پپ گواردیولا این روزها بعد از ناکامی‌های سیتی مثل بچه‌های ننر از نق زدن دست برنمی‌دارد.

همشهری‌آنلاین - محمدرضا نصیری

باخت ۲ بر یک به استون‌ویلا و ۹‌باخت در ۱۲بازی با احتمال رفتن تا رده نهم جدول. البته چند بازی نسبتا آسان برای بازگشت در راه دارند و در باکسینگ‌دی می‌توانند به کورس برگردند. اما با رویکرد ذهنی سرمربی این تیم چه کنیم؟ پپ گواردیولا که ستاره‌های گران‌قیمت تیمش در این بازی از ساختن موقعیت گل عاجز بودند و تک‌گل آنها اتفاقی وارد دروازه حریف شد و خوش‌شانس بودند که با اختلافی فاحش نباختند، باز هم همان بهانه‌های قبلی را تکرار کرد. او گفت: «به من بازیکنانم را بدهید! با وجود تمام ترکیب، شرایط متفاوت خواهد بود. همین الان در خط دفاع، من فقط یک مدافع وسط آماده دارم. توپ‌هایی که قبلا گل می‌کردیم، الان گل نمی‌کنیم و از روی موقعیت‌هایی گل می‌خوریم که قبلا رخ نمی‌داد؛ این وضعیت فعلی تیم است.»

او در این بازی فقط رودری و روبن دیاس را در اختیار نداشت. اسکار باب هم که بازیکن کلیدی نیست. آکانجی و استونز در مرکز دفاع و گواردیول که در اصل دفاع وسط است، در دفاع چپ به بازی گرفته شده بودند. کوین دی‌بروینه هم می‌توانست بازی کند. گواردیولا که فهرست بازیکنانش ۱.۱۹‌میلیون یورو ارزش دارد، چرا باید لنگ یک یا ۲بازیکن مصدوم بماند؟ آن هم با ۲۰‌بازیکن ملی‌پوش و ۱۶‌بازیکن خارجی؟

گواردیولا در این ۱۲‌بازی که فقط ناتینگهام را توانسته ببرد، به هر بهانه‌ای پناه برده اما هیچ تغییری در سیستم و تمرینات نداده. اگر در تمرینات تغییراتی اعمال شده بود، نتیجه آن در بازی‌ها مشخص می‌شد و ۲۷‌گل خورده در ۱۲‌بازی ثبت نمی‌شد. بازیکنان با همان سبک قبلی وارد زمین می‌شوند و سعی می‌کنند توپ را به گردش درآورند و عرض زمین را طی کنند. او باز هم در کنفرانس مطبوعاتی از اینکه قبلا گل نمی‌خوردند و الان می‌خورند تعجب می‌کند و می‌گوید بازیکنانم را بدهید. مرد حسابی! اگر جای آنچلوتی در رئال مادرید یا فونسکا در میلان یا موتا در یوونتوس و آرتتا در آرسنال بودی چه می‌کردی؟

آنچلوتی به‌جای سرمربیگری، ریاست بیمارستان رئال‌مادرید را برعهده دارد. بازیکنان او در این فصل ۲۸‌مصدومیت را تجربه کرده‌اند. او همین حالا هم دفاع چپ و راست و یکی از ۲پست دفاع وسط را خالی می‌بیند. اگر به جای او بودی و فصل پیش با رفتن بنزما حتی یک مهاجم نوک هم نداشتی و مجبور می‌شدی سبک جدیدی اختراع کنی، چه می‌کردی؟ اگر فلورنتینو پرس برایت بازیکنان مدنظرت را نمی‌خرید و می‌گفت با همین‌ها بساز چه؟ اگر هانسی فلیک بودی و به بارسلونا می‌آمدی با تنها یک خرید درست و حسابی به نام اولمو که او هم یا مصدوم است یا مشکل قانونی برای بازی دارد، چه؟ اگر لاپورتا به تو می‌گفت اوضاع باشگاه خراب است و مجبوریم درآمدهای ۲۵‌سال آینده را پیشخور کنیم و چمن و صندلی ورزشگاه را تک‌فروشی کنیم، چه می‌کردی؟ اگر به تو می‌گفتند از تیم ‌ب که در دسته سوم بازی می‌کند، جاهای خالی ترکیب را پر کن، چه واکنشی نشان می‌دادی؟

در میلان لیائو هم این هفته مصدوم شد و به خیل آسیب‌دیدگانی مثل موراتا، اوکافور، فلورنتزی، یوویچ، بن ناصر، یونس موسی، پولیسیک، لوفتوس چیک و... پیوست. باشگاه میلان پول ندارد مدافع وسط ۱۰۰میلیون یورویی بخرد و بگذارد دفاع چپ. یا هالند را بخرد تا میانگین بیش از یک گل زده در هر بازی برایشان ثبت کند. سرمربیان یوونتوس و آرسنال هم از مصدومیت‌های زیادی رنج برده‌اند. هیچ‌کدام از آنها در کنفرانس‌های مطبوعاتی مدام نمی‌گویند که بازیکنانم را بدهید و کولی‌بازی در نیاورده و خودزنی نکرده و برای دیگر مربیان و تماشاگران رقیب رجز نخوانده‌اند که چند تا جام داریم.

به‌خودت بیا مرد! تیم ۱.۱۹‌میلیارد یورویی را به سرهنگ علیفر هم بدهند، در ۱۲‌بازی، ۹‌بار شکست نمی‌خورد. کسب جام در بهترین بارسلونای تاریخ که به‌خاطر مسی حتی با تاتا و تیتو و طوطی هم جام می‌برد و بایرن‌مونیخ که همواره همه جام‌های داخلی را درو می‌کرد و منچسترسیتی که پیش از ورود تو هم خودش را وارد سطح اول فوتبال انگلستان کرده بود، هنر هست اما نه آنطوری که حس می‌کنی!

منبع: روزنامه همشهری