به گزارش همشهری آنلاین، از صحرای سودان گرفته تا کوه‌های تاجیکستان و معابد پرو و همچنین جنوب شرق ایران، باستان‌شناسان در سراسر جهان موفق به کشف گنجینه‌هایی شدند که نگاه ما به گذشته را دگرگون کرده‌اند.
این کشفیات به ما نشان می‌دهند که تمدن‌های باستانی، برخلاف تصور اولیه، دانش و مهارت‌های پیشرفتهای در زمینه‌های مختلف از علم و فناوری گرفته تا هنر و مذهب داشته‌اند.
بقایای تمدن ۴ هزار ساله در ایران
در روز یکم بهمن۱۴۰۲، یعنی در نخستین ماه از سال۲۰۲۴ باستان‌شناسان با بررسی قطعه چهارم راه‌آهن زاهدان ـ زابل ۲۳محوطه و تپه را با قدمت بیش از ۴ هزار سال شناسایی کردند. این محوطه‌ها که عمدتاً به دوره چهارم شهر سوخته مربوط می‌شوند، نشان‌دهنده تمدن پیشرفتهای در دشت سیستان هستند. این کشفیات اهمیت تاریخی این منطقه و جایگاه آن در تاریخ ایران را به‌خوبی روشن می‌کند.
کشف بقایای انسانی در پرو
در سایت باستان‌شناسی «کوئنتو» در شمال پرو، تیمی از باستان‌شناسان بقایای ۴انسان را در مقبره‌ای با قدمت ۳۸۰۰سال کشف کردند. این یافته‌ها به تمدن‌های اولیه پرو که پیش از امپراتوری اینکا در این منطقه زندگی می‌کردند، مرتبط است. بقایای کشف‌شده شامل ابزارهای سنگی و آثار مراسم تدفین است که اطلاعات ارزشمندی درباره زندگی و اعتقادات مذهبی آن زمان ارائه می‌دهد.
شواهد زندگی اجداد انسان در تاجیکستان
در دره زرافشان تاجیکستان، محققان بقایایی با قدمت ۱۵۰هزار سال کشف کردند. این شواهد نشان می‌دهد که این منطقه نقشی کلیدی در مهاجرت انسان‌های اولیه به آسیای مرکزی ایفا کرده است. کشفیات شامل ابزارهای سنگی، بقایای حیوانی و شواهدی از استفاده اجداد انسان از محیط طبیعی منطقه است.
بیشتر بخوانید:
نقاب‌های رنگی و بقایای کودکان در مصر
در قبرستان سقاره مصر، تیمی از باستان‌شناسان موفق به کشف بقایای یک کودک خردسال و نقابی رنگ‌شده در مقبره‌ای با قدمت ۴۵۰۰سال شدند. این نقاب که با دقت فراوان و جزئیات هنری ساخته شده، نمایانگر اعتقادات مذهبی مردم مصر باستان درباره زندگی پس از مرگ است. همچنین، آثار کشف‌شده به مطالعات مربوط به مراسم تدفین در دوران پادشاهی کهن مصر کمک شایانی می‌کند.
قدیمی‌ترین تقویم جهان در ترکیه
در معبدی ۱۳ هزار ساله در ترکیه، نگاره‌هایی کشف شد که به‌عنوان قدیمی‌ترین تقویم خورشیدی جهان شناخته می‌شوند. این تقویم نمایانگر توانایی انسان‌های باستانی در رصد حرکات خورشید، ماه و صورت‌های فلکی است. این کشف، دریچه‌ای جدید به درک ما از پیشرفتهای علمی در دوران نوسنگی می‌گشاید.