همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: باستان‌شناسان بازماندگان «گمشده» پمپئی را پیدا کردند که ۲۰۰۰ سال پیش از فوران آتشفشانی وحشتناک ۱۸ ساعته عبور کرده بودند.
جمعیت پمپئی
به گزارش روزنامه سان، بقایای انسانی که قبلاً در پمپئی یافت شده بود تنها بخشی از جمعیت آن را تشکیل می‌دهد. باستان‌شناسان بر این باورند که بازماندگان «گمشده» پمپئی را کشف کرده‌اند که از فوران وحشتناک ۱۸ ساعته آتشفشانی ۲۰۰۰ سال پیش عبور کرده بودند.
مستنداتی وجود دارد که نشان می‌دهد بازماندگان چگونه زندگی خود را پس از فوران آتشفشان بازسازی کردند. آنها نشان می‌دهند که جمعیت شهر رومی که زمانی ثروتمند بود، «سه برابر» آن چیزی است که ابتدا تصور می‌شد.
تعداد بازماندگان
تحقیقات انجام شده توسط PBS که شامل جست‌وجوی نام‌های رومی منحصربه‌فرد پمپئی در جوامع اطراف آن پس از فوران بود، شواهدی از بیش از ۲۰۰ بازمانده در ۱۲ شهر یافت.
به نظر می‌رسد بیشتر بازماندگان تا جایی که می‌توانستند خود را به شهر و شهرداری نزدیک کردند؛ شهرداری‌هایی که به‌طورکلی در منطقه عمومی پمپئی قرار گرفته بودند.
بیشتر بخوانیم:
اسکان مجدد بازماندگان
بنا به گزارش PBS افراد ترجیح می‌دادند در کنار دیگر بازماندگان مستقر شوند. در واقع آنها هنگام تصمیم برای اسکان، بیشتر به شبکه‌های اجتماعی و اقتصادی شهرهای اصلی خود متکی بودند.
بنابراین، گزارش به نظر می‌رسد بعضی از خانواده‌هایی که فرار کرده بودند در جوامع جدید خود به پیشرفت زیادی دست‌یافته بودند.
بعضی خانواده‌ها هم مثلاً خانواده کالتیلیوس در اوستیا مستقر شدند؛ جایی که معبدی را برای خدای مصری سراپیس تأسیس کردند و اعضای آن با خانواده دیگری از فراریان به نام موناتیوس ازدواج کردند.
با وجود این، اوضاع برای افراد دیگر که به نظر می‌رسد فرار کرده‌اند، چندان خوشایند نبود.
وضعیت بازماندگان
فابیا سکوندینا هم یکی دیگر بازماندگان به پوتئولی رسید که به‌عنوان دومین شهر بندری شلوغ ایتالیا روم شناخته می‌شود. او با یک گلادیاتور به نام Aquarius the retiarius ازدواج کرد، اما پس از مرگ او در بیست و پنج‌سالگی در شرایط بد مالی قرار گرفت.
سه خانواده بسیار فقیر دیگر از پمپئی - خانواده‌های آویانی، آتیلی و ماسوری - زنده ماندند و در یک جامعه کوچک و فقیرتر در حدود ده مایلی شرق پمپئی به نام Nuceria ساکن شدند.
این موضوع پس از آن منتشر شد که گرافیتی‌های ۲۰۰۰ساله تازه کشف شده نشان از آن می‌دادند که نبردهای وحشیانه گلادیاتورها در روم باستان فقط یک ورزش برای بزرگسالان به‌حساب نمی‌آمد.
باستان‌شناسان بر این باورند نقاشی‌های به‌جامانده از کودکان بازماندگان هم حاکی از آن است که آنها در نبردهای خونین گلادیاتورها در شهر شرکت داشته‌اند.
به عقیده کارشناسان، در واقع کودکان در تلاش برای جبران آسیب‌های ناشی از مشکلات و تجربیات خود، آنچه را که دیده بودند ترسیم می‌کردند.