رونالدو در این بازی هم ۳ بار پشت ضربات ایستگاهی ایستاد و آنها را هدر داد. او با این ۳ ضربه به رکورد ۶۰کاشته در یورو و جام‌جهانی رسید. رونالدو با این ۶۰ضربه تنها یک‌بار به گل رسید، این ضربه هم به یکی از ۳گلی مربوط می‌شود که در جام‌جهانی ۲۰۱۸به اسپانیا زد، در جامی که با ایران همگروه بودند. با این‌حال نمی‌توان او را در این مهارت افتضاح دانست. البته قبلا بهتر ضربه آزاد می‌زد اما در مجموع این ستاره پرتغالی توانسته ۶۳بار از روی ضربات آزاد گل بزند و فقط ۲گل از مسی کمتر است. رونالدو ۵۲گل از این گل‌ها را با پیراهن باشگاهی به ثمر رسانده و ۱۱گل را با پیراهن پرتغال.
مسی کم‌کم در ضربات کاشته پیشرفت کرد و رونالدو پسرفت. دلیلش این بود که رونالدو به‌مرور به سمت دروازه نزدیک‌تر شد و ترجیح داد گل‌هایش را از فاصله نزدیک بزند. قبلا او در وینگر چپ بازی می‌کرد و از دروازه دور بود و گل‌هایش اکثرا ایستگاهی یا شوت از راه دور بود. در پایان سال۲۰۱۳رونالدو ۳۹گل از روی ضربه ایستگاهی زده بود و مسی فقط ۱۴گل. به همین ترتیب از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، مسی ۲۳گل از ضربه ایستگاهی به ثمر رساند و رونالدو ۵گل. با این حال از سال ۲۰۰۹تا ۲۰۱۱، رونالدو ۲۱گل مستقیم از ضربه آزاد به ثمر رساند و مسی ۳گل. مسی اوایل اجازه نداشت در حضور بازیکنانی مثل رونالدینیو یا ژاوی ضربه آزاد بزند. رونالدو هم بعدها در برخی موارد به بازیکنانی مثل بیل، مودریچ، پیانیچ و دیبالا اجازه داد به جای او پشت ضربه بایستند. مسی در هر ۱۶.۴بازی یک ضربه ایستگاهی می‌زند درحالی‌که رونالدو در هر ۱۹.۵بازی یک ضربه ایستگاهی به ثمر رسانده است.
رونالدو سال۲۰۲۴از ۸تلاش خود موفق به زدن ۲گل از روی ضربات ایستگاهی شده و سال۲۰۲۳توانسته بود ۳بار این کار را انجام دهد. مسی در این ۲ سال تنها یک‌بار از روی این ضربات گل زده است. اما اگر نرخ گلزنی از کاشته‌ها را در ۱۰سال درنظر بگیریم، مسی ۹ و رونالدو ۷درصد شوت‌های خود را به گل تبدیل کرده‌اند. پس آمار آن‌قدرها هم که به‌نظر می‌رسد، فاجعه‌بار نیست.