفاع میکرد. همین موضوع موجب شده بود تا نوعی کینه خاص از سوی صهیونیستها متوجه شهید امیرعبداللهیان بشود و تلاش به سمت و سویی برود که ایشان در مجالس بینالمللی و کنفرانسها حضور پیدا نکنند.