یاقوت‌های سرخ هر کدام با صدها دانه‌به نظم و ترتیب نشسته بَرِهم تا از گل‌های ثمری ۵ تا ۷ کاسبرگی درخت و درختچه‌های انارستان‌هابه بار می‌نشینند، چیده و برای تازه‌خوری راهی بوستان آب و آتش تهران، محل برگزاری یکی از بزرگترین جشنواره‌های انارِ ایران می‌شوند.

همشهری آنلاین- سحر جعفریان: کشاورزان و باغداران با همه دست‌دلبازی سبدهای پلاستیکی‌ میوه‌هارا از انارهای زمین‌شان، حسیبی و پوست سیاه یزد، خاتونی و نادری بادرود، شیرین و ملس شهوار، نیریز اصفهان، شیشه کب فردوس خراسان، آلک ساوه و قجاق قم پُر می‌کنند ودست در دستِ زنان‌ خود که آنها نیز با خوش‌سلیقگی انواع فراورده‌های این میوه بهشتی را تهیه و تدارک دیده‌اند، غرفه‌دار گذرگردشگری می‌شوند. غرفه‌دارانی که از ۱۷ آبان تا اول دی‌ماه از ساعت ۱۶ تا ۲۴ باپیشخوان‌هایی تلنبار از انار، لواشک و ترشک‌های آبدار، مرباهای هسته‌اناری، شربت و شیرینی انار، رب انار، فالوده و بستنی‌های ناروَنی، لیوان‌های لبریز از آب انار، کاسه‌های پُر از آش انار یا ناردانه‌های گلپر پاشیده، پذیرای گردشگرانند.

آب انار، پیشکشِ مشتری عیال‌وار

محصولات ارگانیکِ زمین انارخیزِ حاج‌رضا یوزباشی در ساوه، روی یکی از نخستین پیشخوان‌های گذر خوش‌نمایی می‌کند. پای مشتریان از طراوت انارهای پوست نازک او به ایستادن سست می‌شود و لب و لوچه‌شان به آب می‌افتد. این میان پسران حاج‌رضا هم بیکار ننشسته‌اند و با طنازی حسابی بازار گرمی می‌کنند: «عشوه نکن...انار ساوه نوش کن» و «انار ساوه به شرط اینترنت رایگان». دَشتِ اول، مشتری عیال‌واری‌ست که کارِ وزن‌کشی خرید پر و پیمانش به باسکول کشیده‌است. از این رو، یکی از پسرانِ طناز حاج‌رضا، مشتری عیال‌وار را به لیوانی لبریز از عصاره شیرین و تازه چند قاچ انار که با کمک دستگاه آب انار گیر اهرمی، گرفته، مهمان می‌کند.

عکس‌های دراماتیک در مزرعه انار

مشتریانِ هم انار و هم عکس دوست، مقابل غرفه «آتلیه مزرعه انار» صف کشیده‌اند تا خانم و آقای عکاس‌باشی، یکی از چند شات عکسی را که از آنها میان دکورِکاه‌های پرس و بسته‌بندی شده، برداشته، دَر دَم چاپ کند. آقایان اغلب با چنگک دسته‌دار برای عکس فیگور می‌گیرند و دختران و بانوان علاقه‌مندندکنار فرغونِ انباشته از انار، ژستی دراماتیک بگیرند. خانم عکاس‌باشی ضمن تاکید بر قیمت‌های ۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومانی، این نوید را می‌دهد: «دکور شب یلدا هم داریم...می‌تونید با عکس یادگاری به استقبالش برید...»

بفرما، آش انار

کارگر ریزنقش با توش و توانی بالا، عروسکِتن‌پوشی که به شکل اناری سرخ است، پوشیده و لابه‌لای جمعیتِ گردشگران وول می‌خورد. گاه به صدای موسیقیِ نوازندگانی که کمی دورتر ساز و آواز کرده‌اند به خود پیچ و تابی موزون می‌دهد و گاه در قاب عکس‌های سلفی گردشگران جای می‌گیرد. خسته هم اگر شود، کشاورزی غرفه‌دار به یکی از فرآورده‌های تُرش‌مزه انار، مهمانش می‌کند. البته که کارگر عروسک تن‌پوش، بیشتر به آش‌ انار که فرنگیس‌بانو در غرفه یاقوت شیرازی به زیر دیگش آتش انداخته، میل دارد. غرفه‌ای که بساط رب‌پزی هم در آن پاست.

یلدا به گذر آمده!

گردشگران با سرنا و دهل‌نوازی مظفر و ابراهیم سر کیف آمده‌اند. برخی‌شان لنز دوربین گوشی‌های همراه‌شان را سمت و سوی آنها که بر نُتِ آهنگ‌های لری شاد مانند ترانه «امشو اول قهاره...خیر دِ خونت بواره (امشب شب یلداست و خیر به خونت بیاد)» می‌نوازند، گرفته‌اند و هنرِ دَم و دست‌شان را مشتاقانه ثبت می‌کنند. برخی دیگر امابرنمی‌تابند و کیفور پیش می‌روند تا از سرنا و دهل‌نوازان کهنه‌کار، سراغِ کلاس‌های آموزشی این سازهای محلی را بگیرند.

بیشتر بخوانید: جشنواره انار در نقاط مختلف کشور

منبع: همشهری آنلاین