به‌نظرم، زندگی آدم‌های این صفحات واقعی واقعی بود؛ انگار صدای نبض و تپش قلبشان را می‌شد از توی صفحه شنید و احساس کرد، می‌شد با آنها چهره به چهره ملاقات کرد، با قهرمان‌های مثبت و منفی این صفحات همراه شد و به جهان خوبی‌ها یا به نهایت بدی‌ها سفر کرد.
آن روزها به‌عنوان یک خواننده اما نگاهم به این آدم‌ها با امروز – به‌عنوان یک حوادث‌نویس- خیلی تفاوت داشت. آن روزها تصورم این بود که آدمی که عکس و خبرش در این صفحه چاپ شده و درحالی‌که روی صندلی در مقابل قاضی پرونده نشسته، با شرم و حیا سرش را پایین انداخته است، یک تبهکار بالفطره است که مادرزاد مجرم و جنایتکار، سارق و کلاهبردار و... به دنیا آمده است.
اما حالا بعد از سال‌ها کارکردن در گروه حوادث، بعد از آنکه با صدها و شاید هزاران متهم، قاتل، سارق مسلح، آدم ربا و... گفت‌وگو کرده، در جلسات دادگاهشان شرکت یا خبرهایشان را تنظیم کرده‌ام، مطمئن هستم که تنها تفاوت من و شما با آنها، تنها در یک لحظه است.
برای قاتل شدن کافی است بعد از یک عصبانیت، لحظه‌ای کنترلت را از دست بدهی و بعد خون به تمام زندگی‌ات پاشیده شود. برای سارق شدن کافی است چشمانت را برای چند ثانیه ببندی و بعد فکر کنی که حقت را خورده‌اند و خودت باید از این اجتماع، حقت را پس بگیری و آنوقت می‌توانی به راحتی آب خوردن، مال دیگران را بالا بکشی. برای کلاهبرداری کافی است خودت را یک ثانیه توجیه کنی که دنیا، دنیای آدم زرنگ‌هاست و ضعیف، پایمال است.
برای آدم ربایی و اذیت و آزار دیگران هم کافی است بعد از یک شکست عشقی، شیطان وسوسه ات کند که باید از همه زنان انتقام بگیری و آنوقت است که می‌رسی به ته چاه نکبت.
حالا بعد از این سال‌ها قلبم به من می‌گوید که آدم‌های صفحات حوادث، آدم‌هایی هستند از جنس من و شما - حتی شاید بهتر از ما- اما آنها از ته دل دعا نکرده‌اند که خدایا، حول حالنا الی احسن الحال؛ خدایا حال ما را به حالی نیکو تبدیل کن. یا آنکه نخواسته‌اند که خدا حالشان را نیکو کند، آنها تلاش نکرده‌اند که از همان دقایق ابتدای سال جدید، خوب باشند و خوب بمانند.
برای همین است که احساس می‌کنم نخستین دقایق سال به اندازه تمام زندگی ما آدم‌ها ارزش دارد، با آن دعای تاثیرگذارش؛ یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال.
در آن ثانیه‌هاست که ما زندگی سال بعدمان را رقم می‌زنیم؛ اینکه می‌خواهیم انسان بمانیم و انسان‌تر شویم یا آنکه از جاده انسانیت دور و دورتر شویم.
من مطمئن هستم که با این دعا ما می‌گوییم که امسال می‌خواهیم چه کار کنیم، خدا کند که امسال سر سفره هفت‌سین یاد آدم‌های دنیای حوادث باشیم و از خدا بخواهیم که سرنوشتی مانند آنها نداشته باشیم.