به گزارش همشهری آنلاین، این دوره به طور متوسط حدود ۱۱ سال طول می‌کشد و شامل دو فاز اصلی است:
۱. حداقل خورشیدی (Solar Minimum): در این دوره، فعالیت خورشیدی به کمترین مقدار خود می‌رسد و تعداد لکه‌های خورشیدی کم است. زبانه‌ها و فوران‌های تاجی نیز کمتر رخ می‌دهند.
۲. حداکثر خورشیدی (Solar Maximum): در این دوره، فعالیت خورشیدی به اوج خود می‌رسد و تعداد لکه‌های خورشیدی به بیشترین مقدار می‌رسد. در این زمان، زبانه‌ها و فوران‌های تاجی بیشتر رخ می‌دهند.
این چرخه ناشی از تغییرات در میدان مغناطیسی خورشید است. در طول چرخه، قطب‌های مغناطیسی خورشید تغییر می‌کنند و این تغییرات باعث می‌شوند که فعالیت‌های خورشیدی نوسان داشته باشند. اثرات این فعالیت‌ها می‌تواند بر روی آب و هوای فضایی و تکنولوژی‌های زمینی مانند ماهواره‌ها، سیستم‌های ارتباطی و شبکه‌های برق تأثیر بگذارد.
ثبت دوره‌های ۱۱ ساله فعالیت خورشیدی به طور رسمی از اوایل قرن ۱۸ میلادی آغاز شده است. اولین چرخه خورشیدی به طور کامل توسط "یوهان رودولف ولف" (Johann Rudolf Wolf)، ستاره‌شناس سوئیسی، در اواسط قرن ۱۹ میلادی شمارش شد. او یک شاخص برای اندازه‌گیری فعالیت خورشیدی، معروف به عدد ولف، توسعه داد.
تاریخچه ثبت چرخه‌های خورشیدی به طور کلی به این صورت است:
۱. چرخه خورشیدی ۱: این چرخه از سال ۱۷۵۵ تا ۱۷۶۶ به عنوان اولین چرخه خورشیدی شناخته می‌شود و از آن زمان به صورت مداوم شمارش و ثبت چرخه‌های خورشیدی ادامه داشته است.
بیشتر بخوانید:
۲. چرخه خورشیدی کنونی: چرخه فعلی که به عنوان چرخه خورشیدی ۲۵ شناخته می‌شود، در دسامبر ۲۰۱۹ آغاز شد و پیش‌بینی می‌شود تا حدود ۲۰۳۰ ادامه یابد.
بنابراین، دوره‌های ۱۱ ساله فعالیت خورشیدی به صورت سیستماتیک از اواسط قرن ۱۸ میلادی ثبت و پیگیری می‌شوند و این امر به محققان کمک کرده تا تغییرات بلندمدت در فعالیت خورشیدی را درک کنند.
ترجمه: ساسان شادمان منفرد