عجب قمر در قمری!
سیاره‌های دیگر منظومه شمسی هم مثل «زمین»، ماه دارند؛ جرم‌هایی آسمانی که به دور آنها می‌چرخند؛ ما به این ماه‌ها می‌گوییم «قمر». سیاره زمین یک قمر دارد، اما سیاره‌هایی هم هستند که بیشتر از یک قمر دارند. تا چند وقت پیش دانشمندان فکر می‌کردند «مشتری» در میان سیاره‌های منظومه شمسی، بیشترین قمر را دارد، اما با کشف تعدادی قمر دیگر که به دور «زحل» می‌گردند، متوجه شدند که تعداد قمرهای زحل از همه سیاره‌های دیگر این منظومه بیشتر است: این سیاره 61 قمر دارد. «تیتان»، بزرگ‌ترین قمر سیاره زحل است و بعد از یکی از قمرهای مشتری، بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی هم هست. این قمر از «عطارد»، یکی دیگر از سیاره‌های منظومه شمسی، بزرگ تر است.
زحل تعداد زیادی قمرک هم دارد که در حلقه‌های یخی دورتادور این سیاره شناورند و به دور آن می‌گردند.
خورشید نوعی «سشوار» است!
«کاستاریکا» کشوری در آمریکای جنوبی، یکی از بزرگ ترین تولیدکننده‌های قهوه در جهان است. می‌دانی که کشاورزان بعد از برداشت محصول قهوه، باید آن را خشک کنند. اگر آنها بخواهند با استفاده از آتش این کار را انجام بدهند، باید هر سال 200 هزار هکتار از جنگل‌ها را از بین ببرند تا از چوب درخت‌هایشان به عنوان سوخت استفاده کنند. این کشاورزان اولین کسانی بودند که از خشک‌کن یا سشوار خورشیدی استفاده کردند؛ دستگاهی که از بریده شدن هزاران درخت جلوگیری کرد.