تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۳۸۵ - ۰۹:۰۵

محسن هاشمی*: در اواسط آبان ماه، بعد از جلسه هیأت وزیران درباره بررسی معضلات ابرشهر تهران، اظهاراتی پراکنده صورت گرفت.

 این اظهارات مهم و اثرگذار هنوز به شکل  رسمی ابلاغ نشده است تا بتوان درباره آن به تحلیل و بررسی پرداخت اما با توجه به اینکه در مصاحبه ریاست محترم جمهوری نیز به آن پرداخته شد و اعداد و ارقام از زبان ایشان مطرح گردید، به نظر می‌رسد مطالب عنوان شده قطعی است و امکان نقد و بررسی آن فراهم است.

اعلام شد که مبلغ 680 میلیون دلار برای خط  4 و  770  میلیون یورو برای خط  3 متروی تهران تصویب شده است. این مبالغ مربوط به سال 1383 در دولت جناب آقای خاتمی است که از طریق بودجه عمومی و سالیانه کشور، مبلغ 2میلیارد دلار فاینانس برای خطوط  3 و4 به تصویب رسید و قراردادهای آن نیز در حضور جناب آقای دکتر احمدی‌نژاد شهردار وقت تهران امضا شد.

مصوبات شورای اقتصاد مربوط به تخصیص این اعتبارات نیز در مهرماه و اسفند‌ماه همان سال دریافت شد و تاکنون هر دو مصوبه به دلیل مشکلات پدید آمده در مسیر فاینانس، تحت تأثیر فضای بین‌المللی ناشی از مسایل هسته‌ای، که امکان به سرانجام رساندن چنین ارقام درشت فاینانس را فراهم نمی‌آورد، یک بار تمدید شده است.

بنابراین نمی‌توان این حمایت را به حساب دولت جدید و تبصره 13 گذاشت. آنچه از دولت محترم انتظار می‌رفت آن بود که با توجه به مشکلات فراروی فاینانس بین‌الملی، هیأت محترم وزیران و ریاست محترم جمهوری از طریق تبصره   13مبالغ ریالی را در اختیار پروژه خطوط مترو قرار می‌دادند تا کار هر چه سریع‌تر آغاز شود. مطمئناً زیان‌های ناشی از تأخیر در آغاز پروژه‌های متروی تهران آن قدر بزرگ است که تخصیص بودجه از محل تبصره 13 را به خوبی توجیه می‌کند.

هم‌چنین در مصاحبه مذکور ارقام دیگری در مورد متروی تهران- قم، تهران- اسلامشهر و تهران- ورامین مطرح گردید که مشخص نیست مربوط به چه ارگانی است. آیا متروی تهران مسئول آن است یا خیر؟  ولی آنچه مشخص است برای مترو تهران- قم، شرکت مترو تاکنون پروژه‌ای تعریف نکرده و مطالعه‌ای انجام نداده است. اسلامشهر در امتداد خط  3 مترو تهران است و به ورامین به عنوان مترو- اتصال، ابتدا از طریق خطوط فعلی راه‌آهن و بعد با کریدور ویژه و مخصوص باید خدمت‌رسانی کرد.

درخصوص مونوریل برای تهران نیز 150 میلیون دلار اختصاص داده شده که متأسفانه به دلیل عدم وجود طرح قابل اجرا،  مشکل بتواند جذب شود. چرا که نه شهرداری تهران، نه شورای شهر تهران و نه شورای عالی ترافیک کشور، هنوز هیچ کدام چنین پروژه‌ای را برای اجرا تصویب نکرده‌اند.

اکنون با کمال تأسف از   1000 میلیارد تومان بودجه تبصره 13، تنها 25میلیارد تومان به توسعه خطوط متروی تهران  اختصاص یافته است که هنوز دریافت نشده است. این رقم ناچیز است و به نظر می‌رسد اولویت صرفه‌جویی سوخت در تهران از طریق توسعه حمل و نقل ریلی، اصولاً مورد توجه جدی دولت قرار نگرفته است.

امروز بودجه متروی تهران  در چنبره بی‌مهری و کم لطفی و متأسفانه تنگ‌نظری گرفتار آمده است. سیاست متروی تهران آن بوده است که نهایت سعی و تلاش خود را انجام دهد تا این مشکلات و کمبودها در خدمت‌دهی شایسته به شهروندان شریف تهران، خللی ایجاد نکند. ما از تمام توان و ظرفیت‌های موجود برای توجیه کارشناسی زعمای امور استفاده خواهیم کرد تا انشاءالله با همدلی و نیک‌اندیشی از این برهه حساس به خوبی عبور کنیم و نگذاریم چرخ‌های روان توسعه متروی تهران از حرکت بازایستد.

به امید آن روز که مسایل کلان شهر تهران در رقابت‌های سیاسی دچار بحران نشود.


*مدیر عامل شرکت قطارهای شهری (مترو)
همسفر شماره نهم