همشهری آنلاین- شیوه بازی دو تیم پرسپولیس و استقلال در دربی شماره۱۰۴ تهران و شکل و شمایل این مسابقه به لحاظ فنی تقریبا به همان شکلی بود که از ابتدا پیش‌بینی می‌شد. با توجه به حضور جواد نکونام روی نیمکت آبی‌ها و علاقه او به اتخاذ شیوه‌های دفاعی و محتاطانه، فرم طبیعی این دربی هم مثل دربی‌های اخیر به شکلی بود که آبی‌پوشان با تجمع در زمین خودی روزنه‌های نفوذ از روی زمین و راه‌های ضربه‌زنی از روی هوا را می‌بستند و پرسپولیس هم با صبر و طمانینه فراوان به دنبال پیدا کردن راهی برای عبور از این دیوار چندلایه بود. جواد نکونام از زمانی که روی نیمکت استقلال نشسته در ۳دربی تیم خودش را هدایت کرده و جالب اینکه در این ۳دربی ۳مربی مختلف روی نیمکت پرسپولیس به تقابل با او نشسته بودند. یحیی گل‌محمدی، اوسمار ویرا و خوان کارلوس گاریدو این ۳مربی بودند و فارغ از اینکه ایرانی هستند یا خارجی، باتجربه هستند یا کم‌تجربه و محتاط هستند یا اهل ریسک، همه آنها در مقابل نکونام با یک مساله مشترک روبه‌رو بودند؛ چگونه می‌توان به دروازه تیمی رسید که هر ۱۱بازیکنش با دقت خاصی مشغول اجرای تاکتیک‌های دفاعیِ کی‌روشی-نکونامی هستند. تیم اوسمار در مقابل این شیوه کاملا آچمز شد و نتوانست موقعیتی روی دروازه حسینی خلق کند، تیم یحیی با ممارست زیاد بالاخره در ۲۰دقیقه پایانی به گل رسید اما این برتری را در دقایق پایانی یعنی همان معدود دقایقی که استقلال از لاک دفاعی خارج شده بود از دست داد. گاریدو هم ممکن بود با وجود برتری محسوس تیمش در زمین مسابقه، نهایتا به یک تساوی بدون گل رضایت بدهد اما تیم باحوصله او تا آخرین دقایق ناامید نشد و البته تعویض‌های همزمانش در ۱۰دقیقه پایانی هم به کار تیم آمدند تا استقلال تسلیم شود و نکونام بالاخره طعم شکست در دربی را تجربه کند. گاریدو مسابقه‌ای را برد که در آن خلق موقعیت کار بسیار مشکلی بود و تا قبل از اعلام آن ضربه پنالتی، مجموع امید گل دو تیم به عدد یک نمی‌رسید. یعنی دو تیم مجموعا به اندازه زدن یک گل موقعیت خلق نکرده بودند.
خارج از چارچوب خطرناک‌تر بود
امید گل استقلال در دربی چهارشنبه‌شب ۰.۶۴ بود. این امید گل، نتیجه ۷شوت استقلالی‌ها بود که فقط ۲۸درصد آنها داخل چارچوب بودند. ۷ضربه استقلالی‌ها را رافائل سیلوا، سامان فلاح، ابوالفضل جلالی، بلانکو، آرمان رمضانی و محمدحسین مرادمند زدند که رمضانی با وجود حضور یک‌نیمه‌ای ۲بار در موقعیت ضربه زدن قرار گرفت. چنان که مشخص است از ۷ضربه استقلالی‌ها ۴ضربه به مدافعان این تیم اختصاص دارد که نشان از برنامه‌ریزی آبی‌ها روی ضربات ایستگاهی و کرنرها دارد. دراین میان فقط ضربه سامان فلاح و یکی از دو ضربه رمضانی در چارچوب بودند که به راحتی توسط گوندوز مهار شدند. خطرناک‌ترین ضربه استقلال البته یکی از آن ۵ضربه خارج از چارچوب این تیم بود. شوت جلالی در نیمه اول که موقعیت آن روی اشتباه دروازه‌بان پرسپولیس به دست آمد و نهایتا به تیر افقی دروازه برخورد کرد.
بیشترین شوت: امید عالیشاه
در مقابل این آمار اما پرسپولیسی‌ها ۱۳بار به دروازه استقلال ضربه زدند که ۳ضربه آنها داخل چارچوب بود تا از لحاظ ضربات داخل چارچوب دو تیم تفادت چندانی نداشته باشند. اما از لحاظ خلق موقعیت پرسپولیسی‌ها با امید گل ۱.۲۱ شرایط بهتری را ایجاد کرد که ۰.۷۴ از این امید گل مربوط به ضربه پنالتی بود. برای پرسپولیس امید عالیشاه با ۳شوت بیشترین ضربه را به سمت دروازه حریف شد. کنعانی‌زادگان، احمدزاده و علیپور هر کدام ۲بار شوت زدند. شوت اول کنعانی‌زادگان همان ضربه عجیبی بود که از فاصله‌ای بسیار دور زد و با فاصله‌ای زیاد از بالای دروازه حسینی عبور کرد. شوتی کاملا شبیه به شوت معروف نعیم سعداوی در نیمه اول بازی ایران و استرالیا! سروش رفیعی، وحید امیری و ایوب العملود هم هر کدام یک بار ضربه زدند که هیچ یک از این ضربات داخل چارچوب نبود. ضربه ایوب، همان ضربه سری بود که در اواخر مسابقه کم‌دقت زد وگرنه می‌توانست در بدو ورودش به زمین، گلزن غیرمنتظره این دربی لقب بگیرد.
۱۴۳ پاس بیشتر
پرسپولیس در مالکیت توپ و تعداد پاس، برتری کاملا محسوسی داشت. قرمزها ۵۷.۳ درصد از زمان بازی صاحب توپ بودند و فقط در ۴۲.۷ درصد توپ را به استقلال سپردند. ۴۵۷پاس توسط سرخپوشان در مقابل ۳۱۴پاسی که استقلالی‌ها ردوبدل کردند نشان از برتری قابل‌توجه پرسپولیس در استفاده از توپ داشت. در دقت پاس هم اوضاع قرمزها بهتر بود چون آمار ۸۱.۴ درصد برای سرخپوشان و ۷۵.۲ درصد برای آبی‌ها ثبت شده است. آمار موفقیت در نبردهای تن‌به‌تن هم اگرچه نزدیک است (۵۱.۵ به ۴۸.۵) اما حکایت از برتری نسبی پرسپولیسی‌ها دارد. در چنین وضعیتی، استقلالی‌ها برای آنکه قافیه را کامل به حریف نبازند به خطا کردن رو آوردند و در طول این مسابقه تقریبا ۶۲درصد بیشتر از حریف خطا کردند. ۸خطا از سوی پرسپولیس و ۱۳خطا از سوی آبی‌ها، علاوه بر اینکه خطاهای بیشتر استقلال را نشان می‌دهد حاکی یک دربی نسبتا کم‌خطاتر از دربی‌های قبلی است.
جانشین ایوب، بهترین شد
در زمینه آمارهای فردی و با توجه به امتیازاتی که سایت متریکا به بازیکن‌ها داده، ۴بازیکن برتر این میدان از تیم پرسپولیس بوده‌اند و بهترین بازیکن استقلال که ابوافضل جلالی است بعد از آن ۴نفر، صاحب پنجمین نمره خوب این دربی شده است. بهترین بازیکن زمین از نگاه متریکا، گزینه عجیب و غیرمنتظره‌ای است. بازیکنی که در شرایط عادی اصلا بازیکن فیکس پرسپولیس نیست و مصدومیت ایوب العملود او را وارد لیست ۱۱نفره دربی کرده است. فرشاد فرجی، مدافع راست پرسپولیس در دربی ۹۰دقیقه کامل بازی کرد، ۶۶لمس توپ داشت و دقت پاس‌هایش ۸۰.۴ بود. او ۱۰عملکرد دفاعی هم انجام داد اما برگ برنده‌ای که بیش از هر پارامتر دیگری باعث کسب نمره بالا از سوی فرجی شد، پاس‌های کلیدی او برای هم‌تیمی‌ها بود. فرجی با ۳پاس کلیدی که هر یک از آنها می‌توانست تبدیل به گل دربی شود، درخشش خاصی در این بخش داشت و بیش از هر بازیکن دیگری در این میدان پاس کلیدی داد. مجموع پاس‌های کلیدی پرسپولیسی‌ها در این مسابقه ۹پاس بود که به ترتیب توسط فرجی (۳)، وحید امیری (۲)، رفیعی، ریگی، احمدزاده و میلاد محمدی صادر شد. استقلال هم ۶پاس کلیدی داشت که جلالی (۲)، رضاییان (۲)، کاکوتا و کوشکی خالق آن بودند. چون استقلال تازه در لحظات پایانی و بعد از دریافت گل به هجوم روی آورده، تعداد زیادی از این پاس‌ها در لحظات پایانی و به نام بازیکنان جانشین که تازه در دقیقه۹۰ به زمین آمده بودند ثبت شده است. در مجموع و بر اساس نمرات متریکا، بهترین بازیکنان این دربی فرشاد فرجی با نمره ۷.۸۲، کنعانی‌زادگان با نمره ۷.۶۸ و مسعود ریگی با نمره ۷.۶۲ بوده‌اند. ضعیف‌ترین بازیکن میدان هم رافائل سیلوا بود با نمره ۶.۶۸؛ کمی پایین‌تر از ماشاریپوف و رامین رضاییان.