به گزارش همشهری آنلاین، بدون شک امین اسماعیل‌نژاد آماده‌ترین بازیکن والیبال ایران در فصل جدید باشگاهی بوده است. بازیکنی که در تابستان از ورونا ایتالیا و پلاس لیگای لهستان و باشگاه اسکرا بلخاتوف نقل مکان کرد و خیلی زود با این تیم از مرز صد امتیاز عبور کرد.
همین درخشش بهانه‌ای شد که گفت‌وگوی مفصلی با این ستاره والیبال ایران ترتیب دهیم که اینجا می‌توانید مشروح صحبت‌های امین اسماعیل‌نژاد با ورزش سه را بخوانید.
*فشار زیادی را تحمل می‌کنم
همه چیز اینجا خوب پیش می‌رود. اوایل که آمده بودم چون یک ماهی تمرین نداشتم مقداری شرایط سخت بود. الان اما همه چیز خوب است. تمرینات فشرده‌ای داریم چون اساسا اینجا لیگ فشرده‌ای دارد. فشار زیادی را اینجا تحمل می‌کنیم اما خدا را شکر بدن‌ها آماده است و بازی به بازی بهتر هم می‌شویم.
*این‌ها هیچ چیز از والیبال نمی‌فهمند
بالاخره عزیزانی هستند که هر کاری بکنی مرغ همسایه برایشان غاز است؛ مهم هم نیست کجا باشی، چه کار بکنی و عملکردت چگونه باشد؛ فقط دنبال این هستند که از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. هر کسی که این حرف را می‌زند و از ایتالیا به لهستان رفتن من را عقب‌گرد می‌داند، مطمئن باشید هیچ چیز از والیبال نمی‌فهمد. اصلا نمی‌داند والیبال و ایتالیا و لهستان چیست. من به این نظرات احترام می‌گذارم و چیز دیگری درباره‌اش نمی‌گویم ولی هر کسی که والیبال را می‌فهمد مطمئنا این حرف را نمی‌زند.
*رکوردها برایم اهمیتی ندارد
رکوردها حس و حال خوبی به آدم می‌دهد و صد درصد خوشحالم که از رکورد ١٠٠ امتیاز در والیبال لهستان عبور کردم ولی خب من بازیکنی هستم که اصلا برای آمار و ارقام بازی نمی‌کنم. برای من مهم‌ترین چیز بردن است و در بازی هر کاری برای آن انجام می‌دهم. یک دفعه می‌بینی سه تا توپ بد برای من آمده و شاید هر بازیکن دیگری باشد می‌گوید فقط رد کنم که آمارم خراب نکنم اما باید اسپک را زد و جراتش را داشته باشی؛ یا خراب می‌شود یا باعث می‌شود بازی را ببری. من جزء آن بازیکنان هستم که آمار اصلا برایم مهم نیست. بله رکوردها باعث خوشحالی من می‌شود، اینکه همه در موردش حرف بزنند حس و حال خوبی دارد ولی باز هم می‌گویم خیلی برایم مهم نیستند.
*در تیم ملی همدلی وجود نداشت
مطمئنا لوماژ یکی از بهترین پاسورهای تاریخ والیبال دنیاست که این همه مدال و افتخار دارد که روی دیوارش جا برای آن‌ها ندارد. پاسور هر تیمی مهم‌ترین پست و قلب و موتور تیم است و درصد موفقیت اسپکرها به پاسور تیم ربط دارد ولی چیزی که باعث می‌شود حال ما اینجا خوب باشد این است که کل تیم از تدارکات گرفته تا بازیکنان همه یک هدف دارند و واقعا هم برای این هدف می‌جنگند. آن هم این است که همیشه دنبال بردن و پیشرفت هستند. تیم اینجا فوق‌العاده همدل است. این چیزی است که من در این یکی دو سال از تیم ملی ایران ندیدم که انرژی‌ها و حس‌ها همسو باشد. اینکه بشینی یک جا و ١۴ بازیکن و یک کادر همه با هم بگوییم می‌خواهیم ببریم. اینجا در لهستان اینگونه است. باز هم می‌گویم پاسور خیلی مهم است و گرگور هم خیلی من را در این راه کمک کرده است.
*با مربی فوق‌العاده‌ای کار می‌کنم
کرتو یکی از باشخصیت‌ترین و بهترین مربیانی است که با آن کار کرده‌ام. او واقعا بازیکن را می‌فهمد چون خودش هم قبلا بازیکن بوده است. او به بازیکن آزادی بیان و عمل می‌دهد و باعث می‌شود دل و جرات بیشتری داشته باشی. کرتو همیشه در حال حرف زدن با بازیکنان است. او بلد است که چطور با هر بازیکن با سبک و شیوه خود بازیکن صحبت کند. این باعث می‌شود که بازیکن اعتماد به نفس پیدا کند. وقتی که اشتباه می‌کنید، یک طوری با شما حرف می‌زند که خودتان شرمنده شوید و فکر کنید که چرا این ارور را دادید. این تا مدت زیادی در ذهن شما می‌ماند که این اشتباه را انجام دادم دفعه بعد چه کار کنم که دیگر تکرار نشود. من خیلی خوشحالم که امسال با او کار می‌کنم.
*ذهنیت مهم است نه پیاتزا و ولاسکو
پارسال با آقای پیاتزا در حد سلام و علیک در ایتالیا حرف زدیم. همان موقع هم یک مقدار در مورد ایران حرف زدیم ولی خیلی از نزدیک با ایشان آشنا نیستم. مطمئنا ایشان یکی مربیان با تجربه، با دانش و پرافتخار والیبال دنیاست. امیدوارم یک سال بسیار خوبی را با آقای پیاتزا استارت بزنیم با ایشان به هدف چهار سال آینده‌مان یعنی المپیک برسیم. آقای پیاتزا، ولاسکو بزرگ‌ترین مربیان دنیا هم بیایند، در نهایت ذهنیت مهم است. اگر ذهنیت ما بازیکنان عوض نشود که بخواهیم در یک خط و انرژی باشیم چیزی عوض نمی‌شود. ما باید بفهمیم که برای چه به تیم ملی می‌آییم.
من بازیکن باید بفهمم که اینجا نیامده‌ام که دو تا کشور بروم و الکی دو تا بازی کنم و برگردم. دارم می‌روم که ببرم و اسم ایران را بالا نگه دارم. اگر این ذهنیت عوض نشود، هر سرمربی هم بیاوردند اتفاقی نمی‌افتد مگر اینکه بازیکن خودش بخواهد. ما بازیکنان باید به این نتیجه برسیم.
*واکنش لهستانی‌ها برایم عجیب بود
واکنشی که لهستانی‌ها به عملکرد من داشتند برایم عجیب بود. الان شش بازی گذشته و تقریبا اوایل فصل هستیم اما چندین بار رسانه‌ها و خبرنگاران آمدند با من مصاحبه کردند. خیلی خوشحالم در کشوری بازی می‌کنم که این همه پیگیر والیبال هستند. اینجا به هر حرکت شما توجه می‌شود و این باعث می‌شود که بیشتر کار کنی و تلاش بیشتری داشته باشی. برایم جالب است که این همه به والیبال توجه می‌کنند. دم هواداران باشگاه هم گرم که از بازی اول ارتباط خوبی با من داشتند و هر اسپکی که می‌زنم در هر اسپک و امتیاز در شادی من سهیم می‌شوم.
*اینجا وقتی داستانم را می‌شنوند، ناراحت می‌شوند
بابت اتفاقات گذشته و مسائلی که بابت سربازی‌ام افتاد حسرت نمی‌خورم چون به قسمت و سرنوشت اعتقاد دارم. سرنوشت من این بوده که الان اینجا باشم و پارسال در ایتالیا بازی کنم. بله شاید اگر چند سال پیش می‌آمدم اتفاقات دیگری می‌افتاد. از تیم ملی امیدها و زمان سیچلو از اروپا پیشنهاد داشتم. بله اینکه به‌خاطر برخی قانون‌ها مملکتم به من بازیکن تیم ملی اجازه نمی‌دهد که بروم خارج از کشور بازی کنم، ناراحت می‌شوم. ناراحت کننده‌تر این است که وقتی اینجا از من می‌پرسند چرا زودتر به اروپا نیامدی و برایشان داستان را تعریف می‌کنم، این‌ها بیشتر از من ناراحت می‌شوند ولی خب قسمت بوده؛ الان و آینده برایم اهمیت دارد و هر چه که در توانم باشد را می‌گذارم که بهترین خودم باشم.
*هدفم بازی در بهترین تیم جهان نیست
هدف من در والیبال هر روز و هر روز پیشرفت است. من عاشق والیبال هستم. وقتی والیبال بازی می‌کنم حسم خوب است و زندگی‌ام می‌چرخد. اینطور نیست که بگویم هدفم را می‌گذارم که دو سال دیگر در بهترین تیم دنیا بازی کنم، اینگونه نیست. من روز به روز می‌روم جلو و هر روز هم صد خودم را می‌گذارم. در مورد تیم ملی هم باید بگویم که آرزوی من و همه رفقایم در تیم ملی این است که در المپیک بعدی شرکت کنیم. مطمئنا همه تلاش‌مان را می‌کنیم. البته الان خیلی زود است ولی اگه از الان هدف خود را تعیین نکنیم مطمئنا آن موقع هم موفق نخواهیم شد. در باشگاهی الان من روز به روز برای خودم هدف‌گذاری می‌کنم و اینجا هم همه چیز به خوبی پیش می‌رود. امیدوارم اینجا هم بهترین خودم باشم و سال خوبی را پشت سر بگذارم.