همشهری آنلاین: نسخه اصلاح و مرمت شده فیلم «خانه خدا» با حضور محمود کلاری، جواد طوسی و اردعطار پوردر قالب برنامه شب‌های مستند موزه سینما به نمایش درآمد. یکی از مهم ترین مستندهای تاریخ سینمای ایران که اولین بار در سال ۱۳۴۵ به نمایش عمومی درآمد و اکرانش اتفاقی مهم بود. فیلمی که احتمالا پرفروش ترین فیلم سال ۱۳۴۵ نیز بوده، گرچه آمار گیشه این اثر در جایی ثبت نشده ولی به واسطه جذب گسترده اقشار مذهبی احتمالا پرفروش ترین فیلم سال و پر بیننده ترین و پرفروش ترین و پرمخاطب ترین مستند تاریخ سینمای ایران است. مستندی درباره حج به تهیه کنندگی و ظاهراً کارگردانی ابوالقاسم رضایی (از جلال مقدم هم به عنوان کارگردان فیلم یاد شده ولی در تیتراژ نامش به عنوان مشاور آمده است) که پای اقشاری را به سینما باز کرد که سینما رفتن را حرام می دانستند. سینماهای نمایش دهنده «خانه خدا» طی اطلاعیه ای اعلام کردند «که به منظور بزرگداشت شعائر مقدس دین مبین اسلام، در تمام مدت نمایش این سند بزرگ، از پخش هر گونه آگهی های تجاری و نمونه های سینمایی خودداری خواهند کرد و ضمنأ سالن های انتظارشان نیز منحصرا با عکس های مراسم حج مزین خواهد شد.» جالب این که به هنگام نمایش «خانه خدا» برای نخستین بار تا آن تاریخ سرود شاهنشاهی در ابتدای نمایش فیلم پخش نمی شود و به جایش قرائت قرآن پخش می شود. عده ای از تماشاگران نیز پس از پایان فیلم، پرده سینما را به نشانه تبرک می بوسیدند.
«خانه خدا» از مهم ترین مستند های تاریخ سینمای ایران است
ارد عطارپور
مستند ساز
بسیاری از جزئیاتی که در این نسخه شاهد آن بودم در نسخ دیگر قابل مشاهده نبود و امروز متوجه کیفیت کار فیلمبرداران این فیلم هستم.
«خانه خدا» یکی از مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای مستند ایران است و هیچ فیلم مستند دیگری نتوانسته تا این اندازه در گیشه‌ها موفق باشد. همچنان کارگردان این اثر کاملا روشن نیست و مشخص نیست که این فیلم را جلال مقدم یا ابوالقاسم رضایی کارگردانی کرده‌اند، (در تیتراژ نام کارگردان ذکر نشده است.)محمد تهامی‌نژاد معتقد است که این فیلم توسط آقای گلستان هدایت شده است و متن ایشان توسط او بازنویسی شده است و گلستان و نعمت حقیقی این فیلم را متعلق به ابوالقاسم رضایی می‌دانستند البته آقای جلال مقدم در هیچ کجا ادعا نکرده که کارگردان این فیلم بوده است. در آن مقطع، در تبلیغات این فیلم مردم را به تماشای شکوه اسلام دعوت کرده بودند و در تبلیغ‌ها نام رضایی به عنوان تهیه‌کننده آمده است. به احتمال زیاد فردی که گروه را برای ساخت این فیلم مدیریت کرده، شخص ابوالقاسم رضایی بوده است. اما در شکل نهایی و تالیفی این اثر، فیلمبردار ها و تدوینگر، نقش بسیار زیادی داشته‌اند البته نبود قاطع کارگردان باعث ایجاد لطمه‌هایی به اثر شده است برای مثال روایت فیلم در برخی مقاطع پراکنده است.
در سینمای مستند، شیوه مشاهده‌گر وجود دارد، به این معنا که دوربین در آن نقش فعالی داشته و بدون دخل و تصرف واقعه‌ای را ثبت می‌کند. به نظر می‌رسد بروز این رویکرد در «خانه خدا» امری اجتناب ناپذیر بوده است و دوربین نمی‌توانست کار دیگری را به انجام برساند و برای مثال تغییری در روند حرکت جمعیت صورت دهد. از این منظر، فیلم‌های مشاهده‌گر بسیار به فیلمبردار وابسته هستند. در سینمای مستند تدوین عامل مهمی است و از برخی آثار به عنوان کارگردانی پشت میز یاد می‌شود زیرا روایت از مرحله تدوین آغاز می‌شود. یکی از نمونه‌های برجسته این رویکرد فیلم «یک آتش» است که گلستان بدون آنکه در صحنه فیلمبرداری حاضر باشد، این اثر را در تدوین شکل داد.
نقطه پیوند سینما با مناسک مذهبی
جواد طوسی
منتقد سینما
تعیین شخص کارگردان در این اثر همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. ابوالقاسم رضایی که در آمریکا زندگی می‌کردند و عقیده داشتند که نسبت به او جفایی صورت گرفته، این فیلم را با نام خود به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان تکثیر کردند و زمانی که از او درباره نقش جلال مقدم سوال شد پاسخ داد که مقدم به اندازه کافی جایگاه خود را پیدا کرده است. البته مقدم در گفت‌وگو با مجله نگین، «خانه خدا» را نه فیلم کارگردان بلکه اثری متعلق به فیلمبردار می‌دانست و عقیده داشت احمد شیرازی نسبت به عباس دستمالچی و نعمت حقیقی و دیگران نقش پررنگ‌تری داشته است و ظاهراً روایت گزارش‌گونه این اثر بیش از هر چیز نتیجه کار احمد شیرازی است. در دوره‌ای فیلمبرداران سینمای ایران نقش مهمی داشتند، زیرا خود دست به دکوپاژ، کارگردانی و تدوین می‌زدند.
ابوالقاسم رضایی پیشنهاد ساخت این فیلم را مطرح کرده است و در پی آشتی دادن قشری از جامعه ایران با سینما بوده است. زمانی که این اثر در رمضان سال ۱۳۴۵ به نمایش درآمد مقابل هر سینما چلچراغی قرار داده شده بود تا شمایل این چنینی نیز پیوندی با مناسک سنتی و مذهبی داشته باشد تا حتی افرادی که سینما را کفر می‌دانستند برای تماشای فیلم رغبت پیدا کنند. این اثر از فیلم‌های پرفروش در زمان خود به شمار می‌رفت. در فیلم مناسک مربوط به حج به صورت مرحله به مرحله نمایش داده می‌شود. برخی عقیده دارند مسئولیت بازنویسی نریشن فیلم را ابراهیم گلستان عهده‌دار بوده است، در حالی که متن اولیه را آقای سعادت و رحمتی نوشته‌اند. در بخشی از لحظات مربوط به نریشن شاهد طنز خاص مربوط به گلستان هستیم. مقوله بازی با کلام که خاص ابراهیم گلستان بود، در بخش‌های دیگری از این فیلم نیز دیده می‌شود. «خانه خدا» فیلمی عامه پسند است که می‌خواهد قشری از مردم را با سینما آشتی دهد. جلال آل احمد سفرنامه «خسی در میقات» را به زیبایی درباره مناسک حج نوشته است و اگر واقعیت عینی آن اثر را با شرایط زمانه خود تطبیق دهیم، متوجه می‌شویم که هنوز هم او دارای یک کاریزمای قابل بحث است که می‌تواند موقعیتی سمپاتیک را رقم زند و دارای جاه طلبی و خلوت خاص خود باشد.
اولین و تنها فیلمی که با پدرم در سینما دیدم
محمود کلاری
مدیر فیلمبرداری و کارگردان
زمان تولید این فیلم به جز ایران و مصر، سایر کشورهای مسلمان از قابلیت فنی برای تولید چنین آثاری بی‌بهره بودند. سال‌ها پیش غیر مسلمانان اجازه ورود به کعبه را نداشتند و یک کارگردان کانادایی به نام سالازار بر اساس مسجد مدینه ساختاری ویژه را برای تولید یک مستند طراحی کرده بود. او قصد داشت یک فیلم آیمکس درباره حج بسازد و می‌خواست عوامل فنی فیلم خود را از میان مسلمانان انتخاب کند و به من پیشنهاد همکاری داد. به دلیل فیلمبرداری این اثر به صورت آیمکس، قرار شد که من مدتی در لس آنجلس حضور پیدا کنم و دوره‌هایی را بگذرانم. در آن مقطع روابط میان ایران و عربستان خوب نبود و مسئولان این کشور اعلام کردند که نباید هیچ یک از عوامل این اثر ایرانی باشند به همین دلیل، من شانس همکاری در آن پروژه را از دست دادم. البته در آن مقطع در عربستان سعودی، فیلمبرداری و تهیه تصویر با مشکلات بسیاری همراه بود. احمد شیرازی یکی از متبحرترین فیلمبرداران به شیوه دوربین روی دست و کار با دوربین بدون سه پایه بود که احتمالا پلان‌های مربوط به صفا و مروه توسط ایشان فیلمبرداری شده است. نعمت حقیقی متخصص کادر بندی بود و پیش از او، کم‌تر در سینمای ایران به مقوله کادر بندی توجه شده است، اما با توجه به شرایط سخت تولید این اثر احتمالا او نمی‌توانسته لنزهای بسیاری را با خود حمل کند. این اثر اولین و تنها فیلمی بود که من همراه با پدرم آن را در سینما دیدم.