به گزارش همشهری‌آنلاین، روز ۵خرداد۱۳۹۷ محمدرضا زنوزی‌مطلق رسما مالک باشگاه تراکتورسازی تبریز شد و البته شاید یکی از معدود دستاوردهای او در این دوران، حذف همین پسوند «سازی» از انتهای اسم باشگاه بوده باشد که اخیرا هم با تغییر لوگو همراه شد. شاید این عبارت کمی طعنه‌آمیز به‌نظر برسد اما حتی منصف‌ترین هواداران تراکتور هم گواهی خواهند داد که از نظر فنی، مدیریتی و حتی اقتصادی، طی ۶سال گذشته اتفاق بزرگی برای این تیم رخ نداده است. تراکتور در دوران زنوزی هرگز بین ۳تیم برتر لیگ قرار نداشته و این در حالی است که معمولا هزینه‌های زیادی برای تقویت آن انجام شده است. زنوزی همچنین قول داده بود برای باشگاه استادیوم اختصاصی جدید بسازد و ساختار مالی مدرن ایجاد کند. در همین راستا تراکتور تبدیل به تنها تیم ایرانی شد که قبل از نامش پیشوند «اقتصادی» هم آمد اما در عمل هیچ‌کدام از این وعده‌ها محقق نشد. مجموعه این مسائل بارها زنوزی را تا آستانه ترک باشگاه پیش برد که آخرین آنها بعد از مسابقات فصل گذشته بود اما در نهایت او ماند و از قضا توفانی‌ترین تابستان تاریخ باشگاه را ساخت.
لیگ بیست‌وچهارم، هفتمین فصل حضور تراکتور در لیگ برتر تحت مالکیت زنوزی است و اینطور به‌نظر می‌رسد که او با دست برداشتن از تمامی ایده‌های ساختاری و بلندپروازانه‌اش، حالا دیگر همه تمرکزش را روی کسب عنوان قهرمانی در مسابقات لیگ گذاشته. در کنار جذب ۳ستاره کلیدی و فیکس پرسپولیس که از مدت‌ها قبل نهایی شده بود، تراکتور موفق شد با دستمزدی قابل توجه دراگان اسکوچیچ، سرمربی پیشین تیم ملی را هم به ایران بکشاند؛ مردی که در ۲مقطع نزدیک جواب رد به پرسپولیس داده بود و روشن است که رضایتش از نظر مالی به شکل ویژه‌ای جذب شده است. همچنین در کنار حفظ بازیکنان مؤثر فصل گذشته، چند بازیکن خارجی دیگر هم به تیم اضافه شدند تا تراکتور از هر نظر آماده شروع فصل جدید باشد؛ فصلی که شاید بالاخره تکلیف زنوزی را در فوتبال ایران روشن کند و نشان بدهد او این کاره است یا نه. درصورتی که آقای مالک با این هزینه‌ها و تیم خوبی که در اختیار دارد، برای هفتمین فصل پیاپی باز هم موفق به قهرمانی در لیگ نشود، شاید تنها یک معنا داشته باشد؛ اینکه رستگاری او و تراکتور، در جدایی از هم است.