به گزارش همشهری آنلاین، اسپارو دارای چهار بخش اصلی است: بخش هدایت، سرجنگی، بخش کنترل و موتور موشک (موتور موشک سوخت جامد MK-۵۸ هرکولس در حال حاضر). بدنه ای استوانه ای شکل با چهار باله در وسط بدنه و چهار باله دم دارد. اگرچه ابعاد خارجی اسپارو از مدلی به مدل دیگر نسبتاً بدون تغییر باقی مانده است، اجزای داخلی موشک های جدیدتر پیشرفت های عمده ای را با قابلیت های بسیار افزایش داده اند. کلاهک از نوع میله ای پیوسته است.
مانند سایر موشک های نیمه فعال هدایت شونده با رادار، این موشک سیگنال های راداری تولید نمی کند، بلکه سیگنال های موج پیوسته منعکس شده از رادار سکوی پرتاب را دریافت می کند. گیرنده همچنین رادار هدایت را حس می کند تا مقایسه هایی انجام دهد که مقاومت موشک را در برابر پارازیت غیرفعال افزایش می دهد. هواپیمای پرتاب کننده با رادار خود هدف را روشن می کند. در رادارهای دهه ۱۹۵۰، اینها دستگاه های ردیابی تک هدف بودند که با استفاده از یک آلارم به عنوان بخشی از آنتن، پرتو را در یک مخروط کوچک جارو می کردند. پردازش سیگنال برای تعیین جهت حداکثر روشنایی اعمال می شود و در نتیجه سیگنالی برای هدایت آنتن به سمت هدف ایجاد می شود. این موشک سیگنال منعکس شده از هدف را با یک آنتن دوربرد به روشی مشابه تشخیص می دهد و کل موشک را به سمت هدف هدایت می کند.
مشکل اساسی این نوع موشک نداشتن سامانه رادار مختص خود موشک است. از این رو موشک جهت رهگیری و تعقیب هدف از رادار هواپیمای شلیک‌کننده استفاده می‌کند. به این ترتیب که ابتدا خلبان توسط رادار خود هدف را شناسایی و رادار هواپیما را به اصطلاح روی هدف قفل (Lock) می‌کند. چنانچه تمام شرایط شلیک فراهم باشد، خلبان موشک را شلیک می‌کند. از این پس حسگر موجود در سر موشک امواج رادار منعکس شده هواپیمای مادر از سمت هدف را تعقیب می‌کند. به همین دلیل خلبان ناگزیر است تا زمان برخورد موشک به هدف، هواپیمای هدف را تعقیب نموده و رادار خود را نیز بر روی آن قفل نگه دارد. از آنجا که رادار به منزله چشم خلبان برای مسافت‌های فراتر از میدان دید است، خلبان در مدت حرکت موشک تا برخورد تقریباً کور بوده و حتی نمی‌تواند از مانورهای فرار استفاده کند. از این رو این موشک‌ها در عین دقت و کاربرد بسیار، تا حدودی خطرناک نیز هستند.
ایم-۷ اسپارو در نیروهای مسلح آمریکا به‌طور تدریجی در حال جایگزینی با موشک ایم-۱۲۰ آمرام است. آمرام از هدایت راداری فعال استفاده می‌کند و از قابلیت شلیک و بعد هیچ بهره‌مند است. ایران، ژاپن، ایتالیا و کانادا از دیگر کاربران موشک اسپارو بوده‌اند. آخرین نسل این موشک ایم-۷ام می‌باشد که در جنگ‌های اخیر آمریکا در عراق و افغانستان به‌طور گسترده استفاده شد.
شناسنامه ایم-۷ اسپارو
- نوع موشک: هوا به هوا میان برد
- تولید: ایالات متحده آمریکا
- تاریخچه خدمت: ۱۹۵۶-اکنون
- شرکت سازنده: ریتون
- قیمت واحد: ۱۲۵٬۰۰۰ دلار
- تاریخ تولید: ایم-۷ ای:۱۹۵۶/ ایم-۷ سی:۱۹۵۸/ ایم-۷ دی:۱۹۶۳/ ایم-۷ ایی:۱۹۶۵/ ایم-۷ ایی۲: ۱۹۶۹/ ایم-۷ اف:۱۹۷۸/ ایم-۷ ام:۱۹۸۲ /ایم-۷ پی:۱۹۹۲
- وزن : ۲۳۰ کیلوگرم
- طول :۳٫۷ متر
- قطر:۲۰۰ میلی‌متر
- برد مؤثر: بسته به مدل آن از ۱۱ کیلومتر تا ۷۰ کیلومتر
- موتور: موتور سوخت جامد هرکولس MK-۵۸
- برد عملیاتی: مدل ای: ۱۱کیلومتر/ مدل سی: ۳۲کیلومتر/ مدل دی: ۳۵ کیلومتر/ مدل ایی-ای ۲: ۴۰کیلومتر/ مدل اف/ام/پی: ۵۰–۷۰ کیلومتر
- بیشینهٔ سرعت: مدل ای/بی:۲٫۵ماخ مدل سی/دی/ایی/اف/ام/پی:۴ماخ
- سامانهٔ هدایت: سوار موج راداری، نیمه فعال راداری
آخریم بروزرسانی Dec ۲, ۲۰۲۴ - دوشنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۳