تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۳۸۵ - ۱۴:۲۶

حمیدرضا منبتی: فیلم برداری اولین ویدیوکلیپ بنیامین بهادری تازه تمام شده و همین روزهاست که نسخه تصویری دنیا دیگه مث تو نداره دست به دست بچرخد

اولین ویدیوکلیپ بنیامین، سوپراستار این روزهای موسیقی پاپ، در مرحله میکس و مونتاژ است و به زودی پخش می شود.

بنیامین می خواهد ویدیوی تعدادی از بهترین آهنگ  های خود را بسازد و فعلا با محبوب  ترن آهنگش شروع کرده: خاطره یا همان دنیا دیگه مث تو نداره خودمان.

 این آهنگ با همین اسم طولانی در بین مردم شناخته شد و نام خاطره که در آلبوم روی آن گذاشتند را هیچ کس تحویل نگرفت! حالا قرار است دنیا دیگه مث تو نداره بعد از حضور در ضبط ماشین ها و محافل دوستانه، در شبکه های تلویزیونی هم به نمایش دربیاید.

همه هم منتظرند ببینند نتیجه کار چه می شود. نام کارگردان هم آن قدر عجیب است که همه، حتی سینمایی های دور از موسیقی، کنجکاوند که ببینند علیرضا امینی (که یک عمر فیلم های جشنواره ای پسند ساخته) با یک کلیپ عامه پسند چه می کند.

علیرضا امینی درباره چگونگی شکل گیری این رابطه و این که پیشنهاد کار کردن این کلیپ از چه کسی بوده، می گوید: این قضیه براساس دوستی مشترکی که بین ما شکل گرفت، پیش آمد و اولین تجربه ماست که کار خوبی از آب درآمده.

امینی درباره این که چطور شد یک کارگردان هنری ساز به سمت کلیپ سازی پاپ گرایش پیدا کرده می گوید: این مسأله در کشور ما بدجا افتاده. متأسفانه کلیپ های ضعیفی که در کشور ما ساخته می شود، موجب شده همه به این مقوله یک نگاه سبک و چیپ داشته باشند.

در حالی که ساخت کلیپ در همه جای دنیا یک کار بسیار سنگین است و کارگردان های بزرگی مثل اسپایک لی، اسپایک جونز، دیوید فینچر، دیوید لین و... را به سمت خودش جذب کرده.

 شما MTV را نگاه کنید. فوق العاده حرفه ای و جدی به این مسأله نگاه می کنند. اکثرا روی نگاتیو می گیرند و... ما هم سعی کردیم با این کار یک تجربه جدید در ایران انجام بدهیم و بگوییم که کلیپ، این چیزی نیست که هر روز از شبکه های ایرانی پخش می شود و به آن هم می توان و باید نگاه حرفه ای داشت.

اما نظر امینی درباره کلیپ های ساخته شده در ایران چیست خیلی بد و ضعیف اند. مشخص است که این کار سرسری گرفته می شود و اهمیتی به کیفیت آن  نمی  دهند. از سوی دیگر هزینه ای هم برای ساخت این ویدیوها نمی شود، چرا که بازگشت سرمایه ای ندارد.

 

مراحل اولیة تولید کلیپ از اواسط خرداد شروع شد و با شروع جام جهانی هم کلید خورد. دو سه روز اول فیلم برداری، بدون حضور بنیامین انجام شد و صحنه  هایی که او در آن ها بازی نداشت، ضبط شد. پس از آن، بازی بنیامین هم شروع شد و کلیپ در نقاط مختلفی از تهران فیلم برداری شد: پاسداران، فرشته، سعادت آباد، و چندین لوکیشن دیگر به اضافه خیابان هایی که بنیامین در پشت فرمان ماشین مشغول خواندن است.

گریم بنیامین، توسط علی عابدینی انجام شد و شدت آن باعث حساسیت بنیامین روی عکس های عکاسان شده بود و می گفت: این گریم برای فیلم است و در عکس خیلی اگزجره (اغراق  شده) به نظر می آید.

ایده کلیپ، کار مشترک امینی و بنیامین است. هر چند که به بعضی دلایل در میانه ضبط اندکی تغییر کرد. برخلاف امینی که می گوید: همه جوره، کلیپ متفاوتی است ، بنیامین اعتقاد دارد: دنبال چیز عجیب و غریبی نیستم. فقط چون مردم از این آهنگ خاطره دارند، سعی می کنیم که اولا توی ذوقشان نخورد و در درجه بعدی، از آن خوششان بیاید و به دیدن و شنیدن چندباره آن ترغیب بشوند.

  اما نتیجه کار خیلی مهم است. تا این  جا که عوامل از روند ساخت کلیپ راضی اند. به خصوص علیرضا امینی که بر مونتاژ هم نظارت دارد و بیشتر در جریان مراحل فنی آن است. ولی بنیامین و محسن رجب پور (مدیر برنامه هایش و تهیه کننده کلیپ) بعد از پایان فیلم برداری، دیگر خبری از کلیپ ندارند، ولی این طور که پیداست از آن ناراضی نیستند.

محسن رجب پور حساسیت زیادی بر روی کیفیت کلیپ دارد و می  گوید: اگر کمتر از 80 درصد تصورات من باشد، آن را پخش نمی کنیم. یا سراغ یک قطعه دیگر می رویم، یا از اول فیلم برداری می کنیم و یا کارگردان و فیلم  نامه را عوض می کنیم. حساسیت من هم بیشتر به این علت است که این اولین باری است که تصویر بنیامین به روی صفحه تلویزیون ها می رود و اصلا نمی خواهم اولین کار، کار ضعیفی باشد.

بنیامین هم همین سختگیری را دارد: اگر آن چیزی نشود که می خواهم، آن قدر تغییرش می  دهیم تا به سلیقه من نزدیک شود.

به هر حال نتیجه این کلیپ از جهات دیگری هم حائز اهمیت است. می توان تصور کرد که در صورت موفقیت این کلیپ، پای سایر کارگردانان حرفه ای هم به این عرصه باز شود و ویدیو کلیپ های ایرانی، از این منجلاب خارج شوند و به سطح کلیپ های بین المللی نزدیک شوند.

 کاری که پیش از این با ساخت کلیپ میناوند، نکیسا و جمشیدی توسط سامان مقدم شروع شد و در صورت موفقیت امینی، می تواند سرآغاز یک کار خیر در آشفته بازار کلیپ های ایرانی شود. اگر ما کارگردانانی داریم که می توانند جشنواره های جهانی را به تسخیر خود آورند، می توانند سطح توقع ما از ویدیو کلیپ هایمان را هم بالا ببرند و به سطح جهانی برسانند.

برچسب‌ها