همشهری آنلاین: سیاست عرصه‌ای است که حدومرز مشخصی ندارد. گاهی یک اظهارنظر ساده درباره یک فیلم یا نشست‌وبرخاست با یک آدم سیاسی ممکن است کسی را که قلبا تمایلی به ورود به عرصه سیاست ندارد، سیاسی کند. اما اگر حد و مرز سیاست مشخص نیست، انصاف و مروت که حد و حدودش معلوم است. وقتی رسانه‌ای به قصد و غرض به کسی حمله می‌کند، حتما پا از دایره انصاف و مروت بیرون گذاشته است. رفتاری که رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور با برخی چهره‌های سرشناس عالم هنر و فرهنگ دارند، مصداق بارز همین بی‌انصافی است. نمونه‌ای از این رفتارهای غرض‌ورزانه را مرور کرده‌ایم.
علیرضا افتخاری
یکی از برترین آوازخوانان سنتی ایران از ۷ مرداد ۱۳۸۹ که در مراسم بزرگداشت روز خبرنگار دهمین رئیس‌جمهور ایران را در آغوش کشید و ارادات خود را به او اعلام کرد، همواره زیر ضرب انتقاد رسانه‌های خارجی بوده است. در مقطعی خودش از این فشارها به ستوه آمد و رسما از این وضع گله کرد. دی ۱۴۰۰ با اجرای قطعه «مرد میدان» در حضور مسئولان و خانواده شهید سلیمانی به مناسبت دومین سالگرد شهادت وی انتقادها از او بیشتر هم شد.
نرگس آبیار
کارگردانی که در کارنامه افتخاراتش هم فیلم سیمرغ‌برده دفاع مقدسی «شیار ۱۴۳» را دارد و هم جایزه هشتمین «جشنوارهٔ کتاب دفاع مقدّس» را برای رمان «کوه روی شانه‌های درخت»، زمانی که از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینما به عضویت در این آکادمی برای رأی‌گیری درباره فیلم‌های اسکاری دعوت شد، عده‌ای به اتهام برخورداری او از حمایت‌های دولتی و دیدار با مقامات کشور به این انتخاب معترض و خواهان حذف او از آکادمی شدند.
بهنوش بختیاری
بهنوش بختیاری که با بازی در سریال‌های کمدی «شب‌های برره» و «چارخونه» به شهرت رسید، سال ۱۴۰۰ با انتشار ویدئویی مردم را به شرکت در انتخابات ریاست جمهوری دعوت کرد. او در این ویدئو می‌گفت: «کارای بزرگ، مال آدمای بزرگه و کارای کوچیک، مال آمادی کوچیک. دسته دوم فقط نشستن یه جا و پشت هم نق می‌زنن. ولی دسته اول پا میان، حرکت می‌کنن، حرفشونو می‌زنن، گامی برمی‌دارن. وقت گام بلندته آدم بزرگ. آدمی که حرف داره، آدمی که از سرزمینش حمایت می‌کنه، آدم بزرگیه.» همین حرف‌ها در انتخاباتی که عده‌ای بر کوس تحریمش می‌کوبیدند، برای انتقاد از بختیاری از سوی رسانه‌های ایرانی خارجی کافی بود.
پرویز پرستویی
پرویز پرستویی از جمله بازیگران و چهره‌هایی است که معمولا به مسائل اجتماعی و سیاسی واکنش نشان می‌دهد و گاهی اوقات موضع‌گیری‌ها و نظراتش درباره پدیده‌های مختلف با واکنش‌های تندوتیز رسانه‌ها و کاربران فضای مجازی مواجه می‌شود. اردیبهشت ۱۴۰۱ در جریان نمایش فیلم «افسانه بناسان» ساخته حبیب احمدزاده در لس آنجلس، عده‌ای در مقابل سالن نمایش این فیلم جمع شدند و به پرویز پرستویی معترض شدند که چرا درباره کودکان فلسطینی و غزه می‌گوید اما به آبان ۹۸ اشاره‌ای ندارد. این موضوع در رسانه های فارسی‌زبان خارجی دستمایه حمله به پرستویی قرار گرفت.
ناصر طهماسب
یکی از بی‌همتاترین دوبلوران تاریخ دوبله ایران در سال‌های آخر کارش، صدایش بیشتر به عنوان راوی مستندهای سیاسی تلویزیونی شنیده می‌شد که به تحلیل وقایعی همچون وقایع سال ۱۳۸۸ یا مذاکرات برجام در دولت حسن روحانی می‌پرداختند. حضور طهماسب در مستندهایی که نظرشان را علیه برخی چهره‌ها و جریان‌های سیاسی پنهان نمی‌کردند، مستمسک دست رسانه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین و عده‌ای از کاربران فضای مجازی داد تا از او انتقاد کنند و حتی کار را به جایی برسانند که سابقه درخشان و جایگاه بی‌بدیل او را در تاریخ دوبله ایران انکار کنند.
ایرج طهماسب
برادر ناصر طهماسب هم از گزند انتقادهای رسانه‌های فارسی‌زبان در خارج در امان نماند. ایرج طهماسب که برای چند نسل از بچه‌های ایران به اسم «آقای مجری» شناخته می‌شود که با عروسک‌های بامزه‌اش سروکله می‌زند و سعی می‌کند شیطنت‌های آنها را کنترل کند، به دلیل شوخی با حوادث سال ۱۴۰۱ در یکی از قسمت‌های فصل دوم برنامه «مهمونی» مورد انتقاد قرار گرفت. حاشیه‌سازی بعدی برای او آوردن عروسک‌های این برنامه به تولویزیون و همکاری با صداوسیما و اظهار تمایل او به ادامه همکاری با تلویزیون بود.
پروانه معصومی
پروانه معصومی پیش از انقلاب یکی از معدود زنان سینمای ایران بود که تنها در چند فیلم درخشان موج نو سینمای ایران بازی کرد و بعد از انقلاب هم بیشتر در نقش مادر ظاهر شد. اما آنچه باعث انتقاد رسانه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین از او شده بود، نه کارنامه بازیگری‌اش، بلکه مواضع و دیدگاه‌های سیاسی‌اش در حمایت از جمهوری اسلامی و ارزش‌های انقلابی بود و دوم انتخاب پوشش چادر. انتقادها از او در جریان رویدادهای ۱۴۰۱ با این توئیت او که به اعتراض‌ها واکنش نشان داد، بیشتر هم شد: «انقلاب اسلامی ما را از بند ظلم و اسارت نفس رها کرد و تا آخرین‌نفس برای حفظش می‌جنگیم. توکل میکنم به آن زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد.»