به گزارش همشهریآنلاین، در آستانه بازی ایران و قطر در انتخابی جامجهانی۲۰۲۶، مهدی طارمی در یک مصاحبه کوتاه با خبرنگاران شرایط تیم را توضیح داد. جنبه مثبت ماجرا این بود که طارمی نمایشهای ضعیف ملیپوشان در مسابقات اخیر را پذیرفت و ابراز امیدواری کرد تیم کمکم بهتر شود. او همچنین به ضعف مشهودی که قبلا همینجا هم به آن اشاره کرده بودیم پرداخت؛ اینکه آن اوایل آمار هجومی تیم ملی خوب بود و کار دفاعی چنگی به دل نمیزد اما حالا برعکس شده است. طارمی در این مصاحبه تأکید کرد تیم ملی در تلاش است تعادلی بین این دو زمینه بهوجود بیاورد.
اظهارنظر سؤالبرانگیز
با این همه اما اظهارات مهاجم اینترمیلان یک جنبه منفی هم داشت؛ اینکه گویا او هم مثل خیلی از دیگر اعضای تیم ملی همچنان اعتقاد دارد در نیمهنهایی جام ملتهای آسیا ایران نباید مقابل قطر شکست میخورد و آن نتیجه ناعادلانه بوده است: «ما در ۱۰بازی اخیر با قطر فقط یکبار باختیم و آن مسابقهای بود که باید میبردیم.» از طارمی نمیپرسند و او هم توضیح نمیدهد منظور دقیقش چیست؛ اینکه باخت به قطر حق ایران نبود یا اینکه از نظر حیاتی بودن آن دیدار، باید برنده میشدیم و نشدیم. با این حال بهطور کلی خیلی از دوستان در این تیم هنوز عقیده دارند شکست بهمنماه گذشته ایران منصفانه نبوده؛ ازجمله علیرضا جهانبخش و خود امیر قلعهنویی که میگوید: «با ۵-۴گل اختلاف باید قطر را میبردیم.» این ادعاها اما نسبت چندانی با واقعیت ندارد.
قطر بهتر بود و برد
ایران در ابتدای نیمهاول آن بازی روی یک اوت دستی و در ابتدای نیمهدوم روی یک پنالتی سختگیرانه به گل رسید و البته توپ علیرضا جهانبخش هم در اواخر بازی به دیرک خورد اما قطر هم غیراز ۳گلی که زد، چندین موقعیت عالی را از دست داد؛ ازجمله تک به تک ۴۰متری اکرم عفیف روی اشتباه امید ابراهیمی. بعد از گل دوم ایران هم قطر ۲موقعیت پیاپی عالی داشت که اولی را علیرضا بیرانوند گرفت و دومی را شجاع خلیلزاده از روی خط برگرداند. حتی اواخر مسابقه هم آنها میتوانستند گل چهارم را بزنند ولی در موقعیتی شبیه به دروازه خالی، نهایتا میلاد محمدی با دشواری توپ را جمعوجور کرد. این تصور که ایران باید آن بازی را میبرد، احتمالا ناشی از فشار دقایق پایانی تیم ملی برای زدن گل مساوی بود که در آن شرایط امری کاملا طبیعی تلقی میشد. یعنی واقعا آن حملات احساسی و غریزی دقایق پایانی را هم نباید انجام میدادیم!؟
این، نبش قبر نیست
همه این حرفها در مورد یک بازی بهپایانرسیده، احتمالا بیمعنا بهنظر میرسد. هدف این مطلب هم مطلقا نبش قبر نبود؛ صرفا قصد داریم یادآوری کنیم تا وقتی شما اصل مشکل را نپذیرید، نمیتوانید روی رفع آن و حرکت رو به جلو متمرکز شوید. واقعا چرا باید خودمان را گول بزنیم؟ در آن بازی قطریها بهتر بودند و بردند و حالا وقت تلافی است. اگرچه این مسابقه اهمیت آن بازی را ندارد اما میتواند به محلی برای دیکته کردن قدرت فوتبال ایران به قطر تبدیل شود و کمی دل ملیپوشان را خنک کند. آیا طارمی و رفقا قدر این موقعیت را خواهند دانست؟