این بمب مهیب و سنگین برای نفوذ به اهداف سخت ساخته شده یا اهدافی که در اعماق زمین مدفون شدهاند، مانند سنگرهای نظامی، تونلها، پناهگاهها و تجهیزات نظامی، طراحی شده است. سنگرشکنها بهطور ویژه طراحی شدهاند تا آسیب داخلی جدیتری نسبت به مهمات معمولی به چنین اهدافی وارد کنند.
بمبهای سنگرشکن ساخت آمریکا با نامهای مختلف از سال ۲۰۰۰بخشی از زرادخانه نظامی اسرائیل است. این بمبها بدنه باریک بلندی دارند و مملو از مواد منفجره و مجهز به فیوز است که انفجار آن را تا زمانی که بمب به هدفش نفوذ کند به تأخیر میاندازد. تسلیحات پیچیدهتر حتی میتوانند تعداد طبقات یک ساختمان یا پناهگاهی را که در آن نفوذ کرده است بشمارند و پس از تعداد مشخصی، مهمات را منفجر کنند. بهطور دقیق این بمبها میتوانند تا عمق ۳۰متری زمین هم نفوذ کنند. از آنجا که از ارتفاع بسیار بالا پرتاب میشوند، با لیزر به سمت هدف خود هدایت میشوند. در طول جنگ افغانستان (۲۰۱۴-۲۰۰۱) و جنگ عراق (۲۰۱۱-۲۰۰۳) از سنگرشکنها توسط ایالات متحده بهطور گسترده استفاده شد.
انواع سنگرشکنها
بمبهای سنگرشکن GBU-۲۸ که یک سلاح تمامآمریکایی شناخته میشود در ابتدا در طول جنگ خلیجفارس در سال ۱۹۹۱ توسعه یافت و به نسل جدید بمبهای سنگرشکن با عملکرد عمقی و وزنی بیشتر تبدیل شد. ارتش ایالات متحده چندین سلاح مختلف برای حمله به این قلعههای زیرزمینی ساخته است. این بمبها دسترسی به تاسیساتی که در شرایط عادی امکانپذیر نیست را ممکن کرده و با حمله آنها را نابود میکند.
انواع مختلفی از این بمب با وزنها و عمق نفوذ متفاوت وجود دارد:
GBU-۲۸ یک بمب ۱۸۰۰کیلوگرمی با هدایت لیزری شکستن سنگر است که در اصل توسط شرکت آمریکایی Watervliet Arsenal، در نیویورک تولید شده است.
بمب GBU-۲۷/GBU-۲۴ (با نام مستعار BLU-۱۰۹) تقریباً مشابه GBU-۲۸ است، با این تفاوت که فقط ۹۰۰کیلوگرم وزن دارد. هزینه ساخت آن کمتر است و یک بمبافکن میتواند تعداد بیشتری از آنها را در هر ماموریت حمل کند.
بمب GBU-۳۱ با ابعاد دهانه ۶۳سانتیمتر با طول ۳.۵متر و برد بیش از ۲۴کیلومتر طراحی شده است.
اخیرا، ایالات متحده سنگرشکنی با اسم GBU-۵۷ با وزن ۱۴هزار کیلوگرم توسعه داده است. این بمب بهطور قابل توجهی سنگینتر از مدلهای قبلی خود است. این بمب برای ماموریتهای دشوار و پیچیده برای دستیابی و انهدام سلاحهایی که در تأسیسات به خوبی محافظت شده است، طراحی شده است.