اما شاید باید این رسم را کنار گذاشت.
به گزارش هلث‌دی دکتر دیوید تورکل، رئیس بخش بیماری‌های گوش و حلق و بینی در دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز در این باره می‌گوید: "تا هشت یا نه سال قبل ما هر عفونت گوشی را در هنگام تشخیص مورد درمان قرار می‌دادیم."
تورکل می‌گوید:"تصور این بود که درمان باعث کاهش سریع‌تر علائم می‌شود. اما بعد روشن شد که بسیاری از کودکان که با آنتی‌بیوتیک درمان نشده‌اند، در واقع بدون این درمان اولیه به خوبی بیماری را از سر گذرانده‌اند."
به گفته تورکل در نتیجه اصول راهنمای منتشرشده بوسیله آکادمی بیماری‌های اطفال آمریکا و آکادمی بیماری‌های گوش و حلق و بینی آمریکا شروع به ترغیب دکترها کردند تا "گزینه مشاهده" را انتخاب کنند. به این معنا که در کودکان دو ساله و بالاتر که به غیر از این سالم هستند، می‌توان پیش از تجویز آنتی‌بیوتیک برای عفونت گوش مدت کوتاهی را صبر کرد تا بیماری خود به خود بهبود پیدا کند.
عفونت‌های گوش در میان شایع‌ترین بیماری‌ها در میان نوزادان و کودکان کم‌سن هستند و تخمین زده می‌شود که از پیش از 4 سالگی از هر چهار کودک یکی به عفونت گوش مبتلا می‌شوند.
معمولا عفونت در گوش میانی رخ می‌دهد و به آن "اوتیت مدیا" می‌گویند. در صورتی که مایع و ترشحات مخاطی هم در لوله‌های گوش میانی تجمع یابد، بیماری را "اتیت مدیا با افوزیون" می‌نامند.
عفونت‌های گوش اغلب خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کنند.
اما به گفته یک متخصص گوش و حلق و بینی اطفال دیگر، دکتر ریچارد روزنفلد، مشاور آکادمی متخصصان اطفال آمریکا در باره این اصول راهنمای جدید برای درمان عفونت گوش کودکان، "مشاهده متفاوت با درمان نکردن است:
به گفته او هنگامی که پیش از تجویز دارو، مشاهده توصیه می‌شود، دکتر والدین را با یک "تور ایمنی" به خانه می‌فرستد، توصیه‌هایی برای والدین که در صورت بدتر شدن وضعیت چکار کنند. والدین باید از دکتر درباره خصوصیات این دوره زمانی مشاهده که ممکن است از یک تا سه روز به طول بینجامد، سوال کنند.
توجه والدین در این دوره مشاهده و انتظار باید بر تخفیف درد کودک متمرکز باشد.
اما به گفته تورکل این دوره مشاهده برای همه کودکان، حتی اگر 2 ساله یا بزرگتر و سالم باشند، توصیه نمی‌شود. برای مثال کودکی که تب بالای 38.8 درجه دارد، به طور معمول درمان می‌شود.
به گفته تورکل هدف این نیست که آنتی‌بیوتیک‌ها از کودکان دریغ شود، بلکه هدف این اصول راهنما این است که به نگرانی‌ها در مورد مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها که در نتیجه مصرف مفرط آنها به وجود می‌آید، پاسخ داده شود.
یک بررسی که در ماه جولای در ژورنال پزشکی بریتانیا منتشر شد، نشان داد که عفونت‌های گوش در کودکانی که پیش از این با آنتی‌بیوتیک درمان شده‌اند، بیشتر دوباره بروز می‌کنند. در طول سه سال بعدی بعد از درمان عفونت گوش، 63 درصد کودکانی که به آنها آنتی‌بیوتیک آموکسی‌‌سیلین داده شده بود، دچار عود عفونت گوش شده بودند، در حالیکه در کودکانی که آنتی‌بیوتیک دریافت نکرده بودند، این رقم 43 درصد بود.
تورکل می‌گوید: "والدین دارند این نظر را می‌پذیرند که آنتی‌بیوتیک گزینه اول درمانی در این مورد نیست."
به گفته او در عوض کنترل درد دست کم در ابتدای بیماری مهمترین کار است. روزنفلد برای تسکین درد ایبوپروفن را بر استامینوفن مرجح می‌داند، زیرا به قول "طول اثر بیشتری دارد."
به گفته او اگر هدف این باشد که کودک در طول شب به راحتی بخوابد، ایبوپروفن نسبت به استامینوفن بهتر است.
روزنفلد می‌گوید قطره‌های بیحسی گوش نیز می‌توانند کمک کنند، اما تسکین ناشی از آنها طولانی مدت نیست. او در مورد گذاشتن کمپرس گرم روی گوش می گوید این کار ضرری ندارد، اما شاهدی واقعی در مورد تاثیربخش بودن آن وجود ندارد.
ممکن است روزی بتوان کودکان را در برابر عفونت‌های گوش واکسینه کرد. بر اساس آنچه در سال 2009 در اجلاس سالانه انجمن میکروبیولوژی آمریکا اعلام شد، دانشمندان دارند روی تولید چنین واکسنی کار می‌کنند و راه‌هایی را برای وارد کردن ان به بدن از جمله مالیدن آن به پوست به جای تزریق را آزمایش می‌کنند.
به گفته تورکل در حال حاضر، والدین می‌توانند با اقدامات ساده‌ای احتمال ابتلای کودک‌شان را به عفونت گوش را کاهش دهند.
اگر والدین سیگار می‌کشند، باید بدانند که قرار گیری به دود سیگار بوسیله کودک یک عامل خطرساز برای عفونت گش است. و اگر والدین فرزندشان را به مهد کودک می‌سپارند، بهتر است جایی را انتخاب کنند که کمترین تعداد کودکان را دارد،زیرا به این ترتیب دست کم از لحاظ نظری او در معرض میکروب‌های کمتری قرار می‌گیرد.