که به آنها کمک می‌کند جانوران خیلی کوچک را از آب جدا کنند و بخورند. در دهان هر نهنگ چند ردیف بالین قرار دارد که هر کدامشان ساختاری میله‌میله و شبیه به شانه دارند. اسکیموها وقتی نهنگ شکار میکنند از همه اعضا و قسمت‌های بدنش استفاده میکنند و هیچ بخشی را دور نمی‌اندازند؛ از جمله بالین را. سبدهایی که اسکیموهای قبیله «اینوپیاک» از بالین می‌بافند از مشهورترین صنایع دستی آنهاست.
این سبد را هم هنرمند اسکیمویی به نام «جان هِنسلی»، از بالین ساخته است. نام اینوپیاکی او «اَکپایوک» است، به معنی مردی که سریع می‌دود. او از قسمت محکم‌تر بالین که سیاه‌رنگ است به عنوان میله‌هایی استفاده کرده که سبد را محکم نگه می‌دارند و نوارهایی را که بدنه سبد را با آنها بافته از قسمت‌های نرم‌‌تر بالین گرفته است. این نوارها معمولاً به رنگ‌های سیاه و خاکستری‌های روشن و تیره هستند. بالین‌هایی که به رنگ عاج هستند خیلی نادرند.
بالین، عضوی در دهان نهنگ
هِنسلی که در بافتن سبدهای اسکیمویی تخصص دارد، این سبد را به شکل سبدهای سنتی اسکیموها بافته است؛ گِرد و با دری که از جنس دندان است. او دستۀ در سبد را به شکل دُم نهنگ تراشیده؛ زمانی که نهنگ از آب بیرون می‌آید و دوباره به عمق آب برمی‌گردد، دمش چنین شکلی پیدا می‌کند.
هِنسلی در سبد را که از جنس دندان است سوراخ کرده تا نوارهای سبد را از درون آنها بگذراند و قسمت سفت آن را به سبد وصل کند