به گزارش همشهری‌آنلاین، نه‌تنها از فاطمه مجلل که از هیچ‌یک از قایقرانان حاضر در بازی‌های المپیک پاریس توقع مدالی نیست. بهترین نتیجه‌ای که نمایندگان این رشته در المپیک برای ایران به‌دست آورده‌اند، یازدهمی نازنین ملایی است که دوره قبل در توکیو اتفاق افتاد. با این حال، دیروز مجلل به‌خاطر اینکه نتوانست به فینال برسد، با نقد روبه‌رو شد. او هم مثل ۲قایقران دیگر روئینگ ایران باید در فینال C به مسابقات در پاریس ادامه بدهد. مجلل که در قایق تک‌نفره رقابت می‌کرد، ظهر یکشنبه در شانس مجدد پارو زد و در گروهش اول شد و به مرحله یک‌چهارم نهایی صعود کرد. اما او دیروز در این مرحله موفقیتی نداشت. مجلل در گروه ششم شد و نتوانست به فینال برسد و حالا بهترین رده‌ای که می‌تواند قرار بگیرد، سیزدهمی در فینال C است.
اینکه نقدها از مجلل منصفانه است یا نه به‌کنار، اما واکنش او در پاسخ به این نقدها مهم به‌نظر می‌رسد. مجلل در صفحه شخصی‌اش در جواب به این منتقدان نوشته است: «مگر این ۴سال زندگی ورزشی من مثل دختر آمریکایی بود که انتظار داشتید پا به پای او بروم؟ مگر تمرینات و امکانات من مثل دختر استرالیایی بود؟ مگر تغذیه، ریکاوری و دغدغه‌های من مثل دختر بلغاری بود؟ مگر قایق و پاروی من مثل دختر برزیلی بود که انتظار داشتید مثل اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها باشم؟» مجلل برای اولین‌بار المپیک را تجربه می‌کند و حق دارد وقتی تفاوت‌ها را می‌بیند، تفاوت‌هایی که او را از خواسته و توانایی‌هایش عقب نگه داشته است، شاکی شود اما آیا این حق را هم دارد که به منتقدان حمله کند؟ نقد، نقد او نیست، نقد نتیجه است؛ نقد عملکرد فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش است.
اینکه چرا آنها نتوانسته‌اند شرایط اردویی، تمرینی، امکاناتی و تغذیه‌ای او و دیگر ورزشکاران را در حد تورنمنتی به نام المپیک فراهم کنند. البته حتما ورزشکاران دیگری هم هستند که در شرایط بدتر از نمایندگان ایران در پاریس تمرین کرده‌اند و شاید هم نتایج بهتری از آنها بگیرند. اما نکته این است که آیا آنها هم به نقدها واکنش نشان می‌دهند؟ صحبت‌های مجلل در مقابل صحبت‌هایی که روزهای گذشته مهسا جاور کرده بود، قابل تحمل است.
جاور که به همراه زینب نوروزی در روئینگ دونفره مسابقه داد و در بهترین حالت شاید سیزدهم شود، کسانی را که به طراحی لباس ایراد گرفته بودند، به بی‌فرهنگی متهم کرد. اینکه واکنش جاور به این ربط دارد که او سفیر برند طراح لباس‌های کاروان هست یا نه، مشخص نیست اما او به‌عنوان ورزشکاری که لباس تیم ملی یک کشور را به تن دارد، می‌تواند اینطور به مردمی که فقط دوست دارند ورزشکاران را در هر شرایطی در بهترین وضعیت ببینند، حمله کند؟ هر چند او دیروز به‌خاطر این اظهارنظرش عذرخواهی کرد اما خیلی دیر بود. کاش مسئولان کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌ها قبل از اعزام کاروان به ورزشکاران آموزش می‌دادند که در این مواقع چطور اظهارنظر کنند و چه موضعی بگیرند.