به گزارش همشهری آنلاین، اسماعیل کوثری؛ نماینده مجلس شورای اسلامی: پس از گذار از ایام حساس سیاسی و اجتماعی کشور، بالاخره ماراتُن سختِ انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری ایران طی دو مرحله از بین 6 نامزد با پیروزی مسعود پزشکیان خاتمه یافت تا او از این پس به نمایندگی از مردم شریف ایران، اداره امور اجرایی کشور را به دست گیرد و با دقت و سرعت، اولویت‌های مهم کنونی کشور را پیگیری کند و در نهایت مطالبات و خواسته‌های مردم برآورده شود.
نتیجه اصلی این اقداماتی که از سوی رئیس جمهور انجام می‌شود، ایجاد اقتدار برای نظام سیاسی کشور و آرامش برای آحاد جامعه است که همین امر به خوبی بیانگر این است که روند و سیر موجود در اداره کشور صحیح و در ریل اصلی خود قرار دارد.
وقتی این رقابت برای تعیین رئیس جمهور از سوی مردم، به پایان می‌رسد و معلوم می‌شود که منتخب جمهور کیست، دیگر باید رقابت‌های انتخاباتی را کنار گذاشت و با پرهیز از حاشیه‌های سیاسی و از سوی دیگر، با در نظر گرفتن اولویت‌ها و نیازهای اساسی کشور با ملاحظه رفاقت بر مبنای آبادانی، دیگر افراد و جناح‌های سیاسی هم در راستای تحقق اهداف اصلی ملت و کشور حضور داشته باشند و به منتخب مردم کمک کنند.
همین امر موجب خواهد شد تا رئیس جمهور بتواند با سرعت، دقت و جدیت مضاعفی امور و مسائل را پیگیری کند و نواقص موجود در کشور و حتی ساختار را در حد توان ترمیم سازد.
این در حالی است که در نظام جمهوری اسلامی، وظیفه رهبری به عنوان یک شخص دلسوز در بالاترین قسمت از ساختار سیاسی، تعیین خط و مشی‌های اساسی نظام و اهدافی است که باید محقق شوند؛ از این رو وحدت در بین جامعه و گروه‌های سیاسی می‌تواند ایران و نظام را در گام برداشتنِ در این مسیر به شدت یاری رسانند.
امام خمینی(ره) در زمان زعامت خود و در حال حاضر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب همواره پس از انتخابات ریاست جمهوری موضوع ضرورت وحدت و همدلی و پرهیز از تفرقه و درگیری را گوش زد کرده و می‌خواهند تا دلسوزان با وحدت خود کشور را در رسیدن به اهدافش کمک کنند.
از طرفی، منیّت گرایی یکی از عواملی است که منجر به عقب‌ماندگی کشور می‌شود. هوادارانی هستند که حتی پس از انتخابات هم همچنان به دنبال مقصر هستند تا انگشت اتهام را به سمت دیگران بگیرند. برخی از آنها - آگاهانه یا ناآگاهانه- کسانی هستند که هیچگاه دلسوز انقلاب و کشور نبوده و صرفاً به دلیل اینکه می‌خواهند تفکر یا برداشت خود را به جامعه تحمیل کنند، در هنگام شکست به دنبال کسی می‌گردند تا او را متهم کنند.