به گزارش همشهری آنلاین، دیوید هول این سنگ را به خانه برد و به هر ترتیب تلاش کرد تا آن را بشکافد و اطمینان داشت که در داخل سنگ، یک قطعه طلا وجود دارد. او برای نفوذ به این سنگ، از یک اره سنگ، یک چرخ زاویه‌ای و یک مته استفاده کرد و حتی سنگ را با اسید آغشته کرد. اما تمام این روش‌ها و حتی استفاده از پتک هم نتوانست شکافی را در سنگ ایجاد کند. اصل ماجرا این بود که سنگی که او تلاش می‌کرد تا آن را بشکافد، یک سنگ حاوی طلا نبود و آنطور که او سال‌ها بعد متوجه شد، یک شهاب سنگ کمیاب بود.
محققان مقاله علمی‌ای را منتشر کرده و در آن به توصیف این شهاب سنگ ۴.۶ میلیارد ساله پرداختند. آنها این شهاب سنگ را مریبورو نام‌گذاری کردند؛ نام همان منطقه‌ای که این شهاب سنگ در آنجا یافت شده است. وزن آن ۱۷ کیلوگرم است و محققان پس از استفاده از یک اره الماس برای برداشتن برش کوچکی از آن، متوجه شدند که ترکیب آن دارای درصد بالایی از آهن است و این آن سنگ را به یک کندریت معمولی H۵ تبدیل می‌کند.
بعد از شکافتن این سنگ، می‌توان قطرات متبلور کوچکی از مواد معدنی فلزی را در سراسر آن مشاهده کرد که به آن کندرول می‌گویند. هنری ادامه داد:«شهاب سنگ‌ها، ارزان‌ترین شیوه برای انجام اکتشافات فضایی هستند. آنها ما را به گذشته متصل کرده و سرنخ‌هایی از سن، شکل‌گیری و شیمی منظومه شمسی از جمله کره زمین را در اختیارمان قرار می‌دهند.»
هنری در این رابطه توضیح داد:« این شهاب سنگ خاص، به احتمال زیاد از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری بیرون آمده و توسط برخی سیارک‌ها که با یکدیگر برخورد می‌کنند، از آنجا به بیرون پرتاب شده و روزی به کره زمین برخورد کرده است.»
تاریخ‌یابی کربنی حکایت از آن دارد که این شهاب سنگ بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال روی کره زمین بوده و تعدادی از شهاب سنگ‌ها بین سال‌های ۱۸۸۹ تا ۱۹۵۱ مشاهده شده‌اند که این تاریخ‌ها می‌تواند با ورود این شهاب سنگ به کره زمین مطابقت داشته باشد.
شهاب‌سنگی ارزشمندتر از طلا
محققان بر این باورند که شهاب سنگ مریبورو به مراتب کمیاب‌تر از طلاست و همین ارزش آن را برای دانشمندان به مراتب بیشتر از طلا کرده است. این یکی از تنها ۱۷ شهاب سنگی است که تاکنون در ایالت ویکتوریای استرالیا ثبت شده و بعد از یک شهاب سنگ بزرگ ۵۵ کیلوگرمی که در سال ۲۰۰۳ شناسایی شده بود، این دومین شهاب سنگ بزرگ به حساب می‌آید.