همشهری آنلاین- لیلا شریف: تب تحصیل در مدرسه‌های خارجی، بسیاری از دانش آموزان را درگیر خود کرده‌است و کم نیستند خانواده‌هایی که برای راهی کردن فرزندانشان به مدرسه در یک کشور دیگر، بخش قابل توجهی از اندوخته زندگی‌شان را هزینه می‌کنند.
بسیاری از این شیوه تحصیل به عنوان مسیری برای رسیدن به دانشگاه‌های خارجی یا مهیا شدن شرایطی برای مهاجرت والدین دانش‌آموز استفاده می‌کنند، به همین دلیل حاضر هستند که به هزینه‌های میلیاردی برای تحصیلی حضوری و آنلاین در این مدارس تن بدهند.
کانادا، انگلیس و ترکیه مقصد محبوب دانش آموزان ایرانی است که از مدرسه‌های داخل کشور انصراف داده‌اند و برای تحصیل راهی مدرسه کشورهای خارجی شده‌اند.
مدرسه رفتن با هزینه دلاری
چند روز پیش بود که آگهی ثبت نام غیرحضوری در یک مدرسه انگلیسی سر و صدای بسیاری به پا کرد، براساس اطلاعات ثبت شده، دانش آموزهای ایرانی به شرط انصراف از مدرسه‌های داخل کشور و با پرداخت هزینه سالانه بین ۵۵۰ میلیون تا یک میلیارد تومان(۹ تا ۱۵ هزار دلار)می‌توانند به عنوان دانش آموز از راه دور در مقطع ابتدایی و متوسطه این مدرسه انگلیسی تحصیل کنند.
این مدرسه انگلیسی، تنها مدرسه‌ای نیست که توانسته است به مقصد تحصیلی دانش آموزان داخل کشور تبدیل شود، مدرسه‌هایی در کانادا، ترکیه و... نیز سال‌هاست با جذابیت‌های متعدد، هوش و حواس خانواده‌های دانش آموزان را ربوده‌اند و آنها به جای توجه به نحوه تربیت و درس خواندن فرزندانشان، تمام انرژی خود را برای راهی کردن فرزندنشان به یک مدرسه خارجی می‌گذارند.
وسوسه والدین برای مهاجرت
سایت‌های بسیاری با یک جستجو ساده در اینترنت پیدا می‌شوند که راه تحصیل دانش آموزان در کشورهای دیگر را پیش پای والدین می‌گذارد، به عنوان مثال یک سایت مشاوره تحصیل دانش آموزان در خارج کشور نوشته است:« شهریه مدارس روزانه خصوصی کانادا بین ۱۶.۰۰۰ تا ۳۰.۰۰۰ دلار کانادا است و این هزینه برای مدارس شبانه‌روزی استاندارد کانادا بین ۳۵.۰۰۰ تا ۶۰.۰۰۰ دلار کانادا می‌رسد.»
نکته قابل توجه در مشاوره‌ها و راهنمایی‌های این سایت، مربوط به مهاجرت والدین از طریق تحصیل فرزندانشان است، موضوعی که در سال‌های اخیر مورد توجه برخی قرار گرفت تا جایی که تبلیغات گسترده برای وسوسه کردن خانواده‌ها به تحصیل فرزندشان در خارج از کشور و مهاجرت از این طریق به منبع درآمدی برای این سایت‌ها تبدیل شده است.
گلایه از مهاجرت زود هنگام
زهره یکی از افرادی است که در دهه ۷۰ به انگلیس مهاجرت کرد و نیمی از زندگی را در ایران و نیمی دیگر را در لندن سپری می‌کرد، این مهاجرت شرایطی را مهیا کرد تا نوه او پس از چندسال تحصیل در ایران، راهی مدرسه‌ای در این شهر شود: «با توجه به اینکه پسرم در ایران ساکن بود و ما هم نیمی از سال به ایران می‌آمدیم، نوه‌ام، زمان بسیاری را در لندن تنها می‌ماند و درس می‌خواند.»
به گفته او«هر چند نوه‌ام در زمان تعطیلات به ایران می‌آمد اما در گذر زمان متوجه شدیم که او نه فرهنگ انگلیس را قبول دارد، نه ایران. او مدام هم از ما و خانواده‌اش گلایه دارد که چرا مجبورش کردیم تا به تنهایی در یک کشور دیگر درس بخواند. با اینکه سن نوجوانیش تمام شده اما هنوز هم به خاطر آن سال‌ها ما را نمی‌بخشد.»
بحران هویت در انتظار دانش‌آموزان مهاجر
حسین روزبهانی روانشناس و استاد دانشگاه در گفتگو با همشهری به بررسی آسیب‌های ناشی از مهاجرت دانش آموزان به کشورهای دیگر پرداخت و گفت: متأسفانه شاهد هستیم که برخی از والدین بدون توجه به شرایط تربیتی و روحی فرزندانشان، آنها را در سنین پایین راهی کشورهای دیگر می‌کنند یا حتی با هزینه‌های هنگفت و از راه دور مسیر آموزش در یکی از مدارس کشورهای خارجی را هموار می‌کنند.
به گفته این روانشناس«هویت افراد در سنین نوجوانی شکل می‌گیرد، حذف فضای خانواده به بهانه درس خواندن در خارج از کشور، می‌تواند به بحران‌های هویتی این نوجوان‌ها دامن بزند و حتی ممکن است که این نوجوان در میان فرهنگ کشور خود و کشور مقصد دچار سردرگمی شوند.»
او با اشاره به اختلال ناسازگاری در افراد مهاجر به والدین توصیه کرد:« مهاجرت به تنهایی بار روانی سنگینی را به افراد تحمیل می‌کند، بنابراین بهتر است والدین با دقت گزینه مهاجرت کودک محصل را مورد بررسی قرار دهند تا در آینده این کودک با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم نکند. براساس تجربه باید بگویم، برخی از افرادی که به بنده مراجعه می‌کنند، تجربه مهاجرت در دوره نوجوانی را داشته‌اند اما نتواسته‌اند با این موضوع سازگار شوند.»