به گزارش همشهری‌آنلاین، از زمانی که تراکتور به لیگ برتر بازگشته، رویارویی‌های این تیم با پرسپولیس و استقلال، غالبا حساس و جذاب از آب در آمده است. هر چقدر هم که تراکتوری‌ها بیشتر هزینه کرده‌اند و دنبال سودای قهرمانی رفته‌اند، این حساسیت بیشتر و بیشتر شد. امسال اما آنها به سیم آخر زده‌اند و نه‌تنها فاکتور تابستانی مفصلی به جا گذاشته‌اند، بلکه عمده خریدهای مهم‌شان را هم از اردوگاه پرسپولیس انجام داده‌اند؛ قهرمان تکراری سال‌های اخیر که شاید اجزای اساسی تشکیل‌دهنده آن بتوانند در تبریز هم نخستین جام لیگ برتری تراکتور را به ارمغان بیاورند. در نتیجه همین‌هاست که حالا نبرد تراکتور و پرسپولیس حساس‌تر از هر زمان دیگری شده است؛ مسابقه‌ای که اگر قرار باشد واژگان اساسی آن را بشماریم، مهم‌ترینش «تقابل» خواهد بود.
علیرضا بیرانوند با هر سر و شکلی که بود نه‌تنها به شروع فصل رسید، بلکه حالا شانس حضور مقابل تیم سابقش را هم دارد و این موضوع می‌تواند برای مخاطبان بسیار جالب باشد. شکل جدایی بیرانوند از پرسپولیس اصلا خوشایند نبود و اساسا پرونده مهمی که امروز در جریان است، به همین‌خاطر تشکیل شده. او بعد از کوچ به تبریز حتی مصاحبه‌های خوبی هم انجام نداد و حرف‌های جالبی نزد. ستاره دیروز اردوگاه سرخ‌ها، حالا در پایین‌ترین سطح از محبوبیت و اقبال عمومی قرار دارد. به همین دلیل هم روشن است که بیرانوند چه انگیزه سرشاری برای موفقیت در بازی امروز خواهد داشت. اشتیاق مضاعف او هم به این خاطر است که اگر به قهرمانی نوبرانه تراکتور در لیگ کمک کند، به جایگاهی استثنایی بین هواداران این تیم دست خواهد یافت. فراموش نکنیم تفکر بیرانوند در این سال‌ها این شکلی بوده که «ما باعث قهرمانی‌های پرسپولیس شدیم» و ابایی نداشت از اینکه تأکید کند پرسپولیس تا قبل از حضور او و دوستانش خواب قهرمانی را می‌دیده! بنابراین روشن است که رویارویی او با هم‌تیمی‌های سابقش از نگاه مخاطبان چه اهمیتی خواهد داشت.
بیرو اما تنها نیست. دانیال اسماعیلی‌فر و مهدی ترابی هم همزمان با او، اما به شکلی کم‌تنش‌تر از پرسپولیس به تراکتور کوچ کردند و طبیعتا رویارویی آنها با تیم سابق‌شان جذاب خواهد بود. مهدی عبدی هم که موفق نشد برای ادامه حضور در پرسپولیس از گاریدو رأی اعتماد بگیرد، در خط حمله تراکتور انگیزه‌های انتقام‌جویانه خواهد داشت. شجاع خلیل‌زاده را هم مگر می‌شود فراموش کرد؟