همشهری آنلاین: همزمان با نسل کشی فلسطینی‌ها در غزه، برای بسیاری مقایسه این رویداد با نسل کشی سربرنیتسا در بوسنی و هرزه گوین قابل توجه است. در گزارشی که آناتولی آن را منتشر کرده، هر دو نسل کشی نشان دهنده ریاکاری جامعه بین المللی عنوان شده است. در این گزارش شباهت‌های هر دو نسل کشی در جامعه بین المللی مورد توجه قرار گرفته است:
ناامنی در مناطق امن: در سال ۱۹۹۳، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه شماره ۸۱۹ را تصویب کرد که سربرنیتسا را منطقه امن اعلام کرد. مدت کوتاهی پس از تصویب این قطعنامه شورای امنیت، نیروهای ارتش بوسنی سلاح های خود را تسلیم کردند، اما ارتش صرب به حملات خود به منطقه محاصره شده ادامه داد و نسل‌کشی به اوج خود رسید. در غزه نیز، قطعنامه‌ها و دستورات موقت سازمان ملل توسط دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) صادر شده است که به اسرائیل دستور می‌دهد از ارتکاب همه اعمالی که مشمول ماده ۲ کنوانسیون نسل‌کشی است جلوگیری کند، اما صهیونیست‌ها به حملات خود و نسل کشی در غزه ادامه می دهند.
ریاکاری جامعه بین المللی: هم در غزه و هم در جریان نسل کشی سربرنیتسا، نیروهای متجاوز هر کاری را که خواستند، انجام دادند و جامعه بین المللی واکنشی به این نسل کشی نداشت.
تجاوز به عنف: صرب ها و اسرائیلی ها از تجاوز به عنف به عنوان یک سلاح جنگی استفاده کرده‌اند. دادگاه کیفری بین المللی برای یوگسلاوی سابق (ICTY) در چندین پرونده دریافت که تجاوز توسط اعضای ارتش جمهوری صرب مورد استفاده قرار گرفته است. در جنگ غزه نیز گزارش های تکان دهنده‌ای از تجاوز جنسی به زنان و سوء استفاده جنسی از مردان در بازداشتگاه اسرائیل وجود دارد.
شکست سیستم سازمان ملل: هم در جریان نسل کشی بوسنی و هم در حال حاضر در جریان نسل کشی غزه، سازمان ملل و شورای امنیت در توقف این نسل کشی ناتوان بوده است و این ناتوانی شکست سیستم فعلی سازمان ملل را ثابت می‌کند.