این گروه جوان در اجراهای خود قطعاتی از آهنگسازان بزرگ دنیا را ارائه داده که همگی با استقبال روبه‌رو شده است. گروه 20 نفره ارکستر بادی توسط سینا ذکایی در سال1385 و با همکاری نوازندگان سازهای بادی هنرستان موسیقی تشکیل شد. این ارکستر در بیست و دومین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر نخستین برنامه خود را اجرا کرد که مورد توجه کارشناسان قرار گرفت. این ارکستر در آخرین اجرای خود که در تالار وحدت بود از رهبری جاوید مجلسی بهره برد.
- ارکستر بادی محدودیت‌های زیادی دارد. چرا ارکستر بادی را انتخاب کرده‌اید؟
هر کس براساس دغدغه‌ای، فعالیت در حوزه‌ای خاص را انتخاب می‌کند. نمی‌توان گفت که چرا به فکر تاسیس ارکستر بادی افتادم. چون دغدغه من که ساز تخصصی فلوت را می‌نوازم، این بوده که با توجه به پتانسیل سازهای بادی گروه ارکستر بادی تهران را راه‌اندازی کنم و توانایی‌های چنین ارکستری را نشان دهم.
از سوی دیگر نوازنده توانای سازهای بادی در ارکستر سمفونیک نیز بسیار کم بود و به همین دلیل برای اجرای برخی قطعات ناچاریم از ارکسترهای خارجی دعوت کنیم. بنابراین وجود یک ارکستر بادی ضروری به‌نظر می‌رسید.
- چه سازهای بادی در گروه شما هست؟
ابوا، ترومپت، ترومبون، فلوت، کلارینت، هورن، فاگوت، ساکسیفون و توبا سازهای اصلی ما هستند اما یک درام هم برای اجرای قطعات ضربی داریم.
- سال گذشته در جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر به‌عنوان گروه برتر معرفی شدید. به‌نظر شما این انتخاب داوران به‌دلیل توانایی‌های گروه بوده یا از نبود گروه ارکستر بادی دیگر؟
درست است که کار ما قابل مقایسه نبود؛ یعنی گروه دیگری شبیه ما نبوده و نخستین و تنها ارکستر بادی در حال حاضر همین گروه است. بنابراین داوران نمی‌توانستند کار ما را با گروه دیگری مقایسه کنند. اما باید پذیرفت که با وجود امکانات و محدودیت‌هایی که داشتیم و با آنکه سبک کاری گروه‌ها با یکدیگر متفاوت بود توانستیم با گروه‌های دیگر موسیقی حتی ارکسترهای ایرانی مورد قیاس قرار بگیریم،در حالی که امکانات ما خیلی کم بود و هیچ حمایت دولتی و غیردولتی نداشتیم و بعضی گروه‌ها یا متعلق به دانشگاه‌ها هستند یا به نهادهای دولتی وابسته‌اند و طبیعی است آنها امکانات خاصی دارند که ما نمی‌توانیم داشته باشیم.
- مهم‌ترین مشکلات و محدودیت‌های یک ارکستر بادی چیست؟
مهم‌ترین مسئله مکان تمرین است؛یعنی ما هر جایی نمی‌توانیم تمرین کنیم. در حالی که یک ارکستر ایرانی تقریبا در هر جایی امکان تمرین دارد اما ما باید در یک سالن آکوستیک تمرین کنیم تا حداقل صدای سازهای یکدیگر را به درستی بشنویم. البته گاهی از حمایت‌های دولتی هم برای گرفتن سالن تمرین استفاده کرده‌ایم اما این حمایت‌ها تنها در مورد سالن تمرین و نظیر آن بوده است.
- از نظر تهیه ساز چه مشکلاتی دارید؟
سازهای بادی به سختی در ایران پیدا می‌شوند. قیمت برخی از سازهای بادی در ایران با قیمت یک ماشین برابری می‌کند چون این سازها باید از خارج تهیه شوند و قیمت آنها به‌دلیل گمرک گران‌تر از سایر کشورها تمام می‌شود. ارکسترهای بادی در دنیا برای اجرا از سازهای یک مارک مشخص و ساخته شده در یک سال استفاده می‌کنند. اما مابه‌دلیل عدم‌دسترسی به سازها ناچاریم از سازهای مختلف قدیمی و جدید استفاده کنیم. علت کم بودن تعداد نوازندگان سازهای بادی نیز همین است.
- چه قطعاتی را اجرا می‌کنید؟
همه قطعات آهنگسازان بزرگ و نام‌آشنا را انتخاب می‌کنیم و همه سبک‌های موسیقی را می‌نوازیم. در آخرین کنسرتمان قطعاتی از سبک‌های کلاسیک، رمانتیک و حتی موسیقی ایرانی را داشتیم که برخی از آنها را برای ارکستر بادی تنظیم کردیم.
- آیا با سایر ارکسترها برنامه مشترک داشته‌اید؟
با ارکستر ملل چند جلسه همکاری کرده‌ایم اما به نتیجه نرسید. البته چندان هم به همکاری با سایر ارکسترها تمایل نداریم.
- چرا؟
چون ماهیت ارکستر ما در همکاری با سایر ارکسترها زیر سؤال می‌رود. چندین بار دوستانمان پیشنهاد داده‌اند که سازهای زهی را به گروه اضافه کنیم اما فکر کردیم که در این صورت ماهیت ارکستر ما زیر سؤال می‌رود. این ارکستر، بادی است و نام آن مشخص است.
- در سایر کشورها کنسرت نداشته‌اید؟
خیر. دعوت نامه‌های بسیاری داشتیم اما چون اعضای گروه بسیار جوان هستند برای خروج از کشور باید شرایطی را داشته باشند. در حال حاضر میانگین سنی گروه ما 21سال است. اما احتمالا به‌زودی مجموعه کنسرت‌هایی را در آفریقای جنوبی برگزار می‌کنیم.
- شما حدود 3 سال است که گروه‌تان را تاسیس کرده‌اید. به‌نظر شما حاصل کارتان چه بوده است؟
فکر می‌کنم گروه ما به نوعی انگیزه فعالیت در این حوزه را ایجاد کرده. اما برای من راه‌اندازی این ارکستر بادی بسیار مهم بود و داشتن چنین ارکستری را یکی از نیازهای موسیقی ایران می‌دانستم و به‌دنبال نوعی تجربه اندوزی بودم. ما در حقیقت با چراغ خاموش در مسیر ناشناخته موسیقی در ایران راه افتادیم. زمانی که ما کارمان را شروع کردیم هیچ ارکستر بادی مستقلی نبود اما الان حدود 10گروه بادی کوچک می‌شناسم که فعالیتشان را شروع کرده‌اند و این به‌نظر من اتفاق بسیار خوبی است. اگرچه مورد حمایت قرار نمی‌گیرند و در نتیجه توجه رسانه‌ها نیز به معرفی این گروه‌ها کم است، اما به هر حال حضورشان در مقایسه با آنچه در جهان اتفاق می‌افتد مهم و ضروری است.