به گزارش همشهری آنلاین، مهدی فضائلی؛ کارشناس مسائل سیاسی در روزنامه همشهری نوشت،دیدار چهارشنبه ۴مهرماه رهبر انقلاب با پیشکسوتان و فعالان دفاع‌مقدس و مقاومت، مانند همه دیدارهای دیگر بیاناتی داشت که در دسترس همگان است و حاوی نکات بسیار مهم و ارزشمند بود.
اما این یادداشت می‌خواهد به یکی از فرامتن‌های این بیانات اشاره‌ای داشته باشد؛ فرامتنی که اهمیتش بیش از متن نباشد، کمتر نیست و بدون‌تردید از چشم مراکز رصد و تحلیل دشمنان نیز پنهان نمانده است!
فرامتن را با توجه به اتمسفر و فضای حاکم بر این دیدار باید مورد توجه و تحلیل قرار داد؛ هفته دفاع‌مقدس، تحولات لبنان، شرارت‌های رژیم صهیونیستی، توقع خونخواهی شهید هنیه، انفعال برخی افراد و جریان‌های داخلی و احساس خطر برخی نیروهای انقلابی از سرنوشت مقاومت.
شاید توقع برخی از این دیدار، یک سخنرانی حماسی و سرشار از رجز و تهدید دشمن بود اما برعکس، شاهد بیاناتی تبیینی، عمیق و در عین حال امیدبخش بودیم.
در چنین شرایط پیچیده و خطیری، اولین چیزی که ذهن نکته‌سنج و عمیق را به‌خود جلب می‌کند «آرامش» رهبر انقلاب بود.
در این دیدار، کوچک‌ترین نگرانی و اضطرابی در متن بیانات، لحن و زبان بدن ایشان احساس نمی‌شد و برعکس، آرامش و طمأنینه حاکم بر این سه رکن چنان بود که گویی نه هیچ تهدید و خطر ویژه‌ای روی‌داده و نه قرار است روی دهد.
وقتی کلام، لحن و زبان بدن هرسه، بیانگر آرامش و طمأنینه باشد یعنی این آرامش، درونی و قلبی است و نه نمایشی و مصنوعی.
این آرامش و اطمینان واقعی و درونی، از اعتماد به توانمندی جبهه مقاومت و به‌ویژه حزب‌الله لبنان برای دفاع از خود و آمادگی برای ایستادن در برابر شرارت‌های جنون‌آمیز رژیم صهیونیستی و توان پاسخ درخور به آن، اطمینان کامل به شکست دشمن صهیونیستی و در یک کلام، از ایمان کامل به وعده‌های الهی ناشی می‌شود.
این آرامش من را به یاد نخستین واکنش امام‌خمینی(ره) به تهاجم رژیم بعث عراق به ایران عزیز در ۳۱شهریور۵۹ انداخت.
در شرایطی که بسیاری، خوف و وحشت سراسر وجودشان را احاطه کرده بود و با توجه به شرایط سیاسی داخلی و عدم‌هرگونه آمادگی در نیروهای مسلح کشورمان از سویی و آمادگی بالا و حمایت جهانی از صدام از سوی دیگر، کوچک‌ترین نشانه‌ای از توان ما برای مقابله و ایستادگی به چشم نمی‌آمد چه برسد به تفوق بر دشمن، امام با قاطعیت تمام و بدون ذره‌ای واهمه و نگرانی چنین فرمودند: «این یک دزدی آمده است یک سنگی انداخته و فرار کرده، رفته است سرجایش.»
آرامشی که بارها و بارها در بزنگاه‌های مهم از امام راحل و خلف صالح ایشان مشاهده کرده‌ایم مصداق بارز آیه ۲۶ سوره رعد است که: الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکرِ‌الله أَلَا بِذِکرِ‌الله تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ.