به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، حالا برخی ستاره‌شناسان می‌گویند که ممکن است چنین چیزی حقیقت داشته باشد.
دانشمندان محاسبه کرده‌اند که احتمال دارد که زمین همسایه دیگری داشته باشد که در «ابر اورت» پنهان شده است؛ منطقه‌ای کروی از تکه‌های یخ و سنگ‌هایی که فاصله‌شان با ما ده‌ها هزار بار بیشتر از خورشید است.
ناتان کائب، یکی از نویسندگان این مطالعه و ستاره‌شناس در مؤسسه علوم سیاره‌ای می‌گوید: «برای منظومه شمسی ما کاملا قابل‌قبول است که چنین سیاره‌ای وجود داشته باشد. جهان‌های پنهانی قطعا باید وجود داشته باشند، اما تاکنون توجه نسبتا کمی به آنها شده است.» اگر سیاره‌ای در ابر اورت پنهان شده باشد تقریبا به‌طور قطع یک غول یخی است.
سیارات بزرگی مانند مشتری و زحل معمولا دوقلو به دنیا می‌آیند. با این حال، آنها کشش‌های گرانشی عظیمی دارند و گاهی یکدیگر را بی‌ثبات می‌کنند. این می‌توانست منجر به خروج یک سیاره از منظومه شمسی به‌طور کامل شود یا تبعید به مناطق بیرونی آن، جایی که ابر اورت در آن قرار دارد.
شان ریموند، نویسنده اصلی مطالعه و محقق آزمایشگاه اخترفیزیک دانشگاه بوردو هم می‌گوید: «سیاره‌های بازمانده، مدارهای غیرعادی دارند که مانند زخم‌های گذشته خشونت‌آمیزشان است. این بدان معناست که سیاره داخل ابر اورت برخلاف دایره تقریبا کاملی که زمین به دور خورشید می‌گردد، می‌تواند به‌طور قابل‌توجه مداری بلندتر داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
مشکل این است که وقتی چیزهایی مانند این سیارات خیلی دور هستند، تشخیص آنها هم بسیار دشوار است. مالنا رایس، ستاره‌شناس دانشگاه MIT که در این مطالعه نقشی نداشته است، هم می‌گوید: «اگر سیاره‌ای به اندازه نپتون در ابر اورت وجود داشته باشد احتمال زیادی دارد که هنوز آن را پیدا نکرده باشیم.»