همشهری آنلاین - سیدسروش طباطباییپور: در میان بازیکنان فوتبال، تعویض لباس رسمی است که شاید آغاز آن به سال۱۹۳۱ برسد، وقتی بازیکنان فرانسه پس از پیروزی ناباورانه خود مقابل انگلیس، تقاضای تعویض پیراهنشان را با حریف مطرح کردند تا پیروزیشان بهیادماندنیتر شود.
بیشتر بخوانید:
پدر و پسرهایی که در دنیای ورزش همبازی هم بودند | پادشاه و پسرش در یک اقلیم ورزشی
اما سنت تعویض لباس چیست؟
در فوتبال رسمهایی نانوشته وجود دارد که کمتر به آنها پرداخته میشود. یکی از آنها سنت تعویض لباس است، سنتی ارزشمند که باعث میشود بازیکنان برای هم احترام بیشتری قائل شوند و این ارزش و احترام متقابل را در زمین بازی به هم و به دیگران نشان دهند.
چند سال پیش، لیونل مسی، اسطوره آرژانتینی فوتبال تصویری از اتاقی منتشر کرد که همهجای آن پر بود از لباسهای بازیکنانی که او آنها را به یادگار نگه داشته بود. البته طبیعی است که پیراهن برخی بازیکنان مثل مسی خواهان بیشتری داشته باشد، اما مسی برای پیراهن دیگران نیز ارزش قائل بوده و آنها را نگه داشته است.
در کلکسیون لباسهای تعویضی مسی، لباس ستارگان نامآشنایی مثل تیری آنری، رائول گنزالس، ایکر کاسیاس، فرانچسکو توتی و... خودنمایی میکند.
بد نیست بدانید از زمانی که نام مسی سر زبانها افتاد، او تنها از یک نفر درخواست تعویض لباس کرد، آن هم کسی نبود جز بازیکن اسطورهای فرانسوی، زینالدین زیدان.
نکته جالب دیگر آن است که تابهحال مسی و رونالدو در بازیهای رودررو هیچگاه به هم درخواست تعویض لباس ندادهاند.
بازیکنان دیگری هم بودهاند که به لباسهای تعویضی دیگران مینازیدند. مثلا جرارد پیکه، مدافع سابق بارسلونا میگوید زمانی که مشغول مرتب کردن کمد خودش بوده، پیراهن بازیکنانی مثل مسی، آندرهآ پیرلو و دیوید بکام را پیدا کرده است.
اما شاید چشمگیرترین کلکسیون پیراهن فوتبالیستها برای لوچانو اسپالتی، مربی ایتالیایی است. او پس از رساندن اینتر میلان به معتبرترین رقابتهای باشگاهی اروپا در سال۲۰۱۹ تصویری از کلکسیونش که آن را «اسمهایی از لیگ قهرمانان» نامیده بود، منتشر کرد، مجموعهای که در آن تعداد بیشماری از پیراهنهای تاشده غولهای فوتبال به چشم میخورد.
برخی بازیکنان هم به دلایلی لباسهای تعویضی کلکسیون را میفروشند. مثلا سال۲۰۲۲ در یک حراجی استیو هاج، هافبک سالهای دور تیم ملی فوتبال انگلیس پیراهن دیگو مارادونا را به قیمت ۷/۱۴میلیون پوند فروخت. او این لباس را از مارادونا گرفته بود، در همان مسابقه یکچهارم نهایی جام جهانی۱۹۸۶ مکزیک که در آن مارادونا گل معروف «دست خدا» را زد.