به گزارش ScienceDaily امروزه از ربات‌ها به‌عنوان یک کارگر استفاده می‌شود، چرا که برنامه‌ریزی می‌شوند تا تنها دستورات انسان را اجرا کنند.
اما محققان قصد دارند رباتی بسازند که بیشتر به‌عنوان یک همکار برای انسان باشد اما برای تحقق چنین نقشی ربات باید بتواند به‌صورت طبیعی با انسان‌ها ارتباط برقرار کند و در تصمیم‌گیری‌ها و کارهای مشترک نقش فعالی داشته باشد.
امروزه به ربات‌هایی نیاز است که بتوانند سؤال بپرسند، بحث کنند، احتمالات را پیش‌بینی کنند، افکار طرف مقابلشان را ارزیابی کرده و در آنچه همکارشان در مرحله بعد قصد انجام دادن آن را دارد، همکاری کنند.
رابطه متقابل ربات و انسان را نمی‌توان طبیعی‌تر کرد مگر آنکه تعریف درستی از واژه طبیعی داشته باشیم. تا‌کنون تحقیقات اندکی برای بررسی مکانیسم شناخت‌نگر که پایه فعالیت‌های مشترک است انجام شده است.
منظور از فعالیت‌های مشترک موقعیتی است که در آن 2 نفر با یکدیگر برای رسیدن به یک هدف مشترک فعالیت می‌کنند. به‌عنوان بخشی از پروژه محققان قصد دارند همکاری میان 2 انسان را مورد بررسی قراردهند تا براساس مشاهدات و تجربیاتشان رفتار ربات‌ها را طبیعی‌تر کنند.
دانشمندان پیش از این مجموعه‌ای از نورون‌های منعکس‌کننده را شناسایی کرده بودند که در هنگام مشاهده یک رویداد توسط انسان فعال می‌شوند. این نورون‌ها طوری به لرزه درمی‌آیند که گویی در حال تقلید فعالیت در حال مشاهده هستند.
در واقع مغز با تقلید دقیق فعالیتی که در حال رخ دادن است اطلاعاتش را درباره آنچه می‌بیند به‌دست می‌آورد. این فعالیت مغز (یعنی تقلید عملی که مشاهده می‌کند) پیش از این به برنامه ربات‌ها ضمیمه شده و آنها قابلیت تقلید عملی را که از نفر مقابل خود می‌بینند، دارند.
ربات‌ها تنها مشاهده نمی‌کنند بلکه برای نشان دادن عکس‌العمل مناسب هرآنچه می‌بینند برنامه‌ریزی می‌کنند و به سرعت در‌می‌یابند که چگونه در فعالیت‌های مشترک شرکت کنند و یا هنگامی که طرف مقابل رفتار درست و پیش‌بینی شده‌ای را انجام نمی‌دهد آن را شناسایی کنند.
ربات‌ها همچنین برای خلأهای احتمالی و توضیح رفتار مبهم همکار انسانی‌شان برنامه‌ریزی شده‌اند. پروژه ساخت این نوع ربات به پروژه جاست معروف شده است.
آزاده خطیبی