به گزارش همشهری آنلاین، این یعنی مردم در جزئی‌ترین امور کشور صاحب رأی و نظرند و آنها تعیین می‌کنند که از صندلی‌های دهیاری و شورای شهر و روستایشان تا کرسی‌های مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و ریاست‌جمهوری قرار است چه کسانی بر مسند بنشینند. در این سال‌ها، انتخابات پرشور زیادی برگزار شده که ساعت‌ها مردم برای رأی‌دادن در شعب اخذ رأی‌گیری در صف ایستاده‌اند اما مواردی هم بوده که بخشی از مردم نیامده‌اند. حالا باید چه کرد که مردم به صندوق‌های رأی برگردند و خودشان برای مهم‌ترین کرسی کشور یعنی ریاست قوه مجریه تصمیم بگیرند؟ راه‌های افزایش مشارکت چیست و نامزدهای انتخاباتی و طرفداران آنها چه مسیری را برای جلب مشارکت طی کنند؟ ثمین اطیابی، کارشناس ارشد علوم‌سیاسی راهکارهای کپسولی و فوری را بیان کرد.
یک: هر دو نامزد باید بین کسانی که رای ندادند، بروند. اگر حتی مردم به آنها فحاشی کردند باید سعه صدر داشته باشند و حرف‌های آنها را بشنوند. به مردم خشمگین از شرایط موجود، تریبون دهند.این روش دریچه نگاه مسئولان را گسترده می‌کند و دل مردم را به آنها نزدیک می‌سازد.
دو: طرفداران و ستادهای انتخاباتی نامزدها باید فواید رای دادن و مضرات رای ندادن را با مصداق و مثال از داخل کشور و کشورهای دیگر تبیین کنند. اینکه چطور حتی یک رای می‌تواند فرمان اداره مملکت را به سمت بهتر یا بدتر سوق دهد و آینده را آسان‌تر یا دشوارتر کند.
سه: درصد زیادی از افرادی که با صندوق رای قهر کرده‌اند، جوانان دهه ۶۰ و ۷۰ هستند. باید حداقل در یک مناظره انتخاباتی، آنها را آورد و اجازه داد که نقدها و دغدغه‌های خود را به نمایندگی از گروه فکری‌شان بیان کنند و نامزدها به آنها پاسخ دهند. این گفتگوها به صندوق رای کمک می‌کند.
چهار: نامزدهای انتخاباتی باید با برنامه حرف بزنند. مردم از شعار دادن و نقد کردن بدون راه‌حل و ایده خسته هستند. اگر نامزدی عملکرد دولتی را به بوته نقد می برد، باید بگوید برای جلوگیری از تکرار اتفاق مشابه و تغییر روند نامطلوب موجود چه ایده علمی و عملی دارد؟
پنج: در بین همه معضلاتی که مانع از رای دادن گروهی از مردم در روز هشتم تیر شد، چند موضوع برای مردم نگران کننده‌تر است مثلا تورم، مسکن و وضعیت اینترنت. اتاق فکر نامزدها در چند روز باقی مانده، بدون دادن وعده‌های توخالی باید بگویند که برای حل این معضل ها چه ایده‌ای دارند.