و سخنانی را بر زبان راند که بیش از هر چیزی موجب خوشحالی رژیم صهیونیستی و اربابان انگلیسی آن شد.
سخنان نابخردانه این مقام اماراتی فاقد هرگونه ارزش حقوقی است و اساساً امارات نسبت به موقعیت جغرافیایی، تمدنی، جمعیتی و تاریخی در اندازهای نیست که سخنانی چنین سخیف و بزرگتر از شأن و اندازه خود را از دهان جوانی خام مطرح کند.
قوانین متقن حقوق بینالملل و سندهای تاریخی نسبت به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس سخنان دیگری دارد که جای پرداختن آنها نیست و مصلحتها نیز اجازه طرح آن را نمیدهد اما همینقدر کافی است که بگوییم مقامات اماراتی بیایند تاریخ خود را مطالعه کنند و ریشههای هویتی خویش را بسنجند.
آن وقت پیمیبرند چگونه براساس تسهیم و تقسیم قدرت در منطقه، استعمار انگلیس دست بههویتسازی مصنوعی زد و کشورهایی در منطقه سربرآوردند که از جمله یکی از آنها امروز چنین ادعاهای موهنی را مطرح میکند.
همانطور که گفته شد سخنان مقام اماراتی ارزش پاسخگویی ندارد و نباید وقت و فکر خود را صرف آن کنیم. اما انتظار از دستگاه دیپلماسی موضوع دیگری است که لازم است بدان توجه کنیم. بهنظر میرسد اگر دستگاه دیپلماسی ما بهصورت قاطع و محکم در گذشته در برابر یاوهگوییهای اماراتیها ایستادگی میکرد امروز شاهد آن نبودیم که «شیخ جوان و بیتجربه اماراتی» به مدد حمایت اربابان خود و برای دلخوشی اسرائیل حرفهای واهی بزند. باید دستگاه دیپلماسی از مرحله حرف به مرحله عمل برسد و اقدامات جدی دراین خصوص انجام دهد.
در سیاست ایران هراسی که آمریکا در منطقه دنبال میکند، امارات بیشترین همراهی را با آن انجام میدهد و این کشور بهعنوان ابزار دست آمریکا در پیگیری سیاست ایرانهراسی به پیش میرود.
وزارت امور خارجه حتماً با احضار سفیر امارات و در دستور قرار دادن کاهش رابطه و حجم مبادلات اقتصادی و تجاری به مقامات اماراتی تفهیم کند که حد و اندازه خود را بداند و اگر در خود احساس قدرت میکنند، بیایند ذلتی که اسرائیل بر آنها تحمیل کرد و با این همه ثروت خدادادی و جمعیت فراوان کشورهای عربی مرعوب مستی صهیونیست هستند را برطرف کنند.
انتظار افکار عمومی این است که دستگاه دیپلماسی در این موضوع مهم و ملی از انفعال بهدر آید وبا موضعگیری جدی خواست تکتک ایرانیان را بیان کند و به آنها بگوید که اگرچه آنها تاریخی ندارند اما قدری تاریخ ایران را بخوانند و بیجهت خود را به آب و آتش نزنند و کمی هم مستقل از آمریکا و انگلیس فکر کنند.
ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود میبری و زحمت ما میداری