به گزارش همشهری آنلاین، اسکله خور غزاله با قدمتی بیش از یکصد سال هم از جمله قدیمی‌ترین اسکله‌های بارگیری و تخلیه مدرن در کشور است. در کنار خور غزاله دشت غزاله قرار دارد که این منطقه دارای زمین های کشاورزی کشت دیم است. نام غزاله از آنجا می‌آید که این منطقه روزگاری زیستگاه آهوان بوده است ولی امروزه به دلایل گوناگون از جمله محافظت نکردن از محیط زیست، شکار بی رویه و تغییرات محیط زیست نسل آن‌ها منقرض شده است.
خور به شاخه‌ای از دریا گفته می‌شود که وارد خشکی شده باشد. در واقع خور خلیجی کوچکی است؛ آب ساحلی نیمه بسته‌ای که با دریای آزاد ارتباط دارد. این شبکه‌های شاخه شاخه و زیبا بر اثر جزر و مد دریا در شیب زمینی و عارضه‌های مسطحاتی زمین ایجاد شده‌اند. در ایران باستان خور ریشه نور و خوبی دارد. به صورت کلی هم خورها به عنوان مناطق ساحلی ماهیگیری و همچنین به عنوان مناطق تغذیه‌ای مهم موجودات آبزی و کنار آبزی محسوب می‌شوند.
جالب اینکه مهمترین ویژگی منطقه بندرماهشهر خورهاست، خورها مانند رگ‌ها در طبیعت این بوم جاری هستند و آنچنان که رگ‌ها اتصال اندام ها به قلب هستند، خورها با رگه‌های گوناگون و پراکنده، بخش‌ها، محله‌ها و شهرهای منطقه را به دریا متصل می‌کنند. خور به عنوان بخشی از جغرافیای طبیعی این منطقه اکوسیستم و ویژگی‌ها منحصربه‌فردی دارد و شرایط اقلیمی ویژه‌ای را به وجود آورده است و در کنار طبیعت بکر خورها شبکه بزرگی از جانوران و جانداران زندگی می‌کنند.