در همان ورودی موزه زمان ناخودآگاه به اتاقی هدایت می شوید که جلوه ای خاص دارد و شاه نشین عمارت است. این اتاق که به اتاق اصفهانی ها هم معروف است شما را مجذوب خودش می کند. حسین خداداد با الهام گرفتن از عمارت عالی قاپو دستور ساخت اتاقی را می دهد که مینیاتوری از اتاق موسیقی عالی قاپو است. تنگ بری هایی که در دیوار روبرو از دل گچ بری ها بیرون آمده اند هم وظیفه پژواک صدا را داشتند و هم محل نگه داری اشیاء خاصی بودند که به پادشاهان اهدا می شده که در این اتاق به زیبایی و در اندازه کوچک تری ساخته شده است که البته تنها نمادی از آن اتاق موسیقی است و پژواک صدا در آن ایجاد نمی شود.
در مرکز و روبروی در اتاق نقش برجسته ای با گچ بری اجرا شده و طرحی نقش برجسته از فرش عیسی بهادری است که هم اکنون در موزه فرش نگه داری می شود و روایت آفرینش را نشان میدهد. مقرنس هایی که با لایه ای نازک از جنس طلا و مس در قاب بین سقف و دیوار قرار داده شده زمان را کند می کند و بازدیدکنندگان نا خودآگاه مدت بیشتری را در این اتاق می مانند.
تهیه و تدوین: مهلا داریان