همشهری آنلاین: فیلمی که در گیشه شکست‌خورده باشد، هرقدر هم پتانسیل داشته باشد و به هر دلیلی بخت انتفاع از آن پتانسیل نصیبش نشده باشد، معمولا دنباله‌ای نخواهد داشت. این فیلم‌ها، اگر امیدی به فروش‌شان باشد، اول دوباره‌سازی می‌شوند و بعد در صورت موفقیت در گیشه دنباله‌های‌شان از پی هم می‌آیند. سابقه دنباله‌سازی در سینمای ایران به قبل از سال ۱۳۵۷ برمی‌گردد. پس از این تاریخ، دنباله‌سازی با استقبالی که از قسمت دوم «اخراجی ها ۲» ساخته مسعود ده‌نمکی شد، به عنوان شیوه‌ای مطمئن برای کسب درآمد در سینمای ایران رسمیت یافت. البته پیش از «اخراجی‌ها» فیلمی در ژانر کودک، با حضور دو عروسک محبوب میلیون‌ها کودک و نوجوان دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰، صاحب دنباله شد. «کلاه‌قرمزی و پسرخاله» (ایرج طهماسب، ۱۳۷۳) که در زمان اکرانش با استقبال شگفت‌انگیز بچه‌ها و خانواده‌های‌شان مواجه شد، سال ۱۳۸۱ قسمت دومش به روی پرده رفت که عنوان پرفروش فیلم سال را مثل قسمت نخستش به دست آورد. حالا دیگر بیش از یک دهه است که دنباله‌سازی به رویه‌ای عادی در سینمای ایران بدل شده، مخصوصا در ژانر کمدی. دنباله‌های ایرانی عموما بی‌کیفیت‌تر و بی‌ساختارتر و بی‌داستان‌تر از قسمت‌های قبلی‌شان هستند، اما سود سرشاری که از ساخت یک دنباله به جیب سرمایه‌گذار و صاحب اثر می‌رود، در برابر ضعف‌های محتوایی و فرمی دنباله‌ها اصلا به چشم نمی‌آید. به مناسبت اکران قسمت سوم «تگزاس» و قسمت دوم «خجالت نکش» نگاهی به اطلاعات آماری فیلم‌های دنباله‌دار انداخته‌ایم.
تعداد پروژه‌های دنباله‌دار سینمای ایران ۱۳ فیلم است که در مجموع تعدادشان با دنباله‌های‌شان به ۳۲ فیلم می‌رسد.
«اخراجی‌ها ۲» با ۵ میلیون و ۳۲۸ هزار و ۲۹۷ نفر پرتماشاگرترین دنباله تاریخ سینمای ایران است.
«کلاه‌قرمزی و پسرخاله» با ۴ میلیون و ۳۰۱ هزار و ۸۴۸ نفر پرتماشاگرترین فیلم نخست یک مجموعه سینمایی است.
«تگزاس ۳» که تازه اکرانش آغاز شده و همچنان ادامه دارد، پرفروش‌ترین دنباله یک مجموعه سینمایی است.
تعداد دنباله های سینمای ایران تاکنون از عدد ۳ فراتر نرفته.
تنها ۵ دنباله سینمایی (شامل قسمت دوم یا سوم) در رتبه نخست جدول اکران بر اساس تعداد تماشاگر قرار گرفته‌اند.
فراوانی ژانری فیلم‌های دنباله‌دار به قرار زیر است:
کمدی: ۱۲ فیلم
کمدی رمانتیک: ۲ فیلم
کمدی جنگی: ۲ فیلم
کودک: ۸ فیلم
درام: ۳ فیلم
درام اجتماعی ـــ کمدی: ۲ فیلم
درام سیاسی: ۲ فیلم