همشهری آنلاین: ساختار مناظره‌های انتخاباتی کمی دیر در تلویزیون ما شکل گرفت و در همان زمان، تولید و پخش مناظره‌ها در سایر شبکه‌های تلویزیونی دنیا در مناسبتی مانند انتخابات، سال‌ها بود که امری معمول و تأثیرگذار در میزان مشارکت و نتایج انتخابات تلقی می‌شد.
• صداوسیما که از انتخابات سال ۸۸ بحث مناظره‌های داغ و پرحاشیه بین کاندیداها را به رسمی جدی تبدیل کرده بود، در انتخابات سال۹۲ از مناظره دوبه‌دو به مناظره گروهی رسید و برای انتخابات۹۶ هم همین رویه را ادامه داد؛ ساختاری که به‌نظر می‌رسد تا این دوره ادامه دارد.
• دکور طراحی‌شده برای مناظره با برگزاری نخستین مناظره میان ۶نامزد انتخاباتی رونمایی شد؛ دکوری که مانند دوره‌های گذشته رنگ غالبش آبی بود و البته طاق‌های قهوه‌ای که بعد از رنگ آبی به چشم می‌آمد باعث شد طراحی این دکور نقدهایی را در پی داشته باشد.
• سازنده این دکور مانند دوره‌های قبل مناظره‌ها، امیرحسین میرطالب است؛ طراح جوانی که از سال۸۸ وارد تلویزیون شد.از سال ۹۶ طراحی دکور مناظره‌ها به امیرحسین میرطالب سپرده شد که زمانی طراحی دکور برنامه «نود» را عهده‌دار بود و از دیگر کارهایش می‌توان به برنامه جام جهانی، اتفاق، ایرانشهر، پنج ستاره، شوکران، برنامه‌های سال تحویل و برنامه ایران اشاره کرد. از آخرین کارهای میرطالب می‌توان به دکور برنامه‌های «عصر جدید» و «محفل» اشاره کرد.
• به‌نظر می‌رسد طراح دکور در هر دوره رنگ آبی را مدنظر قرار داده، رنگی که نشانه صداقت و راستی و اعتماد باشد. البته این بار طراح دکور مناظره، نمادهای اسلامی با جنس چوب را هم به دکور اضافه کرده است که به‌نظر شاید در معنا المان مذهبی باشند، اما در چیدمان دکور برای فضای مناظره مناسب نیستند و باعث شلوغی صحنه مناظره شده‌اند. این در حالی است که دکورهای مناظره‌های سیاسی همیشه ساده هستند.
• با توجه به فاصله میز مجری با صندلی نامزدها مشخص است که استودیو فضای بسیار بزرگی دارد که سازنده دکور با طراحی و ساخت طاق‌های چوبی خواسته است این فضای بزرگ را برای مخاطبان جذاب کند.
• پشت طاق‌های چوبی هم شهر پرچراغ دیده می‌شود که به‌نظر بر روشنایی شهر و زنده و مانا بودن تأکید شده است. البته در این شهر که مصداق بارزش پایتخت است، هیچ نمادی از تهران وجود ندارد.
• تلاش شده بود طراحی دکور برنامه به‌دور از دکورهای رسمی و خشک برنامه‌های این‌چنینی باشد و با مناظره‌های قبلی هم متفاوت باشد؛ اما چیدمان صندلی‌ها خیلی جذاب نیست؛ صندلی‌هایی که شاید نشستن را برای نامزدها سخت کنند چراکه هیچ میزی جلوی نامزدها نیست؛ میزی که بتواند محلی برای قراردادن وسایل نوشتاری نامزدها باشد تا راحت‌تر به نوشته‌های خود نگاه کنند یا مطلبی را یادداشت کنند و البته میزها پوششی برای نامزدها جلوی دوربین باشند تا فیلمبردار مجبور به گرفتن فیلم با قاب بسته نباشد.
• محمود گبرلو، منتقد و مجری تلویزیون، نیز درباره چیدمان و دکور مناظره می‌گوید: طراحی صحنه کاملا غیرحرفه‌ای و جسارتا توهین‌آمیز در چینش مبل‌های راحتی دسته‌دار -البته طرح قدیم -است . صندلی های بدون میز و زاویه ناشیانه دوربین کاملا مشهود است؛ به‌خصوص اینکه برخی نامزدها آداب نشستن در مبل راحتی را بلد نبودند. کارگردان تلویزیونی هم بدون توجه به آن، تصاویر را انتخاب می‌کرد، مثل تصویر قاضی‌زاده.
همچنین در شرایطی که مناظره به روش سنتی یعنی استفاده از کاغذ و خودکار انجام می‌شود، گذاشتن یک میز جلوی مهمان، هم به فرم نشستن مهمان زیبایی می‌دهد و هم از پراکنده‌شدن کاغذها و یادداشت ها و وسایل دیگر جلوگیری می‌کند تا مثلا پورمحمدی موبایل را روی پا نگذارد یا پزشکیان ساعتش را روی لبه مبل قرار ندهد.