به گزارش خبرگزاری مهر، در سال 2006 در برن سوئیس مردی هنگام پارک کردن خودروی خود در گاراژ منزلش، همسر خود را به دیوار گاراژ کوبیده و منجر به مرگ وی شد. وی با اورژانس تماس گرفت اما زن قبل از رسیدن نیروهای نجات جان داده بود. مرد حادثه را تصادفی تاسف بار خواند، حادثه ای که هنگام عقب راندن خودرو توسط مرد و دیده نشدن زن رخ داده بود و پلیس نیز با دیدن این مدارک، پرونده را مورد قتل غیر عمد اعلام کرد. اما برای اطمینان از نتیجه نهایی پلیس از "مایکل تالی" رئیس موسسه پزشکی قانونی دانشگاه برن درخواست کرد پرونده را بار دیگر بررسی کند.
وی به همراه تیمی از محققان قربانی را کالبد شکافی کردند اما نوع این کالبد شکافی مشابه آنچه همه از آن ذهنیت دارند نبود. این بار کالبدشکافی مجازی و بدون تیغ جراحی بر روی قربانی انجام گرفت که در علم تحقیقات جنایی در نوع خود اولین به شمار می رود.
محققان با استفاده از پرتونگاری مقطعی رایانه ای و MRI نمونه ای واضح، سه بعدی و مجازی از جسد زن به وجود آوردند. در عین حال سطح خودرو نیز به منظور ایجاد نسخه ای مجازی از فرورفتگی ها و آسیب دیدگی های آن اسکن شد. با ترکیب این نسخه های مجازی به همراه شواهدی از قبیل علائم لغزیدگی بر روی کف گاراژ، قطرات پاشیده شده رنگ بر روی دیوارها و تراشه های خرد شده شیشه چراغ ترمز خودرو، محققان با زحمت بسیار توانستند حادثه را بازسازی کنند.
پس از اتمام بازسازی مجازی صحنه مرگ، دانشمندان توانستند با اطمینان به پلیس اعلام کنند که مرد دو بار پی در پی خودرو خود را به عقب هدایت کرده است و با یک بار حرکت سریع خودرو به سمت عقب نمی توانسته است چنین خسارتهایی را به بار آورد.
به گفته آنها دفعه اول زن از ناحیه بازوها و پاها آسیب دیده است و در برخورد دوم خودرو، اندامهای داخلی وی به شدت آسیب دیده و همین منجر به مرگ وی شده است. بر اساس همین شواهد مرد به قتل عمد و آگاهانه متهم شد.
ایده اولیه Virtopsy برای اولین بار در اواسط دهه 1990 و در مکالمه ای میان پیشینیان تالی یعنی "ریچارد دریمهوفر" و یک دانشمند ارشد مطالعات جنایی بوجود آمد. آنها در حال بحث بر سر این بودند که آیا یک آچار فرانسه منجر به آسیب دیدن جمجه یک مقتول شده است یا نه و معتقد بودند در صورتی که امکان مشاهده چنین صحنه هایی به شکل سه بعدی وجود داشت، فرصت فوق العادی ای برای تطابق دادن جراحتهای وارد شده و نوع ابزار قتل به وجود می آمد.
آنچه در ابتدا به منظور مصور کردن آسیبهای مغزی شکل گرفته بود به سرعت به پروژه ای تبدیل شد که هدف نهایی آن کالبد شکافی کامل بدن به شیوه بدون جرح بود. دیگر لابراتوارهای آسیب شناسی جنایی در دیگر نقاط جهان تکنیکهای تصویربرداری را در کالبدشکافی های خود مورد استفاده قرار می دادند اما عملیات برن که سال گذشته صدمین کالبد شناسی مجازی خود را انجام داد، یکی از پیشرفته ترینهای دنیا به شمار می رود.
اساس کار تالی و همکارانش برای توسعه این شیوه کالبد شکافی، عدم نیاز به تیغ جراحی بود زیرا به این شکل از میزان فشار روحی بر بازماندگان مقتول کاسته شده، احتمال وقوع خطاهای انسانی محدود شده و امکان دست یابی به نمونه ای سه بعدی از جسد دست نخورده به وجود می آمد.
در ابتدایی ترین مراحل مصور سازی این روش کالبد شکافی، با استفاده از دوربینهای استریو اسکوپی و پروژکتورهایی که الگویی را بر روی سطح جسد می تاباند، جسد را به صورت سه بعدی اسکن می کرد. سپس تخت حامل جسد به داخل دستگاه سی تی اسکن هدایت می شد تا با استفاده از پرتو ایکس تصاویر سه بعدی از اندامهای داخلی بدن به دست آید. طی این فرایند نشانگرهایی بر روی پوست جسد قرار می گرفتند تا در نهایت امکان انطباق یافتن بخشهای درونی و برونی به وجود آید.
به تدریج فناوری های بیشتری به این سیستم افزوده شد برای مثال به منظور نمایش دادن نسوج نرم از دستگاه MRI بهره گرفته شد و به منظور نمونه برداری از بخشهای درونی بدن روباتی با توانایی کنترل سوزن نمونه برداری به این سیستم افزوده شد. در عین حال امروزه استفاده از این سیستم، متخصصان کالبد شکافی را از قرار گرفتن در معرض پرتوهای ایکس در امان نگاه می دارد.
بر اساس گزارش ایندیپندنت، در حال حاضر استفاده از کالبد شکافی مجازی وقت گیرتر از کالبد شکافی فیزیکی است، اما نتیجه این وقت گیری، ارائه اطلاعات بسیار دقیق تر و آسیب وارد نشدن به جسد می‌باشد. در حال حاضر تالی و همکارانش تنها تیمی در جهان هستند که از این شیوه برای انجام تحقیقات جنایی استفاده می کنند اما به گفته تالی تعداد این افراد به تدریج رو به افزایش است. تیم Virtopsy امید فراوان دارد که روزی این تکنیک کاربردهای اصلی تر و مهمتری در جهان بیابد.