همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: گازهایی که شامل انواع فلوئوردار متان، اتان، پروپان روی زمین هستند، به‌عنوان بعضی از قوی‌ترین و پایدارترین گازهای به دام انداختن گرما که توسط انسان طی فرآیندهای مختلف تولید صنعتی ساطع می‌شوند شناخته شده‌اند. دانشمندان می‌گویند باتوجه‌به اینکه این مواد به طور طبیعی در مقادیر زیاد تشکیل نمی‌شوند مشاهده آنها در هوای یک سیاره فراخورشیدی نشان‌دهنده وجود گونه‌هایی از نظر فناوری پیشرفته است.
مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی
گازهای آلاینده روی زمین، گازهای خطرناکی هستند؛ بنابراین محدودکردن انتشار آنها برای مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی بسیار مهم است. اما وجود آنها در فضای بیگانه ممکن است لزوماً خبر بدی نباشد.
ادوارد شویترمن، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید در بیانیه‌ای گفت: گازهای گلخانه‌ای برای ما مضر هستند زیرا نمی‌خواهیم گرمایش را افزایش دهیم. اما آنها برای جاهایی که بخواهند از عصر یخ‌بندان قریب‌الوقوع جلوگیری کنند یا سیاره‌ای غیرقابل‌سکونت را در منظومه خود شکل دهند، خوب هستند.
بیشتر بخوانید :
سایبان فضایی برای مبارزه با گرمایش زمین | این طرح عملی می‌شود؟
کشف یخ آب در آتشفشان‌های مریخ | این تکه یخ معادل ۶۰ استخر مسابقات المپیک است
زمین سازی
به گزارش سایت space تغییرات عمدی آب و هوایی برای ایجاد محیطی شبیه به زمین به نام زمین‌سازی شناخته می‌شود. ایده شکل‌دهی زمینی مریخ تقریباً در بسیاری از داستان های علمی تخیلی دیده می شود. در سال‌های اخیر نیز دانشمندان رویکردهای مشابهی را پیشنهاد کرده‌اند.
ایده هایی برای گرم کردن مریخ شامل ذوب بخشی از یخ در قطب های این سیاره و آزاد کردن دی اکسید کربن حبس شده در سطح آن.
روند گرم شدن روی زمین
پل ساتر، اخترفیزیکدان در SUNY Stony Brook و مشارکت کننده Space.com، در مقاله ای در سال ۲۰۲۱ نوشت به نظر می رسد این نوع تلاش برای شکل دهی زمین کارساز نخواهد بود و این موضوع بسیار مهم است زیرا مریخ احتمالاً میزبان دی اکسید کربن کافی برای ایجاد یک جریان مناسب نیست.
این گازها آلاینده های خطرناکی هستند و محدود کردن انتشار آنها برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان بسیار مهم است. با این حال، حضور آنها در فضای بیگانه ممکن است لزوماً خبر بدی نباشد.
خانواده‌ای متشکل از هفت‌سیاره سنگی
به‌تازگی شویترمن و همکارانش سیاره‌ای را در منظومه TRAPPIST-۱ شبیه‌سازی کردند که خانواده‌ای متشکل از هفت‌سیاره سنگی است که در فاصله ۴۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی دلو قرار دارد.
تعدادی از آنها به طور بالقوه قابل‌سکونت در نظر گرفته می‌شوند. برای مثال، این سیاره، TRAPPIST-۱f، هر ۹ روز یک بار به دور ستاره میزبان خود در منطقه قابل سکونت خود می چرخد.
شناسایی گازهای گلخانه‌ای
تحقیقات نشان می‌دهد اگر بیگانگان بخواهند چنین سیاره‌ای را شکل دهند، جیمز وب می‌تواند پنج گاز گلخانه‌ای را شناسایی کند. یکی از آنها، هگزا فلوراید گوگرد دارای پتانسیل گرم‌شدن است که ۲۳۵۰۰ برابر بیشتر از دی‌اکسیدکربن است.
به گفته محققان، مقادیر ناچیز این گاز که حداقل ۱۰۰۰ سال عمر دارد، برای آب کردن یک سیاره یخی تا جایی که آب مایع حامی حیات روی سطح آن جریان دارد، کافی است.
ماندگاری گازهای فلوئوردار تا ۵۰ هزار سال در زمین
دانیل آنگرهاوزن از ETH زوریخ، یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: عمر طولانی این گازها را به نشانه‌های فنی عالی برای جست‌وجوی سیستماتیک در مقایسه با سیگنال‌های با عمر کوتاه‌تر تبدیل می‌کند.
شویترمن در این بیانیه گفت: گازهای مشابه و فلوئوردار مشابه ممکن است تا ۵۰ هزار سال در جوی مانند زمین معلق باشند؛ بنابراین برای حفظ آب‌وهوای مهمان‌نواز، نیازی به پر کردن آنها نیست.
این بدان معناست که اگر حیات فرازمینی در سیارات منجمد فراتر از منظومه شمسی ما، دسته‌ای از گازهای گلخانه‌ای را به اتمسفر آنها پمپ کند تا جهان آنها را قابل‌سکونت‌تر کند، تلسکوپ‌های موجود ما ممکن است قادر به شناسایی آنها باشند.
شویترمن و تیمش دریافتند، حتی اگر از هر میلیون مولکول گاز فقط یک مورد تشعشعات فروسرخ ستاره میزبان خود را بمکد، می‌تواند نشانه‌ای را ایجاد کند که با JWST و دیگر تلسکوپ‌های فضایی قابل‌تشخیص است.
شویترمن می‌گوید: اگر در حال حاضر تلسکوپ شما سیاره را مشخص می‌کند، نیاز به تلاش اضافی ندارید. ضمن آنکه پیداکردن آنها بسیار شگفت‌انگیز خواهد بود