به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از فارس، «با آرزوی بهترین‌ها برای دوستم (بنیامین) نتانیاهو، امیدوارم سال نو یهودی برای مردم اسرائیل با آرامش، امید و سلامتی همراه باشد». این توییت نخست‌وزیر هند نارندرا مودی در آستانه یک‌سالگی جنگ غزه است.
هند هم‌اکنون تجهیز فاز یک و بهره‌برداری از بندر چابهار به عنوان مهم‌ترین رکن توسعه سواحل مکران را برعهده داشته و تنها کشوری خارجی است که مدیریت یکی از بنادر ایران را در دست دارد.
اندیشکده کوثر در گزارشی توسعه سواحل مکران را راهبردی‌ترین پروژه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران معرفی و تاکید کرد که «آینده ایران را باید در مکران جست‌وجو کرد».
این در حالی‌است که پس از حمله تل‌آویو به ضاحیه لبنان و شهادت سیدحسن نصرالله، نخست وزیر هند در توییتی خطاب به نتانیاهو نوشت که «تروریسم در جهان ما جایی ندارد».
در رقابتی موسوم به جدال کریدورها برای اتصال شرق آسیا به اروپا، هند در قالب کریدور IMEC متحد راهبردی اسرائیل محسوب می‌شود. تحلیلگر اقتصادی مجید شاکری توسعه IMEC را به منزله خارج شدن ایران از معادلات جهانی می‌داند.
البته بر اساس گزارش مؤسسه CTECH اسرائیل، «طوفان‌الاقصی خط پایان توسعه کریدور IMEC بود».
ماجرای هند و چابهار داستانی است که از ابتدای دهه ۹۰ در قالب یک قرارداد ۱۰ ساله رسمی شد اما این قرارداد به اتفاق عملیاتی در این بندر ختم نشد.
علی محتشمی، کارشناس اقتصادی به انگیزه هندی‌ها برای حضور در چابهار با وجود معافیت‌های آمریکا اشاره کرده و معتقد است تنها کشوری که برای توسعه بندر چابهار به ایران پیشنهاد داده هند است و ایران برای توسعه این منطقه راهی جز همکاری با هندی‌ها ندارد.
اما رئیس سازمان سرمایه‌گذاری خارجی علی فکری چابهار را یک منطقه راهبردی و دارای مزیت ژئوپلتیک برای جمهوری اسلامی دانسته و می‌گوید که «کشورهای زیادی از جمله چین خواهان ارتباط با ایران به منظور توسعه بندر چابهار هستند.»
مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی عنوان کرد که تحکیم روابط با هند به عنوان یک قدرت بزرگ امری ضروری است، ولی چابهار نباید به عنوان تنها گزینه تعامل راهبردی با هند در نظر گرفته شود.
در این راستا باید دعوت به سرمایه‌گذاری خارجی مبتنی‌بر یک بسته جامع، به طور همزمان و موازی با ذینفعان خارجی انجام شود و درنهایت کشوری که آمادگی پذیرش تعهدات بیشتری داشته باشد، برای توسعه چابهار انتخاب شود.