به گزارش همشهری آنلاین، چنانکه اهالی ایلام با برگزاری این مراسم، سنگینی عزای حسین بن علی(ع) را به نمایش می‌گذارند.
انتخاب جایگاه و محل برگزاری مراسم و تعیین چمرگاه به اعتبار و نقش عمده آن در ایجاد جاذبه و معرفی هرچه با شکوه‌تر صحنه مراسم ارتباط دارد؛ به نحوی که پس از خاتمه مراسم با به جای گذاردن علائم تصویری تا سالیان دراز، این علایم ضامن و تداعی‌کننده خاطرات فرد متوفی است.
همسرایان در مراسم چمر ضمن سرودن همزمان شعرشان به همراه نوازندگان دهل و سرنا و به آرامی حول میدانی دایره شکل که صفوف فشرده مردان و زنان میهمان آن را احاطه کرده‌اند، به حرکت در می‌آیند، در وسط میدان با تیرهای چوبی کوتاه سکویی ایجاد می‌کنند که به کتل معروف است که البسه و تفنگ و قطار و عکس متوفی را بر روی آن نصب می‌کنند.
اسب امام حسین (ع) را نیز با پارچه تزئین کرده و سپس زنان جدای از مردان و در گوشه‌ای از میدان صفوف فشرده‌ای را تشکیل می‌دهند و عده‌ای از زنان که به «مور آرها» معروف هستند، به دور کتل حلقه زده و به صورت جمعی یا انفرادی اشعاری غم‌انگیز در رثای سالار شهیدان می‌سرایند. در نزدیکی ظهر از میهمانان جهت صرف ناهار در سیاه چادرهای که قبلاً در یک یا دو ردیف برپا شده‌اند دعوت به عمل می‌آورند.