به گزارش همشهری آنلاین، همزمان با دهه اول ماه صفر، شب هشتم مجلس عزاداری با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و آئین تجلیل از جمیله السادات میرهادی معلم کودکان کار در زینبیه رسانه برگزار شد.
این معلم که برای کودکان کار در پارک جنگلی چیتگر، مدرسه‌ای راه اندازی کرده است، در رابطه با اولین روزهایی که به عنوان معلم این کودکان، فعالیت خود را آغاز کرد، گفت: پس از بازنشستگی در منطقه ۲۲ ساکن شدم و در یک روز که برای خرید بیرون رفته بودم، بچه‌هایی را دیدم که به جای رفتن به مدرسه، مشغول کار بودند.
بیشتر بخوانید:برخی به دلیل منفعت طلبی از حقیقت پیروی نمی‌کنند | مردم‌شناسی کوفه و شام در زینبیه
او افزود: آن زمان از بچه‌ها دلیل نرفتن به مدرسه را جویا شدم، برخی می‌گفتند که به دلیل بالا بودن سنشان و برخی هم به خاطر نداشتن کارت اقامت، نمی‌توانستند به مدرسه بروند. وقتی وضعیت این بچه‌ها را دیدم، تصمیم گرفتم که دفتر و قلم را در سبد خریدم بگذارم و به این بچه‌ها حروف الفبا را یاد بدهم.
برای تأمین لوازم التحریر از مردم کمک می‌گرفتم
به گفته میرهادی« در گذر زمان تعداد بچه‌ها، بیشتر شد و به همین دلیل مجبور شدم که آدرس منزلم را به آنها بدهم. روبروی خانه ما یک فضای سبزی است، صبح و بعد از ظهر از این فضا برای آموزش بچه‌ها استفاده می‌کنم. تعداد بچه‌ها به ۴۵ نفر رسید و برای لوازم التحریر دچار کمبود شدیم، به خاطر همین از عابرها درخواست می‌کردیم که برای تأمین لوازم التحریر به ما کمک کنند.»
این معلم کودکان کار از همراهی مردم برای کمک به تحصیل کودکان صحبت کرد:« یک روزی که به بچه‌ها درس میدادم، رهگذری آمد و به من گفت که می‌خواهم بچه‌ام را ثبت نام کنم، من هم اجازه دادم، روز دیگر عابری آمد و گفت که می‌خواهد به ما کمک کند.»
سختی‌های آموزش در میان درختان جنگل
میرهادی در همان ابتدای کار به دانش آموزانش یاد داده بود که نباید اجازه دهند، حیوانات پارک جنگلی و عابرانی که در این فضا ورزش می‌کردند، حواسشان را پرت کند:« به بچه‌ها گفتم که اینجا محیط جنگل است و نباید حواستان پرت شود، حتی اگر پدر و مادر نزدیک کلاس ایستادند، نباید بگذاریم که از درس غافل شویم.»
او افزود: ما در فضای باز درس می‌خواندیم، این فضا دردسرهای خاص خود را داشت، حشره‌ها به اطرافمان می‌آیند و اذیت‌مان می‌کنند. در تابستان گرما هم خیلی آزار دهنده می‌شود. نظافت کلاس ما هر روز برعهده یک نفر است، قبل از شروع کلاس، کسی که مسئول است باید جارو به دست بگیرد و اطراف کلاس را تمیز کند.
تماس با مدیران مدارس برای ثبت نام
به گفته میرهادی« علت موفقیتم این بود که بچه‌ها و مدیران مدارس همراهیم کردند، در رابطه با بچه‌هایی که سنشا بالا بود، با مدیرهای مدرسه حرف می‌زدم تا این بچه‌ها، درسشان را از کلاس اول آغاز نکنند و اگر سواد کافی دارند، در کلاس‌های بالاتر بنشینند.»
او افزود: افراد زیادی به من کمک کردند، در سال‌های اول که کرونا آمد و بچه‌هایی که بضاعت مالی برای تامین تلفن همراه نداشتند، به جمع ما اضافه شدند، در آن زمان باید پایه‌های ششم و هفتم را درس میدادم، به همین دلیل در محله دنبال افرادی می‌گشتم که حوصله داشته باشند در زمان کرونا و در چنین فضا تدریس کنند.
این معلم کودکان کار از لزوم وجود علاقه خاص برای انجام چنین کاری صحبت کرد و افزود: دبیرهای زیادی به ما ملحق شدند، دبیر زبانی داشتم که از میدان شهدا خودش را به منطقه ۲۲ می‌رساند یا یک معلم با بچه‌اش آمد که برای یک ساعت به بچه‌های ما درس بدهد.
او در رابطه با شیرین‌ترین خاطره‌اش گفت: زمانی که یکی از بچه‌ها با نمره خیلی خوب قبول شد، معلم مدرسه به مادرش گفته بود، «باید به من بگویی که چه کسی به این بچه اینقدر خوب درس داد.»، این جمله تمام تمام خستگی را از بدن من خارج کرد. برای ماندن در این مسیر باید کفش آهنین به پا کرد.
در پایان مراسم از این معلم فداکار تقدیر شد.